دوشنبه ۲۵ اسفند ۱۳۹۹   شماره ۱۴۰۰

گفتگوی وقایع استان با سعید سلطانی بازیگر تئاتر به بهانه کسب جایزه رتبه یک بازیگری در سومین جشنواره ملی تئاتر کوتاه کیش

پرچم تئاتر بالاست

کرونا با تمام قوا آمد و مانع از حضور تئاتر در صحنه نشد، امیدوارم برخی از مسئولین بدانند که قدرتشان برای به زیر کشیدن تئاتر به اندازه کرونا نیست !

مریم رسولی

چندی پیش مراسم اختتامیه سومین جشنواره تئاتر کوتاه کیش با اهدا لوح، جوایز نقدی و دیپلم افتخار به آثار برتر برگزار شد که نام سعید سلطانی در بین برگزیدگان جشنواره به عنوان بازیگر برتر به چشم می خورد، به همین بهانه وقایع استان در گفتگویی با این بازیگر به شرایط کنونی تئاتر استان، موانع و مشکلات موجود پرداخته که در ادامه خواهید خواند. سعید سلطانی متولد آبان ۱۳۷۳ است وی از سال ۱۳۸۸با حضور در گروه نمایش اندیشه به سرپرستی عبدالحسین اطمینان زاده فعالیت خود را در تئاتر آغاز و به مدت ۵ سال در این حرفه کسب تجربه کرده است و در نهایت با خواندن مصاحبه ای از عباس سلطانی مجذوب او شده و با تلاش و کوشش به گروه هنری طالب به سرپرستی وی پیوست که این اتفاق نقطه عطفی برای فعالیت حرفه ای او محسوب می شد. وی به عنوان بازیگر در نمایش های وطن رنج گنج، سیب و گل، زُمُرد، عطش، دوئل، صفر و صفا، اسماعیل، آسانسور، وقتی کلاغ ها آواز می خوانند، غسالخان، ساقی و پادشاه و چندین نمایش دیگر حضور داشته که برای بازی در نمایش های غسالخان، آسانسور و وقتی کلاغ ها آواز می خوانند جوایزی کسب کرده است.

در مورد طرح کلی و سبک نمایش «وقتی کلاغ ها آواز می خوانند» بگویید.
این نمایش با تکیه بر موضوعاتی پیرامون مصائب و مشکلات غیر مستقیم جنگ و با بهره بری از فضای سورئال و ترکیب طراحی و رنگ مناسب می تواند هر بازیگری را مجذوب خود کند، شاهین سلطانی از آن جنس کارگردان هایی است که فضای سورئال را در این نمایش خوب درک کرده و مخاطب را به درک درستی از فضا دعوت می کند، در کنار این کارگردان در گروه، کهنه بازیگری چون اعظم سلیمانی با کوله باری از تجربه است که نمی توان نقشش را در ملموس شدن فضای نمایش نادیده گرفت، محمد امین محمدی آهنگساز این نمایش هم در عین جوانی به قدری کاربلد بوده که حال و هوای جنوب را بر کالبد نیمه جان «وقتی کلاغ ها آواز می خوانند» تزریق کند.

نقش شما در این نمایش چه بوده و بازی شما در این نقش چه ویژگی هایی داشت که توانست نظر داوران جشنواره به خود جلب کند؟
کاراکتر من در این نمایش برادر کوچکی است که هنگام صید ماهی در شَط، مورد هجوم قایق های دشمن قرار گرفته و در این حین تیری بر گلـوی او می نشیند، شاخصه ی اصلی بازی در این نقش پس از مرگ او شکل می گیرد، تجربه ای که برای هر بازیگری می تواند جذاب باشد. ویژگی این قبیل نمایش ها پیچیدگی در عین سادگی است.

