چهارشنبه ۱۲ آبان ۱۴۰۰  شماره ۱۴۹۰

تحلیل فنی بازی آلومینیوم اراک و پرسپولیس تهران در هفته سوم لیگ برتر فوتبال کشور

یحیی کُشی

نگاهی به یک تیم منظم، بی نقص و خستگی ناپذیر که توانسته دل فوتبال دوستان استان مرکزی را بدست آورد

مهرداد یاری

عصر دوشنبه شاهد دیداری بودیم که بدون شک زیباترین، چشم نوازترین و دلچسب ترین نمایش آلومینیوم در تمام طول تاریخ این تیم بود آنها توانستند قهرمان پنج دوره پیاپی لیگ برتر را اسیر بازی دیدنی خود کنند آلومینیوم تقریبا تمام اهداف خود را در زمین پیاده کرد و پرسپولیس اصلا فرصت نکرد خودش را پیدا کند.
پیروز شدن هنگامی بیشترین لذت را خواهد داشت که هم از نظر نتیجه و هم از نظر تاکتیک بتوان بر رقیب غلبه کرد آن هم چه رقیبی! آلومینیوم توانست از شکار شیر دست پر برگردد. احتمالا اکنون بیشتر فوتبال دوستان ایرانی به اینکه پرسپولیس چه مشکلات و ضعف ها و اشتباهاتی داشته که این دیدار را از دست داده است، می پردازند در حالی که ما خوب می دانیم در وهله اول این هنر و توانایی تیم آلومینیوم بود که چنین نتیجه ای را رقم زد آلومینیوم در این دیدار چنان کیفیتی از خود نشان داد که حتی اگر بهترین تیم های چند سال اخیر ایران حتی اگر پرسپولیس در بهترین فرم خود بود باز هم در برابر این آلومینیوم نمی توانست دست پر از میدان خارج شود این یعنی جدای از نتیجه بازی آلومینیوم نمایش تاکتیکی و تکنیکی عالی داشته است.
آلومینیوم در این دیدار هنگام در اختیار داشتن توپ با سیستم ۴-۲-۳-۱ به بازی پرداخت هادی محمدزاده و سلیمان زاده دو مدافع وسط تیم بودند که آریاکیا و فخرالدینی را در دو طرف خود می دیدند. مصطفی احمدی مهره قابل اتکای تیم در کنار قاعد رحمتی دو هافبک دفاعی تیم بودند و جلوتر از آن ها نقی زاده، شریفات و علینژاد سه هافبک با میل تهاجمی قرار داشتند و نیما درودی تک‌ مهاجم آلومینیوم در این دیدار بود البته نقی زاده به گونه ای در زمین می چرخید که گاهی احساس می شد آلومینیوم با ۳ هافبک عقبزن بازی می کند و سیستم ۴-۳-۲-۱ می شد. در این دیدار با تصمیم خوب کادر فنی هافبک های دفاعی بر خلاف بازی های قبل تمام تمرکز خود را برای پوشش دادن فضای میانه میدان معطوف کردند و دیگر خبری از جابجایی با مدافعین کناری نبود و سیستم هافبک ها با نظم عالی تا پایان دیدار دست نخورده باقی ماند. اما هنگامی که آلومینیوم تیم مدافع بود سیستم تیم به ۵-۴-۱ و گاهی ۵-۳-۲ تغییر می کرد. آریاکیا، محمدزاده و سلیمان زاده سه بازیکن در قلب دفاع بوده و علینژاد و فخرالدینی نیز در دو سمت این خط دفاع بازی می کردند. شریفات و نقی زاده نیز در کنار قاعد رحمتی و احمدی چهار هافبک تیم بودند و درودی نیز جلوتر از آنها بازی می کردند البته بازهم تحرک خوب و بی وقفه نقی زاده گاهی باعث می شد که تیم با دو مهاجم مقابل بازیکن های پرسپولیس به دفاع کردن بپردازد. در این دیدار خطیبی از همان ابتدا محمد علینژاد را در ترکیب اصلی قرار داده بود تا نشان دهد برای به گل رسیدن مقابل پرسپولیس عزم جدی دارد چرا که علینژاد بازیکن پر تحرک و باهوشی است که به خوبی می تواند توپ هایی را که در اطراف محوطه جریمه در حرکت هستند به موقعیت هایی خطرناک تبدیل کند.
