روزنامه وقایع استان مرکزی پایگاه رسمی اطلاع رسانی نشریه
دوشنبه ۳ مهر ۱۳۹۶ شماره ۶۸۸
***
وقایع استان
سحر یاری
***
با نیم بها شدن قیمت بلیت های سینماها از دو هفته گذشته انتظار اینکه که مخاطب بیشتری از فیلم ها استقبال کنند پیش بینی می شد. در میان فیلم های اکران شده در سینماهای ایران هم اکنون « نگار» ساخته رامبد جوان با استقبال خوبی در گیشه رو به رو شده و صدرنشین است. همزمان با این ها، فیلم هایی چون « تابستان داغ»، «ماجان»، « مَلی و راه های نرفته اش»، « بیست و یک روز بعد» و «من و شارمین» نیز در حال اکران است. در مورد چهار فیلم اول که در ژانر اجتماعی قرار می گیرند باید منتظر آمارها بود؛ ولی در میان هیاهو و فروش زیاد فیلم های کمدی چون « اکسیدان»، « نهنگ عنبر»، « ساعت پنج عصر» و …«من و شارمین» با توجه به سوژه و کیفیت متوسط و داستان سرراست خود توانسته گیشه نسبتا موفقی داشته باشد.
«من و شارمین» از دو هفته گذشته در پردیس سینمایی عصر جدید اراک نیز بر روی پرده رفته است.« من و شارمین» را باید در رسته فیلم های کمدی سینمای ایران قرار داد. این فیلم به دنبال خنداندن مخاطب است و مشخص است که کارگردان و نویسنده آن با همین نیت فیلم را ساخته اند.
بیژن شیرمرز کارگردان آن در مورد فیلمش گفته بود: « تمام سعی من بر این بود که «من و شارمین» یک کمدی-رمانتیک وزین و باوقار باشد و تلاش کردم بتوانم با استفاده از شناخت این ژانر لبخندی بر لب بیننده بیاورم. در این فیلم ما به نقد خرافات پرداختیم. به قول برنارد شاو شوخی جدی ترین کار دنیاست. برخی دوستان شوخی را با مسخره بازی و لودگی اشتباه می گیرند. تلاش کردیم کار ما اینگونه نباشد. امیدوارم مخاطب هم از کار ما راضی شود.»
«من و شارمین» روایت داستان دختر جوانی است که به خرافات و پیشگویی اعتقاد دارد البته این نگاه با توجه به وجود افرادی چون عمه اش که فالگیر است عجیب نیست. او که در رویای اسب سفید و عشق به سر می برد با توجه به گفته های عمه اش منتظر شارمین کوپال اصل است تا بالاخره به زندگی اش وارد شود و برای همین تمام خواستگارهایش را رد می کند. در این میان برادر و زن برادرش تمام تلاششان عقیده او است. این دختر در گشت و گذارهای مجازی خود با فردی به نام شارمین آشنا می شود و با توجه به ذهنیتش او را همان شاهزاده رویاها و نیمه گمشده اش می بیند که بالاخره یافته است. او با شارمین قرار ملاقات می گذارد و همین آشنایی سرآغاز دیگر ماجراها می شود.
اما « من و شارمین» چه تفاوتی با دیگر فیلم های کمدی این روزهای سینمای ما دارد؟ در فیلمنامه، کارگردانی و بازی ما حتی با فیلم پایین تر از متوسط رو به رو هستیم؛ ولی یک شاخصه مهم در این فیلم وجود دارد که وجه تمایز آن از تمامی آثار کمدی این روزهای سینماست و آن خنداندن مخاطب بدون توسل به هجو، لودگی و شوخی های جنسی است هر چند که باز هم نتوانسته در موقعیت سازی کمدی خیلی موفق عمل کند؛ از طرفی موضوع فیلم که به گفته کارگردان مبارزه با خرافات است و البته در فیلم این تلاش دیده می شود می تواند حداقل برای مخاطب یک پیام داشته باشد و آن را فیلم هدفمندی کند. در واقع این فیلم با شوخی کردن با خرافه می خواهد آن را به نقد بکشد و نکته مثبت آن این است که این نگاه انتقادی در بدگویی، لودگی و شوخی های نامناسب به مخاطب عرضه نمی شود. فیلمنامه داستان مشخصی دارد و پایان آن قابل حدس است البته داستان های کلیشه ای و ماجراهای رمانتیک اینگونه در سینمای ایران کم نبوده است. اما در فیلمنامه شاهد گاف هایی هستیم که نشان از این دارد که نویسنده فقط به دنبال پیشبرد ماجرا بوده و به واقعی بودن و منطق روایی آن فکر نکرده است. در مورد کارگردانی از آنجایی که شیرمرز سابقه ساخت سریال و تله فیلم را دارد بیشتر با همان مولفه های تلویزیونی روبه رو هستیم تا سینمایی.
در مورد بازی ها نیز با بازی های خوبی رو به رو نبودیم از جمله ویشکا آسایش که برخلاف بازی خوبش در «ورود آقایان ممنوع» در این فیلم از پس ایفای نقش تینا دختر خرافاتی برنیامده است. انتخاب پژمان بازغی بعنوان شارمین نیز یک نوع کج سلیقگی بوده است. سحر قریشی و مجید صالحی نیز که همان کاراکترهای گذشته خود را تکرار کردند و شاید در این میان گوهر خیراندیش تنها بهترین بازی را از خود به جای گذاشت. در سایت سلام سینما در مورد این فیلم نوشته شده است: « کارگردان و تیم احتمالا خودشان نیز می‌دانند که فیلمی برای مخاطب عام ساختند و به زعم تمام ایرادها، برای خانواده ها فیلم قابل تحملی خواهد بود. کمتر بودن شوخی های مستهجن که امروزه در بیشتر فیلم ها دیده می‌شود و استفاده از بازیگران آشنای تلویزیونی و سینمایی در کنار هم و همه و همه منجر به این شده که من و شارمین برای خانواده ها گزینه مناسب تری باشد؛ هرچند هنوز تا مرز یک فیلم خوب خانوادگی فرسنگ‌ها فاصله دارد.»
