گفتگو با «مریم قجری» قهرمان کاراته استان/خستگی ناپذیر

سه شنبه ۹ آبان ۱۳۹۶   شماره ۷۱۲

***

وقایع استان

یاسر هویدی

***

گنجینه ای از ورزشکاران خوب و مدال آور استان مرکزی را در دیاری کوچک اما دوست داشتنی با مردی خونگرم یافته ایم؛ «نراق» شهر کوچکی که خیلی از ما حداقل یکبار سری به این شهر خوش آب و هوا زده ایم، پس از سلمان عضایی قهرمان موتورسواری کشور امروز قصد داریم شما را مهمان مصاحبه با قهرمانی دیگر از این خطه نماییم که حالا خیلی از دختربچه های نراق فن و ورزش کاراته را نزد وی می آموزند و خاله مریم امید آینده ورزشی فرزندان خانواده های نراقی شده است. «مریم قجری» چراغدار ورزش کاراته بانوان شهرستان نراق، مهمان امروز صفحه ورزشی «وقایع استان» است.

خانم قجری ضمن تشکر از اینکه وقت خود را در اختیار ما و خوانندگان روزنامه قرار داده اید، خواهشمندم خود را بصورت مفصل برای خوانندگان ما معرفی نمایید.
من مریم قجری هستم متولد ۱۶ ابان ماه ۱۳۶۹ و اهل شهر نراق. تحصیلات خود را در رشته تجربی در دبیرستانی در دلیجان طی نمودم و سپس با قبولی در رشته مدیریت بیمه وارد دانشگاه شدم و مدرک تحصیلی دانشگاهی خود را از دانشگاه آزاد نراق اخذ نمودم. از ابتدای کودکی به دلیل خصوصیات اخلاقی و رفتاری و علاقه بسیاری که به ورزش های رزمی داشتم در چهارده سالگی در کلاس آموزش کاراته ثبت نام کردم و این ورزش را ادامه دادم بگونه ای که در حال حاضر در نراق از ورزش کاراته بعنوان پایدارترین ورزش نام برده می شود و خوشبختانه هنوز اجازه ندادیم با تمام سختی هایی که در بخش بانوان داشتیم وقفه ای در این ورزش رخ دهد و تمامی کلاس ها تا کنون مرتب برگزار شده است. ولی به دلیل اینکه در نراق مربی های تخصصی برای سبک های مختلف وجود نداشت، چندین بار مجبور شدم سبک خود را تعویض نمایم تا بتوانم زیر نظر یک مربی متخصص سبک به فراگیری ورزش مورد علاقه خود بپردازم که همانا سبک شیتوریو بود. سپس با علاقه زیادی که به این ورزش داشتم بسرعت رده های اخذ کمربند را در سبک خودم طی نمودم و اولین مقام من در سال ۸۸ بود که مقام کشوری خود را بدست آوردم.
به دلیل علاقه ای که داشتم و خصوصیات اخلاقی که در من وجود داشت و البته به دلیل تاثیر ورزش در سلامتی به ورزش روی آوردم. تا این لحظه از انتخاب این ورزش دوست داشتنی بسیار راضی هستم و کاراته بخش بزرگی از زندگی من بعد از همسر و خانواده ام بشمار می آید.

 مشوقان اصلی شما در مسیر ورزش حرفه ای چه کسانی بودند؟
بایستی عنوان کنم تا قبل از ازدواج پدر و مادرم مشوقین اصلی من بودند و حامیان اصلی در مسیر پر فراز و نشیب این ورزش بودند و در تمامی سختی ها مرا همراهی کردند و پس از ازدواج همسرم بزرگترین حامی من بود و همواره من را در راه ادامه ورزش همراهی و حمایت کرد و با تمامی سختی های این مقوله به بهترین شکل برخورد کرد و همیشه من را مورد حمایت خود قرار داد بطوریکه زمانی که من مدرک مربی گری خود را اخذ کردم، وی اصرار داشت که من بعنوان ورزشکار مسیر را ادامه دهم که بعلت مشکلاتی که وجود داشت تصمیم بر این شد که فقط به مربیگری بپردازم.

 خانم قجری استعداد شما در ورزش کاراته چگونه کشف شد؟
در این خصوص باید بگویم خانم مومنی بعنوان اولین مربی من، توانایی بالای من را در کاراته کشف کرد ولی به علت مشکلاتی که داشت نتوانست در نراق برای ادامه کار حضور داشته باشد و پس از او خانم ترکمان زحمت پرورش و هدایت من را به سمت بهتر شدن در این ورزش تقبل کرد که جا دارد همین جا از این دو عزیز کمال تشکر را داشته باشم و برایشان بهترین ها را در زندگی شخصی و ورزشی شان آرزو کنم. خانم مومنی با سختی های زیاد و داشتن فرزند کوچک از اراک به نراق می آمد و زحمات بسیاری را متقبل شد.
ورزشم را در همان ابتدا از سالن شهید رجایی نراق شروع کردم، سالها نراق همین سالن را دارا بود و پس از سالها نراق بالاخره دارای یک سالن جدید و بهتر شد که در حال حاضر تمنرینات تیم ما در این سالن که دارای امکانات بهتر و بیشتری است پیگیری می گردد.