برنامه اصلی آلومینیوم در این دیدار تحت فشار قرار دادن خط دفاع پرسپولیس به هدف تخریب روند بازیسازی این تیم از عقب زمین بود که تقریبا از دقیقه ۱۰ به بعد شاهد آن بودیم. مهاجم ها و هافبک های آلومینیوم تقریبا در تمام طول بازی یک پرس دائم با تعداد نفرات و سرعت بالا ارائه دادند که در تمام موارد حریف شان را به زحمت انداختند و تقریبا هر بار که پرسپولیس در خط دفاع خود توپ را به گردش در آورد بازیکن های آلومینیوم توانستند توپ را از اختیار آن ها خارج کنند در بیشتر موارد توپ گیری های خوبی را شاهد بودیم و در بقیه موارد مدافعین و دروازبان حریف دستپاچه زیر توپ می کشیدند. در صحنه گل بازی نیز شاهد همین اتفاق بودیم که پرس عالی آریاکیا باعث شد علینژاد در شرایط ایده آلی به توپ برسد‌ همزمان با حرکت کردن عالی علینژاد به سمت دروازه پرسپولیس، درودی و نقی زاده به خوبی باز شدند و مدافعین پرسپولیس را در شرایط دشواری قرار دادند که در نهایت پاس به موقع علینژاد با کنترل خوب و بغل پای حساب شده نقی زاده همراه شد و گل بازی به ثمر رسید.
پیش از آنکه بخواهیم دیگر مسایل فنی بازی را بازگو کنیم باید به این نکته بپردازیم که آلومینیوم در این دیدار بیشتر از آنکه از مسائل تاکتیکی سود ببرد از مسائل پایه ای و اساسی که هر تیمی برای خوب بازی کردن باید برای به دست آوردن شان زحمت بکشد، سود برد در بازی مقابل پرسپولیس دیدیم که آلومینیوم در هر سه خط دفاع، هافبک و حمله نظم فراوانی داشت به طوری که در تمام دقایق بازی این نظم حفظ شده بود و بازیکن ها اجازه از بین رفتنش را ندادند آن ها همچون ساعت سوئیسی بی نقص کار کردند و این نظم عالی که برای مقابله با هر تیم گردن کلفتی به آن نیاز هست، تا پایان بازی حفظ شد این نکته مهمی است که تیم شما بداند و در ذهنش به این باور رسیده باشد که تا وقتی داور در سوت خود ندمیده بازی تمام نشده و حریف از یک لحظه غقلت شما می تواند بهره ببرد. همان گونه که مشهود بود تمام بازیکن های آلومینیوم مقابل پرسپولیس با تمرکز بالا بازی کردند و تیم به توازن بسیار بالایی رسیده بود و هیچ بازیکنی ضعیف ظاهر نشد به عبارت دیگر آلومینیوم در تمام طول بازی با ۱۱ بازیکن در زمین می جنگید اتفاقی که موجب می شد به شکلی یکدست و مداوم بتواند توپ را بچرخاند و روی حریف فشار وارد کند در همه موارد همیشه چند بازیکن آلومینیوم را در حال حرکت در فضاها می دیدیم یـا می دیدیم که برای پوشش دادن یک فضا یا کنترل یک بازیکن از حریف در حال دویدن و مبارزه هستند آن ها مانند دسته گرگ ها از هیچ فرصتی برای گرفتن توپ فرو‌گذار نبودند در این شرایط فقط کافی است حریف تان یک نقطه ضعف داشته باشد تا دیگر نتواند مقابل شما کاری از پیش ببرد. پرسپولیس نیز دقیقا تا پایان نیمه اول حتی نتوانست خودش را پیدا کند و همه جوره سردرگم بود. این وضعیت بسیار مطلوب ذهنی بازیکن های آلومینیوم از آمادگی روحی و اتمسفر عالی تیم خبر می دهد چون حتی بازیکن های تعویضی نیز با همان کیفیت بازیکن های اصلی بازی کردند به طور مثال پس از خروج قاعد رحمتی که بازیکن به شدت دونده و جنگنده ای است تصور می شد که جای خالی اش احساس شود و تعویض شدنش نگرانی هایی را به وجود آورد اما میلاد نوری به قدری کم نقص بازی کرد که تا اواخر بازی اصلا جای خالی قاعد رحمتی حس نشد. نکته قابل توجه بعدی دقت بالای ارسال پاس های کوتاه نزد بازیکنان ایرالکو بود که به شکل قابل محسوسی برتری آن ها در حفظ و گردش توپ نسبت به پرسپولیس را نشان می داد همین پاس های صحیح پر تعداد بود که باعث می شد آلومینیوم بتواند فرصت های زیادی خلق کند حفظ مالکیت و گردش توپ زمانی که به خوبی انجام شود به مهاجم ها و دیگر بازیکن های زهردار و با هوش تیم این اجازه را می دهد که بتوانند فضای مناسب را پیدا کرده و خود را به آنجا برسانند. مثل موقعیت های پر تعدادی که در طول بازی خلق شد و اگر بخت با ایرالکویی ها یار بود حتما گل هـای بیشتری به ثمر می رساندند.
