دوشنبه ۲۳ تیر ۱۳۹۹   شماره ۱۲۹۲

پرداخت ۲۳۰ میلیونی و آدرس اشتباهی

جعفر خوشروزاده

قبل از هر چیز تاکید می شود که نگارنده در جبهه مردم و طرفداران برقراری عدالت و زدودن تمامی مظاهر تبعیض در تمامی سطوح جامعه بوده و امیدوار است دفاع از پرداخت کمک هزینه ۲۳۰ میلیون تومانی به نمایندگان مجلس گواهی بر عدم اعتقاد نگارنده به ضرورت مقابله با فساد، بی عدالتی و تبعیض در کشور تلقی نشود .
با دقت و انصاف بیشتری که به پرداخت مبلغ ۲۳۰ میلیون تومانی کمک هزینه مسکن به نمایندگان مجلس نگاه شود، می توان به دلایل زیادی برای اثبات مقبول، معقول و مشروع بودن چنین پرداختی اشاره کرد که تنها در اینجا به پنج مورد آن اشاره می شود .
نکته اول اینکه، این پرداخت قانونی بوده و اگر ما به نمایندگان مجلس تفویض اختیار کرده ایم که در تمامی امور کشور دست به تدوین قانون بزنند باید به آنها این حق را بدهیم که در این زمینه هم تصمیم بگیرند.
نکته دوم اینکه، با توجه به افزایش افسار گسیخته قیمت ها مبلغ ۲۳۰ میلیون تومن واقعاً پول درشتی به شمار نمی آید و بر کسی پوشیده نیست که به عنوان مثال برای اجازه یک آپارتمان ۷۰ الی ۸۰ متری باید این مبلغ را در کنار اجاره میلیونی به عنوان ودیعه پرداخت کرد.
نکته سوم اینکه، شان و جایگاه نماینده مردم فراتر از این اعداد و ارقام است و در حقیقت با بزرگ جلوه دادن این عدد شان نماینده به عنوان برگزیده ترین و نخبه ترین فرد سیاسی در شهرستان که شایسته برخورداری از حداقل هاست را پایین آورده ایم.
نکته چهارم اینکه، جنجال بر سر پرداخت قانونی مبلغ ۲۳۰ میلیون تومان به نمایندگان مجلس آدرس اشتباهی دادن در زمینه ضرورت مقابله واقعی با تبعیض و برقراری عدالت است.در حالیکه مظاهر تبعیض را باید در جاهایی دیگری و در مواردی چون رانت خواری ها، انحصار طلبی ها و زد و بندهای چند صد میلیاردی جستجو کرد.
نکته پنجم اینکه، بی تعارف بگویم نظام جمهوری اسلامی ایران سالهاست از دوران لباس پاره پوره پوشیدن مسئولان برای نمایش مردمی بودن آنها گذر کرده و این نظام در مقام تثبیت شایسته «خوب پوشیدن» در کنار صد البته «خوب خدمت کردن» مسئولان است. به بیان دیگر بهتر است به «توزیع عادلانه ثروت» فکر کنیم و «نه توزیع عادلانه فقر» و کمی در خط کش های اندازه گیری مان تجدید نظر کنیم . این را باور کنیم که معنای مردمی بودن توان ارائه بهترین طرح ها برای بهبود حال مردم است نه در ظاهر شبیه آنها شدن.
بنابراین بیش از اینکه به شاخ و برگ های بچسبیم و کار قانونی نمایندگان مجلس در اختصاص ۲۳۰ میلیون تومان به عنوان کمک هزینه مسکن را نقد کنیم توان، کارآمدی، ایده و اندیشه آنها را به بوته نقد و بررسی بکشیم و ببینیم اندیشه، طرح ها و نظام فکری آنها تا چه اندازه برای کشور تولید ثروت و رفاه می کند و شرایطی را فراهم می کند که به جای «تقسیم عادلانه نداشته هایمان» بتوانیم بدون تبعیض «داشته هایمان را عادلانه بین همه توزیع کنیم.»