روزنامه وقایع استان مرکزی پایگاه رسمی اطلاع رسانی نشریه
شنبه ۸ اسفند ۹۴ شماره ۳۳۰
گروه سیاسی- وقایع استان:
چگونه مى توان از دموکراسی براى مردم دم زد بدون این که درکى از این داشته باشى که مردم شامل هر دو جنس زن و مرد است ؟
مدیران نظام امروز باید به فکر پر کردن شکاف نسلی و شکاف جنسیتی باشند. اینکه زنان فعال در عرصه های سیاسی و اجتماعی اصرار بر کاهش این شکاف از طریق مدل های پیشنهادی چون مدل دموکراتیک یا مدل مداخله گرانه یا از طریق اعمال تبعیض مثبت جنسیتی دارند، ناشی از نگرانی هایی است که درباره تأثیرات مخرب شکاف جنسیتی بر ساختارهای اجتماعی وجود دارد. نمونه ای از این شکاف جنسیتی را امسال در انتخابات استان مرکزی شاهد بودیم .
در دهمین دوره انتخابات استان مرکزی از ۳۴۴ نامزد ثبت نام کرده برای مجلس شورای اسلامی ۴۰ نفر زن بودند که بعد از فیلترهای نظارتی و اجرایی ۱۱ نفر آز آنها در عرصه ماندند و در نهایت با انصراف سه نفر از آنها ۸ زن در عرصه تبلیغات برای رقابت در سطح ۶ حوزه انتخابه اصلی ماندند .
به این ترتیب که در حوزه اراک ، کمیجان و خنداب ۲ زن ، حوزه محلات و دلیحان ۱ زن ، حوزه ساوه و زرندیه ۲ زن ، شازند همگی مرد ، تفرش ، آشتیان و فراهان ۱ زن و خمین ۲ کاندیدای زن داشتیم .
در استان مرکزی زنان در کارزار تبلیغی مردانه، انزوای تبلیغی را در هفت روز مهلت قانونی انتخابات پیشه کردند و تنها به صورت محدود یک نامزد در خمین و دو نامزد در ساوه تبلیغات پراکنده ای داشته اند و در کلان شهر اراک سکوت تبلیغی زنانه حکم فرما بود و حتی یک ستاد یا پوستر زن در تمام شهر نبود . زیرا اغلب زنان مطرح و سرشناس رد صلاحیت شدند وکسی از باقی مانده ها در گردونه رقابت شناخت زیادی ندارد . حتی خود نامزدها باوری در خود برای رای آوردن نداشتند .
در حالی که واجدین شرایط رای استان یک میلیون و چهل و هفت هزار و ششصد و هفتاد نفردر ۹۸۳ شعبه اخذ رای بودند که در ۶ حوزه انتخابه اصلی و ۲۳ حوزه فرعی فعالیت میکردند . به این ترتیب ۷ کرسی برای مجلس شورای اسلامی و ۲ کرسی برای خبرگان رهبری در سطح استان وجود داشت . و زنان به عنوان فعالان صف اول تبلیغات ستاد نامزدها و صف آخر تبلیغات برای خودشان در استان مرکزی بودند زیرا از توانمندی های زنان صوری استفاده میشود ولی در واقع این توانمندی ها باور نمی شوند.
وضعیت کرسی ها زنان در مجالس ۹ گانه شورای اسلامی
بیشترین حضور زنان با تصاحب ۱۴ کرسی در مجلس پنجم بوده است و در مجالس هشتم و نهم سیر نزولی داشته است و در مجموع از ابتدا تا کنون ۷۸ بار زنان در ادوار مختلف مجلس رای آورده اند که تعدادی از آنها تکراری بوده و میتوان گفت که تا کنون ۵۰ نماینده زن توانسته اند به پارلمان جمهوری اسلامی راه یابند .
در مجلس اول ، دوم و سوم ۴ نماینده زن ، مجلس چهارم ۹ نماینده زن ، پنجم ۱۴ نماینده زن ، ششم ۱۳ نماینده زن ، هشتم ۸ نماینده زن و نهم ۹ نماینده زن وجود داشت.