 از مسابقات و مقام هایی که کسب کردید بگویید.
در طول سالهایی که من در مسابقات شرکت می کنم، با توجه به امکانات موجود در نراق همیشه در سطح بالای آمادگی بوده و در سطح استان دارای رتبه بودم و در رشته کمیته در اولین دوره ای که در قهرمانی استان شرکت کردم توانستم رتبه دوم استان را بدست آوردم و این پیروزی برای من شیرینی و حلاوت خاصی داشت به این دلیل که ما با پایین ترین سطح امکانات در مسابقات شرکت می کردیم و این موفقیت ها در موازنه با امکاناتی که داشتیم برای من بسیار ارزشمند و شیرین بود.
در سال ۸۸ هم در مسابقات کشوری شرکت کردیم و توانستیم در مسابقات کاتای تیمی مقام قهرمانی را بدست آوریم و باید عنوان کنم وقتی به مقامی دست پیدا می کنیم در مقام ورزشکار بسیار شیرین است ولی در کسوت مربیگری وقتی می بینیم که شاگردان ما می توانند در مسابقات استانی و کشوری مقام بیاورند برای من بسیار با ارزش تر است. برای نمونه در سال ۹۵ به همراه تیمم در مسابقات کشوری شرکت کردیم و سه تن از شاگردانم توانستند در رشته کمیته مقام سوم کشور را بدست آورند که این مهم بسیار برای من ارزشمند بود.

 مربیگری را از کی شروع کردید؟
در سال ۱۳۹۲ من برای گرفتن دان دو سبک شیتوریو شیتوکای اقدام کردم و موفق به کسب این دان شدم و در سال ۹۳ برای اخذ مدرک مربیگری اقدام کردم که این کلاسها در اراک برگزار می شد که بایستی عنوان کنم در این دوره به دلیل مسافت و همچنین مشکلاتی را که برای من بوجود می آمد بشدت سختی زیادی را متحمل شدم ولی هیچگاه دست از تلاش برنداشته و ناامید نشدم و با زحمت و مشقت فراوان توانستم مدرک مربیگری ام را بگیرم و از همان سال کار شیرین مربیگری را در نراق آغاز کردم.

 ازشیرینی ها وسختی های کار با کودکان در ورزش برای ما بگویید.
در مورد کار با کودکان باید بگویم این مقوله سوای شیرینی و لذتی که بهمراه دارد سختی های خاص خود را دارد و باید بدانید خانم ها و این دختر بچه هایی که من با آنها کار می کنم توان بدنی آقـایان را ندارند و رشته های رزمی به توان بالای بدنی نیاز دارند و من از یک سو باید این عزیزان را آموزش دهم و از سوی دیگر باید مراقب باشم که به جسم آنها ضربه وارد نشود. خوب وقتی انرژی این شاگردها بیشتر باشد من انرژی بیشتری برای کار دارم. از سوی دیگر اجرا و آموزش تکنیک ها و اصطلاحات فنی کاراته به این کودکان بسیار سخت است ولی در پایان و در زمان بستن کمربند و ارتقای کمربند بوسیله این کودکان تمام سختی ها را فراموش می کنم.

 برنامه شما برای آینده چیست؟
فعلا که در حال حاضر در نراق مشغول به آموزش کاراته به شاگردانم هستم و برنامه دارم سطح مدرک مربیگری خود را ارتقا دهم و به این وسیله خدمت بیشتری به علاقمندان کاراته در نراق داشته باشم و بتوانم روز به روز سطح کاراته بانوان نراق را بالاتر ببرم و البته نیم نگاهی هم به کلاسهای داوری دارم که بتوانم در این زمینه هم مدرک لازم را اخذ کنم با علم به این که سختی های خاص خودش را بهمراه دارد.

 مهمترین مشکلات بانوان در ورزش از دید شما چیست؟
در این خصوص باید عنوان کنم ما بانوان در حال حاضر برای انجام اکثر کارها در اجتماع با مشکل مواجه هستیم و در نراق هم برای امور ورزشی مشکل داریم. برای مثال ما با کمبود ابتدایی ترین امکانات ورزش کاراته روبرو هستیم و من مکاتبات زیادی برای افزایش امکانات داشتم که تا به حال نتیجه ای نداشته است ولی من ناامید و خسته نخواهم شد و با توام توان و با امید به لطف خداوند و در سایه حمایتهای همسر، پدر و مادرم با تمام وجود برای اعتلای ورزش کاراته بانوان نراق تلاش خواهم کرد.

 در پایان اگر مطلب خاصی باقیمانده است که تمایل دارید بازگو کنید بفرمائید.
در پایان صحبت هایم جا دارد از خانواده عزیزم همسر و پدر و مادرم تشکر کنم که هیچوقت پشت من را خالی نکردند و در تمامی مراحل حامی من بودند بایستی از مسئولین شهر نراق تشکر کنم که با توجه به بودجه و امکانات موجود هرگز ورزش بانوان را تنها نگذاشتند و دیگر اینکه ما در نراق جوانان با استعدادی داریم ولی به دلیل فقدان امکانات و دور بودن از مرکز استان این جوان ها نمی توانند آنطور که بایسته و شایسته است به سقف توان ورزشی خود برسند اینجا من از مسئولین استدعا دارم نگاه ویژه ای به جوانان ورزشکار و با استعداد نراق داشته باشند و بانوان زیادی در این شهر کوچک تشنه امکانات ورزش هستند که بتوانند استعداد خود را به معرض دید بگذارند، باور کنید خدمت کردن به مردم این شهر کار سختی نیست حتی اگر بتوانیم امکانات ورزشی این شهر را افزایش دهیم.