به بهانه برخورد بد فرماندار گلپایگان با یک خبرنگار که جنجال زیادی به پا کرد/آقای مسئول، جایگاهت را بدان

پنجشنبه ۱۲ بهمن ۱۳۹۶    شماره ۷۸۲

***

وقایع استان

سهراب جان بزرگی

***

خبرنگاری یکی از مشاغلیست که می توان آن را در زمره شغل های پر خطر دسته بندی کرد. به خصوص در ایران که همه به خودشان اجازه می دهند از این قشر طلبکار باشند. روزنامه نگاری در ایران از یک سو محدودیت های بسیاری دارد و از دیگر سو مدیران و مسئولان در بسیاری از موارد خود را قیم بر مطبوعات می دانند. در واقع نگاه به مطبوعات نگاه ابزار گونه ایست، که مدیران و مسئولان با استفاده از آنها برنامه های خود را پیش ببرند. این اتفاق تا جایی به مدیران بر میگردد و سیاست برخی رسانه ها و افراد فعال در حوزه مطبوعات یکی از علت های دیگر این موضوع است. در واقع جایگاه مشخصی برای حرفه خبرنگاری وجود ندارد و توهمات بسیاری در مدیران وجود دارد که هر رفتاری را توجیه می کند. نمونه های زیادی در طول سالها وجود دارد. از متهم کردن خبرنگارانی که برخی مسائل را افشا کرده اند گرفته تا برخوردهای کلامی و حتیی فیزیکی از سوی مسئولین. آخرین نمونه اش صحبت های فرماندارن گلپایگان در جلسه ای بود که با لحنی خشن و پرخاشگر خبرنگار حاضر در جلسه را تهدید می کند. در بسیاری از موارد اما رسیدگی به حقوق خبرنگاران در جریان سیاسی بازی جناح ها گم می شود. قبل از اینکه اصل موضوع مورد توجه قرار گیرد، افرادی که خود خبرنگار هستند و ممکن است همین برخوردها روزی با آنها صورت بگیرد به دنبال گرایش فکری و سیاسی آن مدیر هستند تا از این رفتار او برای زیر سوال بردن حزب حاکم بر قدرت استفاده کنند. این موضوع دفاع از خبرنگار مورد ظلم واقع شده را کمی سخت می کند.
چند روز پیش فیلمی از یک جلسه کوچک در گلپایگان بیرون آمد که فرماندار این شهر برخورد بدی را با خبرنگار حاضر در جلسه انجام داد. در پی برخورد نامناسب فرماندار گلپایگان با یک خبرنگار در جلسه روسای شورای اسلامی چهار شهر شهرستان گلپایگان و تهدید خبرنگار توسط فرماندار، مدیرکل سیاسی وزارت کشور خواستار رسیدگی به موضوع توسط استاندار اصفهان شد.
مدیرکل سیاسی وزارت کشور شب گذشته در این زمینه اظهار کرد: «بنده این موضوع را با استاندار اصفهان مطرح کردم تا جزئیات این اتفاق را مورد بررسی قرار دهد و متناسب با آنچه رخ داده است، تصمیم‌گیری شود. این برخورد فرماندار با یک خبرنگار به هیچ وجه قابل قبول نیست.»
محسن مهرعلیزاده استاندار اصفهان نیز در واکنش به برخورد فرماندار گلپایگان با خبرنگار در توئیتر خود نوشت:« وظیفه خود می دانم بخاطر برخورد صورت گرفته از سوی فرماندار گلپایگان با یک خبرنگار پوزش بطلبم. فرماندار را احضار کردم تا موضوع بررسی و اقدام لازم صورت گیرد.»
فرماندار گلپایگان هم یک روز پس از انتشار فیلم برخورد نامناسبش با خبرنگار بیان داشت: «سه بار به خبرنگار تذکر دادم از من عکس نگیرد، گوش نکرد سرش داد کشیدم. درجلسه به خاطر اینکه کلاه بر سر داشتم و پالتو و شال گردن پوشیده بودم و پوشش اداری نداشتم چند بار به خبرنگار تذکر دادم که از من عکس نگیرد ،ولی او توجه نکرد و برای همین با او برخورد کردم.من به همه رسانه ها و خبرنگاران احترام می گذارم و شخصیت همه برای من محترم می باشد اما بهتراست هرکسی هم خودش شخصیت خود را حفظ کند. اگر در این موضوع من مقصر باشم حتما از آن خبرنگار عذرخواهی می کنم.»
