روزنامه وقایع استان مرکزی پایگاه رسمی اطلاع رسانی نشریه
یکشنبه ۲۱ آذر ۹۵ شماره ۴۸۰
روشنک مشتاق
وقایع استان
«بعد از هفت سال دوا و درمان بچه دار شده بودند، نذر کرده بودند بچه به یک سال نرسیده او را به پابوس امام رضا ببرند. تعطیلات هفته گذشته برنامه ریزی کردند تا به مشهد بروند. با اصرارشان من هم رفتم. در جاده چالوس، کامیون بدون توجه به پیچ ها سبقت می گرفت و رو به روی ماشین دامادم درآمد. ماشینمان به درون دره افتاد، من و نوه ۹ ماهه ام زنده ماندیم و دخترم و دامادم قربانی بی دقتی راننده کامیون شدند. من ماندم و این طفلک که آینده اش از امروز سیاه و سیاه تر می شود. در این چند روز گویا پیری به زیر پوستم تزریق شده و چند سالی پیرتر شده ام. » تصادفات جاده ای یکی از مهم ترین علل مرگ و میر در ایران است که با رعایت قوانین و مقررات می تواند به نصف کاهش یابد. حوادث، سومین عامل مرگ و میر در ایران است .«حدود ۴/١٣ درصد مرگ‌ها درکشور ناشی از حوادث رانندگی است. هر ۳۱ دقیقه یک ایرانی به دلیل تصادفات جان خود را از دست می‌دهد. بستن کمربند ایمنی ۴٠ تا ۶٠ درصد صدمات رانندگی و استفاده از صندلی کودک ٧١ درصد و استفاده از کلاه ایمنی، صدمات وارده به سر را ٧٠ درصد کاهش می‌دهد. البته آمار تلفات ناشی از تصادفات رانندگی در ایران در یک دهه گذشته به حدود نصف کاهش یافته و از ٢٧ هزار و ٧۵۵ کشته در سال ٨۴ به ١۶ هزار و ۵٨۴ کشته در سال ٩۴ رسیده است. این سخنان را هفته گذشته ایرج حریرچی سخنگوی وزارت بهداشت بیان کرده است.
تصادفات جاده‌ای، یازدهمین علت شایع مرگ‌ومیر در کشورهای توسعه‌یافته است و افراد بین پنج تا ٢۴ساله بیشتر در خطر مرگ این حوادث هستند. کشورهای کم درآمد و با درآمد متوسط کمتر از نیمی از وسایل نقلیه جهان را به خود اختصاص می دهند با این وجود آنها بیش از ۹۰درصد از تعداد کل مرگ و میر ترافیک جاده ای را دارند. شبکه های جاده ای نامساعد ، کمبود منابع برای اجرای قوانین ایمنی جاده و کمبود کمک های پزشکی در تصادفات ازعوامل اصلی این مرگ و میر می باشند. در مقابل، کشورهایی که کمترین نرخ مرگ و میر تصادفات جاده ای را دارند عبارتند از کشورهایی که درآمد بالا، استاندارد بالای جاده ای و قوانین سختگیرانه دارند. مهم ترین علل بالا بودن مرگ و میر بر اثر تصادفات در جهان عبارتند از:
اتومبیل های ارزان و بی کیفیت
آمارها نشان می‌دهد که عمده خودروهای به‌فروش‌رفته در کشورهایی با سطوح اقتصادی پایین، آن استانداردهای لازم و پایه را نسبت به کشورهای توسعه‌یافته ندارند. اکثر خودروهای فروخته شده در کشورهای کم درآمد قادر به پاسخگویی به استانداردهای اولیه ایمنی جاده نیستند.از آنجا که مردم محلی اغلب در جست و جوی خرید اتومبیل با کمترین هزینه هستند، همچنین در این کشورها هزینه واردات خودرو بالاست و قیمت تمام شده خودروهای خارجی برای مردم عادی در کشورهای در حال توسعه مناسب نیست در نتیجه مردم تمایل به خرید خودروهای وطنی بی کیفیت می یابند. همچنین سیاست تشویق مردم به پیاده روی و استفاده از دوچرخه تنها در ۳۳ درصد از کشورهای جهان رایج است که این فرهنگ سازی هم چندان موفق نبوده است. در نتیجه مردم در اغلب کشورها ترجیح می دهند از خودرو استفاده کنند و چون خودروهای باکیفیت گران هستند، در نتیجه تن به خرید خودروهای ناایمن و بی کیفیت می دهند.
عدم مسیرهای ویژه برای دوچرخه سواران و عابران پیاده
نیمی از مردمی که در تصادفات جاده ای کشته می شوند افراد پیاده، دوچرخه سواران، و یا موتورسواران هستند. در آمریکا، نسبت مرگ و میر موتور سیکلت سواران از ۱۵ درصد در سال ۲۰۱۳ به ۲۰درصد در سال ۲۰۱۰ افزایش یافته است. موتورسواران، پیاده ها و دوچرخه سواران را خطرات زیادی تهدید می کند و این خطرات به نامناسب بودن جاده ها، پروژه های ساخت و ساز جاده ای، عدم استفاده از کلاه ایمنی و چراغ برای دوچرخه سواران و موتورسواران و عدم استفاده از پل های عابر برای عابران پیاده بر می گردد. ترکیب جاده های نامناسب و ناایمن با خودروهای فرسوده و عدم قوانین راهنمایی و رانندگی موجب می شود آمار تصادفات و مرگ و میر در کشورهای درحال توسعه بالا رود.
براساس اعلام کارگروه امور اجتماعی، آموزش و فرهنگ ایمنی کمیسیون ایمنی راه‌ها بررسی علت سوانح رانندگی نشان می‌دهد که ۳۰درصد تصادفات رانندگی در ایران به‌دلیل عدم توجه به جلو ، ۲۵درصد انحراف به چپ، ۲۲درصد سرعت غیرمجاز، نه‌درصد عدم توانایی کنترل وسیله، شش‌درصد عدم رعایت حق تقدم و باقی تصادفات به علل دیگر مثل خودروهای فرسوده و بی کیفیت و جاده های ناامن مربوط می شود.
تلاش جهانی
در سطح بین المللی در کنفرانسی که در برزیل در سال گذشته برگزار شد چندین مورد برای جلوگیری از مرگ و میر جاده ای پیشنهاد شد که عبارتند از استفاده از کمربند صندلی، محدودیت سرعت، کلاه برای موتور سیکلت سواران و موانع برای کودکان که با رعایت این اصول امید است که تا سال ۲۰۳۰ مقدار کنونی مرگ و میر ناشی از تصادفات کاهش یابد. اما این اصول کافی نخواهد بود بلکه بهبود سیستم های حمل و نقل عمومی و ساخت مسیرهای ویژه برای عابران، دوچرخه سواران و رانندگان می تواند به این موضوع کمک کند.