تحرک به شدت زیاد بازیکن های آلومینیوم هر تیمی را می تواند به زانو در آورد خوشبختانه کادر فنی آلومینیوم در این دیدار از این توانایی بازیکن هایش به خوبی بهره برد و انتخاب های تاکتیکی مناسبی داشت آلومینیوم بر خلاف بازی هــای گذشته کمتـر از ارسال های بلند استفاده کرده و در حرکتی جسورانه عمق دفاع پرسپولیس را هدف قرار داد تصمیمی کاملا درست که بیشتر تیم های لیگ از انجام آن ابا دارند اما آلومینیوم از اسم و سابقه پرسپولیس و مدافعی چون سید جلال حسینی نترسید و تصمیم خود را عملی کرد پاس در عمقی که قاعد رحمتی در دقیقه ۲۴ ارسال و درودی را صاحب توپ کرد، همکاری خوب آریاکیا، قاعد رحمتی و محمدزاده در دقیقه ۳۵ نقی زاده را در شرایط خوبی صاحب توپ کرد حرکت سریع نقی زاده به سمت دروازه پرسپولیس با دید خوبی که داشت فرار به موقع درودی را با پاسی عمقی همراه کرد که درودی را در موقعیت مناسبی صاحب توپ کرد. این ها دو مورد از بهترین عملکرد تیم در حرکت از مرکز و استفاده از عمق دفاع حریف بود. آلومینیوم در این دیدار ضعف هایی کـه همواره در بازی هایش دیده می شد را یکجا برطرف کرد.
نکته جالبی که در نوع پرس کردن آلومینیوم وجود داشت این بود که تیم خود را به یک پرس منطقه ای صِرف محدود نکرد و گاها که ترابی و پهلوان و … برای صاحب توپ شدن عقب می آمدند تا شاید بتوانند گره بازی را باز کنند بازیکن های آلومینیوم نیز با آن ها حرکت می کردند. آلومینیوم با ارائه این بازیِ به شدت پرفشار به هیچ عنوان به پرسپولیس اجازه نداد که بتواند نفس راحتی بکشد درست است که پرسپولیس نیز ضعف های مشخصی دارد اما این تیم در هر شرایطی نام بزرگ و بازیکن های موثری دارد که می تــوانند بر خلاف جریان بازی تیم شان را به گل برسانند اما آلومینیوم ۹۰ دقیقه جنگید و در هیچ موقع از زمان بازی و در هیچ بخشی از زمین از فشار خود کم نکرد شاید مهم ترین تصمیمی که کادر فنی در طــول بازی گرفت این بود که برای حفظ نتیجه دست به عقب نشینی نزد بلکه با بازی دادن به مهاجم هـای تازه نفس سعی کرد فشار خود روی حریف را حفظ کند و اجازه پیش کشیدن به پرسپولیس را نداد. در فاز تدافعی مهاجم ها ‌و هافبک های پرسپولیس همواره خود را تحت فشار می دیدند و فضای مناسب برای خلق موقعیت پیدا نمی کردند عمق دفاع نیز بی هیچ اشتباه مسدود شده بود عملکرد عالی هادی محمدزاده قابل تقدیر است او نشان داد که همچنان مانند گذشته می تواند بدرخشد.
اینکه بازیکن های آلومینیوم حتی در دقایق پایانی نیز جنگنده و پر توان هستند بسبار جالب توجه است در هیچ زمانی ما نشانی از خستگی در بدن بازیکن ها نمی بینیم گذشته از هافبک های سخت جان تیم، استارتی که نیما درودی به عنوان یک مهاجم در دقیقه ۸۸ برای تصاحب توپ زد واقعا دلچسب بود البته نباید از این نکته غافل شویم که درودی بازی به بازی به تکامل نزدیک تر می شود. حالا دیگر آلومینیوم ترکیب اصلی خود را پیدا کرده و از نظر تاکتیکی نیز به سطح بالایی از آگاهی و هماهنگی رسیده است و این یعنی بر خلاف فصل گذشته دیگر خبری از بر باد رفتن امتیازهای اول فصل نیست