روزنامه وقایع استان مرکزی پایگاه رسمی اطلاع رسانی نشریه
یکشنیه ۱۸ مهر ۹۵ شماره ۴۳۶
وقایع استان
عباس لعل بار
سالهاست که رابطه صنعت و دانشگاه با چالش های جدی روبه رو است و این دو ساختار نتوانسته اند ارتباطی پویا در راستای اهداف یکدیگر داشته باشند، دانشگاه های ما از لحاظ رشد علمی و کیفیت آموزشی جایگاه خوبی را یافته اند و اغلب در مرزهای دانش قرار دارند که می توانند مزیتی برای صنعت محسوب شود و موتور محرک صنعت باشند. اما مسائلی چون اعتماد نکردن صنعت برای سرمایه گذاری در دانشگاه و نبود نهادهایی که این دو ساختار را پیوند دهد و مسائلی از این دست چالش هایی بر سر راه این دو نهاد قرار داده است.
ارتباط صنعت و دانشگاه یکی از ابزارهای توسعه پایدار است، به گونه ای که در کشورهای توسعه یافته شاهد همکاری تنگاتنگ دانشگاه و صنعت هستیم و بیشترین تحولات صنعتی از دانشگاه ها آغاز شده و دانشگاه ها آغازگر توسعه صنعتی هستند چیزی که در کشورهای در حال توسعه دیده نمی شود. ارتباط ضعیف و گسست دانشگاه و صنعت منجر به کندی توسعه و پیشرفت شده و نتیجه ای جز اتلاف سرمایه ها ندارد. افزایش آمار بیکاران فارغ التحصیل از دانشگاه ها، ناتوانی در تولید کالاهای ساده ای که امکان تولیدش در کشور وجود دارد، عدم توسعه و پیشرفت صنایع همگام با علم روز از جمله معایبی هستند که به واسطه همین گسست و عدم ارتباط بوجود می آیند.
البته ارتباط بین دانشگاه و صنعت به معنای تنها ارتباط دانشگاه های صنعتی و علوم پایه با صنایع نیست، با توجه به طیف وسیع صنایع از علوم مختلف این ارتباط برای تمام دانشگاه ها و رشته ها باید برقرار شود.
وظیفه دانشگاه پیدا کردن راه حل مشکلاتی است که صنعت از حل آن عاجز است و در صورت وجود ارتباط این دو رسیدن به توسعه و پیشرفت سریع تر و کم هزینه تر محقق می گردد.
چرایی عدم ارتباط بین این دو حوزه را باید در مسائل مختلفی جستجو کرد، یکی از عوامل عدم توجه به تحقیقات است که از وظایف ذاتی دانشگاه ها می باشد. از طرفی عدم آشنایی فارغ التحصیلان و برخی اساتید از صنعت منجر به این شده است که تحقیقات انجام شده با اطلاعات کم از صنعت صورت بگیرد که نتایج پرباری نخواهد داشت. بی توجهی مدیران صنایع که از دانشگاه ها فارغ التحصیل شده اند هم باعث شده تحقیقات پربار دانشگاهی و ایجاد نوآوری در صنعت کمتر بوجود آید و اتکا به تکنولوژی خارجی ادامه پیدا کند.
در این میان راهکارهایی گاهاً توسط دلسوزان این حوزه ارائه شده است تا ارتباط بین دانشگاه و صنعت بیشتر گردد، از جمله ارتقای درجه علمی اساتید دانشگاه بر مبنای همکاری آنها با صنعت، مشارکت صنعت در ایجاد رشته های جدید دانشگاهی، بهبود بخشیدن رشته ها و واحدهای درسی دانشگاه متناسب با پیشرفت تکنولوژی و نیازهای صنایع می باشند.
در این رابطه با دکتر نازنین شاه کرمی از اعضای هیات علمی گروه عمران دانشگاه اراک به عنوان مجری برگزاری سمینارهای اولین نمایشگاه بین المللی آلومینیوم در اراک گفتگویی کردیم که در ادامه می خوانید:
برای اولین بار ارتباط بین دانشگاه و صنعت با سمینارهایی که تیم شما در اولین نمایشگاه بین المللی آلومینیوم اراک برگزار کرد جرقه خورد، کاری که در استان کم سابقه است.
من و ده نفر از دانشجویانم شامل آقایان حری، مددی، فخری، امیریان، اسماعیلی، طاهری و خانم ها علیدادی، نیازی، همتی و خدایاری از دانشجویان برتر دانشگاه اراک موفق شدیم که با برگزاری سمینارهای تخصصی در اولین نمایشگاه بین المللی آلومینیوم استارت همکاری بین دانشگاه و صنعت را بزنیم.
از دو ماه پیش با همکاری مستمری که با شرکت مجری نمایشگاه ایجاد کردیم درصدد این شدیم که همگام با صنعت که در نمایشگاه فعالانه حاضر شده، دانشگاه را هم فعال کنیم. البته در این راه به دلیل بی تجربگی و یا عدم هماهنگی نتوانستیم در ابتدا دانشگاه را با خودمان همراه کنیم، برای اطلاع رسانی و جلب دانشجویان و اساتید در دانشگاه های دولتی،صنعتی و آزاد اراک بصورت مستقل اقدام کردیم و موفق شدیم به طور میانگین روزانه ۸۰ نفر را در سمینارها ثبت نام و مشارکت دهیم. در طول برگزاری نمایشگاه ۸ سمینار تخصصی را مستقیما برگزار کردیم و در اجرای ۴ سمینار هم مشارکت داشتیم.
به عقیده شما علت عدم تمایل دانشگاه و صنعت برای برقراری ارتباط چیست؟
معتقدم وظیفه یک استاد دانشگاه تنها تدریس نیست و باید پلی باشد بین دانشجو و صنعت و این وظیفه متاسفانه در دانشگاه های کشور چندان جدی گرفته نمی شود. دانشگاه اراک با وجود سطح علمی خوبی که دارد در این زمینه خیلی فعال نبوده که باید بیشتر کار کند. بسیاری از همکاران ما با وجود اینکه از اساتید خبره هستند حاضر به همکاری با ما نبودند و به سختی راضی شدند با ما همکاری کنند. نکته دیگر این که در دانشگاه و صنعت اعتماد متقابل وجود ندارد و با وجود مقالات و تحقیقات بالا ولی در ارائه و انتقال به صنایع ضعف وجود دارد. البته همکاری خوبی که بین ما و مدیر اجرایی نمایشگاه بود روند کار را آسان نمود ولی باید پذیرفت که مسئولین دانشگاه هم به ما آن گونه که باید اعتماد نداشتند.
برگزاری سمینارهای مشابه در نمایشگاه های آتی چه تاثیری در افزایش ارتباط گیری دانشگاه وصنعت خواهد داشت؟
باید اشاره کنم که نمایشگاه در سطح بی نظیری برگزار شد و با وجود اینکه توسط یک شرکت بومی اجرا شد کاملا حرفه ای و در حد استاندارد برگزار گردید. من معتقدم که در صورت همکاری مسئولین دانشگاه و البته اعتماد نمودن آنها به اساتید و دانشجویان روند ارتباط بین دانشگاه و صنعت افزایش یافته و صنعت نیز متمایل به ارتباط بیشتر با دانشگاه خواهد شد و این ابزار، یعنی ارتباط بین دانشگاه و صنعت، در نهایت به ایجاد توسعه پایدار در کشور منتج خواهد شد که مزایای آن برای تمام بخش های کشور ملموس خواهد بود.