سال گذشته نیز برخورد یکی از نمایندگان مجلس با یک خبرنگار جنجال های بسیاری را ایجاد کرد و واکنش شورای نگهبان را نیز به همراه داشت. کدخدایی در مورد برخورد فیزیکی این نماینده مجلس با خبرنگار روزنامه ایران نوشته بود :« در خبرها آمده بود که یک نماینده مجلس با خبرنگار یکی از خبرگزاری ها برخورد فیزیکی داشته است. صرف نظر از این که دلایل این برخورد چه بوده و حق با چه کسی است، اصل این رفتار به هیچ وجه توجیه پذیر نیست و باید کرامت و شخصیت همه افراد، بویژه خبرنگاران عزیز رعایت شود.»
یا در نمونه دیگری برخورد وزیر راه و شهرسازی با خبرنگاران باشگاه خبرنگاران جوان بود که البته مانورهای سیاسی بسیاری برای تخریب دولت روحانی روی آن انجام شد. این خبرگزاری ماجرای برخورد وزیر با خبرنگارش را اینگونه توضیح می دهد.: عباس آخوندی وزیر راه وشهرسازی در حاشیه نشست هیات دولت در پاسخ به سوال خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان مبنی بر اینکه گفته شده ایرباس سوم که به ایران آمده است مرجوعی کشور کلمبیا است، آیا این موضوع صحت دارد و شرایط آن اکنون چگونه است گفت: مرجوعی یعنی چی، این حرف های عجیبی است. در ادامه اما وزیر راه پس از قطع دوربین نسبت به این سوال خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان واکنش دیگری نشان داد و به خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان گفت: خبرنگار باید یک جُو عقل داشته باشد. وزیر راه بعد از این سخنان میکروفن خبرنگار را گرفته و قصد پرت کردن آن را داشت و با لحن فریادگونه گفت: شما حرفه ای نیستید و از خبرنگاری سر در نمیارید برید بابا.
موارد اینچنینی بسیاری اتفاق افتاده است که پایان همه آنها با ماهی گیری های سیاسی از آب گل آلود و در بهترین حالت توضیح کوتاهی از مدیر یا مسئول خطاکار پایان یافته اند. علت اصلی تداوم اینگونه برخورد ها و توهم مدیران کشور نبود جایگاه مشخص برای رابطه متقابل مسئول و خبرنگار است. این را هم باید پذیرفت که حرفه روزنامه نگاری و خبرنگاری این روزها در پایین ترین سطح خود از نظر حرفه ای و سوادی به سر می برد. هرکسی از دریچه های اقتصادی و مالی و یا برای زد و بند های سیاسی خود را وارد این عرصه می کند. و یا رسانه ها برای کاهش هزینه های خود سعی در جذب نیروی هایی می کنند که صرفا خبرنویس هستند و هیچ دیدگاه تحلیلی و نگاه منطقی برای افزایش سواد در حوزه تخصصی شان ندارند. بسیار دیده ایم که یک خبرنگار روزی در حوزه ورزشی ادعا می کند و روز دیگری در حوزه سیاسی.
نبود نظام صنفی متحد و مشخص در این شغل نیز بر مظلومیت خبرنگاران واقعی دامن زده است. هیچ منفعت جمعی برای این صنف وجود ندارد و گویا حق و حقوق صنفی خبرنگاران در حوزه منافع حزبی کمرنگ شده است. در کنار مشکلات بی شماری که خلا های قانونی برای کار خبرنگاران ایجاد کرده و یک روزنامه نگار باید همواره در معرض این استرس باشد که مبادا تحت پیگرد قرار بگیرد، برخورد های اینچنینی نیز دست و پای آنها را بسته است.
در جامعه ای که رسانه های آن ضعیف و ضعیف تر میشوند و رسالت این مجموعه که نقد واقعی کارکرد مدیران و مسئولان آن جامعه است از بین می رود، نظارت عمومی بر مدیران از بین می رود. به نوعی رابطه سازنده و متقدانه بین مردم و مسئولین که مردم در جایگاه شنونده و مسئولین در مقام پاسخگو قرار دارند به هم می ریزد. هیچ مدیری دغدغه انجام کارش به درست ترین شکل ممکن را ندارد چرا که خبرنگاران هم حزبی اش که اجازه اعتراض به او را ندارند و خبرنگاران وابسته به احزاب دیگر هم تا جایی منتقدند تا به اهداف سیاسی خود برسند. باید خود خبرنگاران چاره ای به حال موقعیت و شرایط شان بیاندیشند.