در تمام ادوار مجلس جایگاه زنان نماینده در کمیسیون های تخصصی کمرنگ بوده است و بیشتر برای حضور در کمیسیون بهداشت و درمان اجتماعی ، فرهنگی واصل نود تمایل داشته اند.و در کمیسیون های عمران ، مسکن وشهر سازی ، بودجه ، انرژی و اقتصاد نقش آنها کمرنگ بوده است. زنان باید بر مبنای شاخص مشارکت سیاسی حداقل ۲۰ در صد سهم داشته باشند و کشور ما هم که بر طبق اصول اتحادیه های بین المللی متعهد شده مشارکت سیاسی زنان را به ۲۵ درصد برساند.اما این امر به دلیل تبعیض جنسیتی تا کنون محقق نشده است .
برای مثال ما در مجلس نهم ۹ نماینده زن داشتیم اما خروجی قوانین کار آمد برای زنان در عملکرد آنها پایین بود چون افراد توانمند نبودند و فقط مشارکت در امضای استیضاح و تذکرها را داشتند و یا طرح های معاونت زنان ریاست جهموری را انجام داده اند.
شاید نیاز است با تصویب قوانین حمایتی در تحقق سهم مشارکت سیاسی زنان قدمهای درستی برای طرح زنان در جامعه بر داریم . واز طرفی تربیت و رشد زنان در ابعاد مهارتی و فکری هم باید جدی گرفته شود تا افراد مستعد بتوانند کرسی های مجلس را تصاحب کنند .
این همه در حالی است که از دست دادن سرمایه اجتماعی زنان، کاهش قابلیت تعمیم پذیری مصوبات به دلیل غلبه تفکر یکدست جنسیتی و در نتیجه هدر رفتن منابع اجتماعی و اقتصادی از جمله آسیب هایی بوده است که به دلیل استفاده نکردن از ظرفیت حضور زنان در نهادهای تصمیم گیری و تصمیم سازی عارض شده است. ما تاکنون نظام مدیریت صحیحی در تقسیم تصمیمات و وظایف با رویکرد جنسیتی طراحی نکرده ایم. اما مسلم است به چنین طرحی برای ساختن آینده ای بهتر نیازمندیم .
اما در مورد خود زنان، در جاهایی که ظرفیت برای حضور زنان باقی نمانده، باید از کسانی که به عنوان کاندیداهای نهایی مطرح می شوند و در معرض انتخاب مردم قرار می گیرند، پرسید که برنامه تان در مجلس برای چالش هایی که زنان با آن مواجه هستند چیست. تا چه حد این مطالبات را می شناسید و تا چه اندازه برای پاسخگویی به این مطالبات برنامه دارید. هم افراد و هم جریانات سیاسی باید پاسخگوی این پرسش ها باشند. نه تنها برنامه نامزدها باید مشخص شود، بلکه باید کارنامه آنها مورد بررسی قرار گیرد. اینکه اگر در دوره های گذشته نماینده مجلس بوده اند، چه کار کرده اند. نمایندگان زنی که به مجلس راه پیدا می کنند، باید به این نکته توجه داشته باشند که علاوه بر نمایندگی حوزه انتخابیه شان نماینده زنان هم هستند و باید به این مسئولیت شان هم بپردازند.
گفتنی است که اعمال سهمیه در فهرست های انتخاباتی جریان های سیاسی با این که لازم به نظر می رسد و بسیاری آن را تنها راه سهیم کردن زنان در قدرت سیاسی میدانند مخالفانی نیز دارد. برخی از کارشناسان سیاسی بر این باورند که اعمال تبعیض از روح دموکراسی فاصله دارد و نباید به سمت آن رفت. این درحالی است که برخی دیگر از کارشناسان و فعالان سیاسی کشور نسبت به وجود پتانسیل تامین۲۰ الی ٣٠ درصد از فهرست های انتخاباتی از سوی جامعه زنان کشور تردیدهایی دارند؛ تردیدهایی که با نگاهی به تجارب گذشته مشخص می شود چندان بیراه هم نیست. با همه این اوصاف انتظار می رود فعالان سیاسی در جامعه زنان با درنظرگرفتن این تجارب و نگاه واقع بینانه به ظرفیت های این جامعه وارد میدان شوند و همه تلاش خود را برای افزایش سهم زنان در نهاد قانون گذار به کارگیرند. واضح است که حضور زنان به ویژه زنانی با نگرش نزدیک به بدنه جامعه در این نهاد، چقدر می تواند در پیشبرد امور حوزه زنان و مشکلات آنان نقش داشته باشد زیرا تا زمانی که ما نتوانیم بخش اعظم جامعه را در سیاست مشارکت دهیم نمی توانیم با دموکراسی روبه رو شویم .
