گزارش روزنامه “وقایع استان” از خشونت خانگی علیه مردان/مردان کتک خور

یکشنیه ۱۸ مهر ۹۵ شماره ۴۳۶

وقایع استان
روشنک مشتاق

مرد پشت در آپارتمان نشسته است و صدای جیغ زن و لیچارهایش از پشت در به گوش می رسد. با تمام توان جیغ می زند و بد وبیراه می گوید. بیکاری مرد را بر سرش می زند. مرد ساکت پشت در نشسته و دستانش را درون موهایش می کند. یک نخ سیگار از جیبش بیرون می آورد و روشن می کند. زن همچنان فریاد می زند. مرد کم کم مثل اسپند روی آتش گر می گیرد با لگد به در می زند و دوباره می نشیند. هیچ یک از همسایه ها بیرون نمی آیند. سر و صداهایشان برای همسایه ها عادی شده است، هفته ای دو یا سه بار مرد باید شب را بیرون از خانه بماند. اوایل که به این ساختمان آمده بودند، کل ساختمان با صدای جیغ و فریاد زن از خانه هایشان بیرون می ریختند اما بعد از یک ماه همه چیز عادی شد. بعد از هر دعوا یکی از همسایه ها برای مرد غذا می آورد تا زمانی که بتواند اجازه وارد شدن به خانه را پیدا کند. “شاید برای شما داستان غریبی باشد و تا به حال نشنیده باشید و یا تعجب آور باشد مگر می شود مردی از زنش کتک بخورد. بیشتر شبیه فیلم های کمدی است. اتفاقی که کمتر دیده ایم و یا حتی کمتر به گوشمان خورده است. اتفاقی که مردان آن را کتمان می کنند چراکه مردانی که دچار چنین آسیبی می شوند با الفظ “زن ذلیل و کتک خور” خطاب می شوند و اغلب این پدیده در جامعه با نگاه طنزآلود همراه است اما این ماجرای بسیاری از مردان است، مردانی که شاید پای چشمشان کبود نشود اما خشونت روانی زیادی را از سوی زنانشان تحمل کنند. خشونتی که به علت تمسخر دیگران، فرهنگ مردسالار و غرورمدارانه، علاقه به زن ، زندگی و فرزندان بازگو نشود و مردان آن را ننگی برای خود به حساب آورند.
دوره و زمانه تغییر کرده است، دوره ای که مرد از سر کار می آمد. سیبیل را تابی می داد و زن را با نام ضعیفه صدا می زد. زن با ترس و لرز شام را جلویش می چید و دست آخر اگر زن حرفی خلاف میل مرد می زد او را به باد کتک می گرفت. امروزه زنان همانند مردان در بیرون از خانه کار می کنند و در خانه تقسیم کار می شود. زن و مرد پا به پای هم کار می کنند و زنان امروز در جستجوی حقوق پنهان و آشکارشان هستند. گاهی این تلاش و جست و جو تا جایی می رسد که زن احساس قلدری می کند و برای رسیدن به حقوقش دست به خشونت می زند. خشونت از طرف زن یا مرد فرقی ندارد و در هر صورت غیرقابل توجیه است.
تاکنون تحقیقی در خصوص میزان شیوع و گستردگی خشونت زنان علیه مردان در کشور صورت نگرفته است اما گزارش ها نشان می دهد که خشونت زنان و مردان هر دو دارای ریشه‌های یکسانی هستند. برخی از آمارها نشان می‌دهد که ۱۰ درصد قربانیان خشونت‌های خانگی را مردان تشکیل می‌دهند. آماری که در هاله ای از سکوت مردان خود را پنهان کرده است. زنان بیشتر از روش‌های روانی و مردان بیشتر از روش‌های فیزیکی برای اعمال خشونت استفاده می‌کنند.
ریشه های خشونت از سوی زنان را شاید بتوان به نابرابری ها نسبت داد، زمانی که زنان شاهد نابرابری های زن و مرد هستند برای دفاع از حقوقشان دست به اقداماتی می زنند که گویی از آن طرف دیوار می افتند و این بار خود دست به خشونت می زنند. خشونت در حال تغییر است و در جامعه مدرن شاهد تغییر شکل خشونت و نیز پدید آمدن اشکال جدید آن هستیم. به عبارتی با تغییر جامعه سنتی به مدرن، مردسالاری که در گذشته شاهد آن بودیم کمتر شده است.
در پژوهشی که خیرخواه زاده انجام داده است، نتایج نشان می دهد زنان قربانی خشونت با احساس ناامنی، تنهایی، درماندگی و عدم‌حمایت اطرافیان روبه‌رو می شوند و جامعه زن را به سازش تشویق می‌کند، درحالی‌که وقتی شوهران مورد خشونت قرار می‌گیرند، جامعه از شوهر حمایت می‌کند و زنان مورد سرزنش قرار می‌گیرند.
این هفته روزنامه وقایع استان با ۳۰ مرد متاهل درباره این موضوع که آیا تا به حال تحت خشونت فیزیکی یا روانی قرار گرفته اند،گفت و گو کرده است. ۱۸ درصد مردان در این گفت و گو اظهار داشتند که از ابتدای زندگی مشترک تا کنون تحت خشونت فیزیکی از یکی یا چند مورد از این نوع خشونت قرار گرفته اند. در این گفت و گو خشونت فیزیکی را مطابق طرح ملی خشونت در موارد گاز گرفتن ، گرفتن و بستن، چنگ انداختن و کشیدن مو، اخراج از خانه ، کتک کاری مفصل، محروم کردن از غذا،سیلی ، لگد و مشت زدن، کشیدن و هل دادن، محکم کوبیدن در، به هم زدن سفره و میز غذا و شکستن اشیای منزل دسته بندی کردیم.
همچنین حدود ۶۳ درصد مردانی که در گفت و گو شرکت کردند از ابتدای زندگی مشترک حداقل یک بار تحت خشونت روانی از قبیل به کاربردن کلمات رکیک و دشنام ، بهانه‌گیری‌های پی در پی، داد و فریاد و بداخلاقی، بی‌احترامی، رفتار آمرانه و تحکم آمیز و دستور دادن‌‌های پی در پی ، قهر و صحبت نکردن و قرار گرفته اند.
۹۸ درصد مردانی که در گفت و گو شرکت کردند، اظهار داشتند که حاضر نیستند اگر مورد خشونت قرار بگیرند ماجرا را برای کسی تعریف کنند و یا حتی پدر و مادرشان از این قضیه مطلع شوند.

خشونت فیزیکی ۱۸درصد
خشونت روانی ۶۳درصد
کل ۴۰/۵ درصد

آمار رسمی در مورد خشونت خانگی زنان علیه مردان در استان مرکزی همانند سایر استان ها وجود ندارد و این نوع خشونت همچنان به شکل پنهان در جامعه رواج دارد. تنها پژوهش هایی میدانی و پراکنده و محدود درباره این موضوع صورت گرفته است. بزرگترین طرح ملی خشونت در سال ۸۰ در ۲۸ مرکز استان از جمله اراک صورت گرفت که این طرح از ۴ پرسشنامه تشکیل شده بود که یک پرسشنامه مربوط به مردان بود و ۲ هزار و شصت و شش مرد آن را پاسخ دادند که متاسفانه نتایج این طرح موجود نیست.