چهارشنبه ۱۰ مهر ۱۳۹۸   شماره ۱۱۵۷

«وقایع استان» گزارش می دهد؛ زمان تغییر نگاه آموزش و پرورش به زنگ ورزش در مدارس فرا رسیده است

زنگ بی صدا

یاسر هویدی

دوباره ماه مهر فرا رسید و فصل بازگشایی مدارس در کشورمان آغاز شد، میلیون ها دانش آموز ایرانی به مثابه هر سال مهر ماه را با امید بسیاری برای طی نمودن مدارج علمی و آموزشی شروع می نمایند، در گزارش امروز سرویس ورزشی وقایع استان به بهانه آغاز سال تحصیلی جدید در مطلبی تحلیلی مشکلات و معضلات ورزش در مدارس را بررسی می نمایید به این امیدکه این نوشتار تلنگری هرچند کوچک بر ذهن تصمیم گیرندگان آموزش و پرورش کشورمان وارد آورد.
پیشرفت ورزش هر کشوری در گرو برنامه ریزی کاربردی و طولانی مدت می‌باشد و بهترین راه برای رسیدن به این هدف، سرمایه گذاری بر روی امیدهای آینده کشور است؛ چرا که کودکان و نوجوانان بیشترین ساعات عمر خود را در مدارس می‌گذرانند، به همین دلیل آموزش و پرورش نقش عمده‌ای در زمینه پیشرفت و قهرمانی ورزش کشور برعهده دارد.
با تغییر رویکرد زندگی مردمان جامعه به نظر می رسد زنگ ورزش که از دیرباز دو ساعت به آن اختصاص داده شده است شایسته بازنگری است، با زندگی های آپارتمانی امروز و کمبود امکانات از منظر فضای بازی و نشاط برای کودکان و نوجوانان زنگ ورزش مدارس تنها روزنه امید برای فرزندان جامعه است تا کمی از رخوت و سکون زندگی ماشینی خارج شوند، ذکر این نکته ضرورت دارد که در برخی مدارس غیر دولتی زنگ ورزش را از نظر زمانی ارتقا داده اند ولی در همه مدارس و مراکز آموزشی کشور خصوصا در بخش دولتی هنوز کما فی السابق راس دو ساعت زنگ اتمام ورزش به صدا در می آید.
اگر بخواهیم این موضوع را با دقت بیشتری موشکافی کنیم به این موضوع بر می خوریم که نگرش والدین در تولید مثل هم تغییر کرده و همانطور که در اطراف خود می بینیند اغلب والدین نسل جدید به داشتن یک فرزند بسنده نموده اند، حال این موضوع چه ارتباطی با سیستم تربیت بدنی بیمار و مستهلک نظام آموزش و پرورش ما دارد؟ فرزندان در خانواده تنها هستند و حتی مجال انجام یک بازی دو نفره را در کانون خانواده ندارند و به همین دلیل است که بیشتر زمان فراغت خود را با گوشی ها و تبلت ها می گذرانند. این موضوع هم یکی دیگر از دلایلی است که با استناد به آن می توان به ضرس قاطع گفت کم تحرکی و تنبلی مفرط در کمین فرزندان جامعه و دانش آموزان است باید به سرعت فکری عاجل در زمینه زنگ ورزش مدارس و کلا تربیت بدنی مدارس نمود و اینجاست که اهمیت توجه به امر ورزش در مدارس تبدیل می‌شود به یک روزنه امید برای تغییر سبک زندگی کودکان امروز که تشکیل دهنده شهروندان آینده هستند که البته در آموزش و پرورش کشورمان به دلایل متعدد این توجه محقق نشده است و ۸۰ سال است که نگاهمان به زنگ ورزش تغییر نکرده در حالیکه زندگی شهرنشینی با سرعت زیاد، سبک زندگی‌ها را تغییر داده است و نیاز به تحرک بیشتر برای فرزندانمان را ضروری کرده است.