چشم انداز شما از فعالیت در زمینه بازیگری چیست؟ آیا ادامه قصد بازیگری در تئاتر را دارید و یا اینکه قصد ورود به کار تصویری را هم داشته اید؟
دنبال کردن هدف زمانی زیباتر می شود که با همراهی شخصی دیگر صورت گیرد. من و شایان سلطانی شاید به طور اتفاقی فامیلی هایمان یکی باشد اما قلب هایمان تعمدی با هم یکی است چه زمانی که در صندلی های سالن من منتظر جایزه گرفتن او هستم، چه زمانی که او مشتاق جایزه گرفتن من است و چه زمانی که هردو باهم برای گرفتن جایزه به روی صحنه می رویم تماما به یک چیز فکر می کنیم: سیمرغ!

باتوجه به اجرای نمایش در دوران کرونا، این مساله چه تاثیری در کار شما داشت، آیا برای شما مشکلی ایجاد نشد؟ و در ادامه در خصوص تاثیر شیوع این بیماری برفضای تئاتر کشور و استان توضیح دهید؟
تئاتر با مخاطب نفس می کشد، راه می رود، نبضش می زند و در نهایت او را در آغوش می گیرد. همه دلتنگ آغوش تئاتر هستند و تئاتر دلتنگ آغوش همه. این اتفاق همه گیر قطعا در روند تعالی هنر ارزنده تئاتر تأثیرگذار است از حرف های ادبی که بگذریم، دلتنگیم، دلتنگ دست های بی امان تماشاگران در انتهای اجرا، دلتنگ اجرای عموم، ما خیلی از بیماری کرونا شوکه نشدیم چون کرونا جیب هایی را خالی کرد که قبل از کرونا هم پر نبود و اگر این صدا به گوش کسی می رسد می خواهم بگویم کاری نکنید که بزرگان تئاتر این شهر بر سر سفره هایشان کوچک شوند، نگران نسل جوان نباشید من و امثال من هنوز کارگری را بلدیم، چه کنیم که تئاتر هم پدرمان شده هم مادرمان.

استقبال مردم اراک از تئاتر را چگونه ارزیابی می کنید؟ و از نظر شما چه مواردی مانع رشد تئاتر استان بوده و همچنین چه مواردی می تواند در این خصوص تاثیر مثبت داشته باشد؟
خب طبیعتا طبع مردم به سمت کارهای کمدی رفته و این دست کارها مخاطب خود را پیدا می کند، مانند کمدی موزیکال های «صفر و صفا» به کارگردانی عباس سلطانی که مخاطبانش برای دیدن این نمایش گاهی دو ساعت ایستاده نظاره گر هستند اما هنوز هم درب سالن نمایش در گونه ی تئاترهای فاخر، به لطف باد باز و بسته می شود، لطفا حتما حتما حتما حمایت خود را از تئاتر دریغ نکنید، در این باره همین قدر بگویم که ما حتی یک جایگاه بیلبورد تبلیغاتی در سطح شهر نداریم.

شما از مسئولان و مدیران ذیربط چه انتظاراتی در این حوزه داشته اید که برآورده نشده است؟
تئاتر فقط جشنواره نیست، بودجه های بیچاره زبان ندارند، آنهایی که پشت میز و صندلی مربوطه نشسته اند لطفا به اجراهای عموم توجه مالی کنند، جا دارد از جناب آقای دانشی مدیرکل ارشاد اسلامی به جهت احداث سالن باکس برای هنرمندان تشکر کنم.

حرف آخر؟
بارها داشتن یک سالن بلک باکس را از زبان هنرمندان خاک خورده، پیشکسوتان و اســاتید شنیده ایم، آنها چهل سال برای این مساله فریاد زدند. شنیده می شود که برخی مسئولین در طول این سال ها اراده ای برای حمایت از تئاتر نداشتند و حتی کسانی هم بوده اند که اعتقادی به تئاتر نداشتند، کرونا با تمام قوا آمد و مانع از حضور تئاتر در صحنه نشد، امیدوارم برخی از آن مسئولین بدانند که قدرتشان برای به زیر کشیدن تئاتر به اندازه کرونا نیست !