یکی دیگر از مشکلاتی که در زمینه ورزش مدارس وجود دارد این است که به زنگ ورزش همانند زمانی نگاه می شود که می توان از آن کاربری های متفاوتی استخراج کرد، مثلا در همین مدارس ابتدایی و راهنمایی اراک و استان مرکزی به وفور دیده و شنیده شده که از زنگ ورزش برای برگزاری یک کلاس جبرانی استفاده شده است، دقت کردید؟ از همین دو ساعت هم برای برگزاری کــلاس جبــرانی استفــاده می شود، حالا با توجه به شرایط آب و هوایی و اقلیمی به این کمبود زمان ورزش انحلال زنگ ورزش به دلایل بد جوی نیز اضــافه نمایید و اینجاست کـه بــا دقت می توان فهمید که چه بر سر تحرک و نشاط دانش آموزان طی یک سال تحصیلی می آید.
صحبت از تغییر شرایط جوی اقلیمی کردیم، مشکل جدیدی که خصوصا در پنج سال اخیر برای ورزش مدارس بوجود آمده از این قرار است که بچه ها یک هفته کامل را انتظار می کشند تا بالاخره زنگ ورزش از راه برسد. یک ساعت بازی و شور و نشاط میان زنگ‌هایی که معلم ها در آن درس های خشک و جدی مدرسه را تدریس می کنند. شاید از یک هفته قبـل بچه ها برای این روز برنامه ریزی کنند تا روز موعود از راه برسد اما این‌بار خانم معلم، آقای دبیر یا مدیر از راه می رسد و خبر می دهد که به علت آلودگی هوا، قرار است در این زنگ فیلم ببینند یا اینکه در کلاس بنشینند و درس‌های ساعت قبل‌شان را مرور کنند. آن همه شور و نشاط و انرژی ناگهان فروکش می کند و کتاب های درسی روی میزها باز می شود.
بچه ها افسرده و ناکام از تخلیه انرژی که یک هفته منتظرش بودند، به حرف‌های معلم گوش می کنند اما شاید هیچ کدام چیزی از درس متوجه نشوند چون مجبور شده اند این ساعت را در کلاس بنشینند. این شاید نوعی حس انزجار از درس و مدرسه هم برای‌شان به‌ وجود بیاورد وقتی نمی توانند به‌ازای ساعت های طولانی درس و مشق، یک ساعت را با هم بازی کنند و فعالیت بدنی انجام دهند.
در خصوص اینکه وزرات آموزش و پرورش مانند دیگر وزارتخانه ها با بحران های جدی مالی مواجه است، شکی نیست به‌طوری که حتی پرداخت حقوق نیروهای حق التدریسی با تاخیر انجام می شود. به همین دلیل معلم های مناسبی برای درس ورزش در مدارس استخدام نمی شوند یا اینکه از معلمانی استفاده می شود که سابقه بالایی ندارند. در این مورد هم شکی وجود ندارد که اگر امکانات ورزشی از حدود ۱۵ میلیون دانش آموز ایرانی دریغ شــود، افــزایش چاقی و بیماری های مزمن بین دانش آموزان ایرانی، دور از انتظار نیست. همین که بر اساس آمارهای رسمی وزارت بهداشت، حدود ۳۰درصد دانش آموزان ایرانی دچار اضافه وزن و چاقی هستند، به‌خوبی نشان می دهد که تا چه حد ورزش و تحرک در مدارس ما به فراموشی سپرده شده است.
به هر حال وضعیت ورزش و تربیت بدنی در مدارس ما اصلا مناسب نیست و دانش آموزان ایرانی در تمامی مقاطع با مشکلات عدیده ای در زمان ورزش خود روبرو هستند که پرداختن به تمـــامی آنها در این مقــال نمی گنجد، در این مطلب سعی کردیم زوایای پنهان مشکلات زنگ ورزش را در مدارس برای شما روشن نماییم و گرنه همه ما بخوبی می دانیم از نظر امکانات ورزشی و سرانه فضای ورزشی در مدارس با چه شرایط اسفناکی روبرو هستیم .