روزنامه وقایع استان مرکزی پایگاه رسمی اطلاع رسانی نشریه
چهارشنبه ۲۹ دی ۹۵ شماره ۵۰۹
حمید ناهیدی نژاد
کارشناس فوتبال
قسمت دوم :همواره واژه «فرهنگی» در کنار ورزشی در نام باشگاههای ورزشی بویژه فوتبال خودنمایی می کند. اما تا چه حد این واژه و بویژه اخلاق در کنار فوتبال ما قرار دارد؟
اخلاق و فرهنگ در فوتبال وابسته به جامعه یا ایدئولوژی خاصی نیست. این واژه در ذات فوتبال است و در همه زمانها و مکانها وجود داشته و دارد لیکن بروز و ظهور آنها در عمل مستلزم معیارها و خطوط قرمزی است که بایستی توسط اهالی فوتبال با توجه به جایگاه حقوقی آنها رعایت گردد. به خاطر دارم که در زمان طاغوت مربیان ما بازیکنان را از ایستادن سر کوچه و ایجاد مزاحمت برای نوامیس مردم منع می کردند. بازیکنان به محله خود، تیم خود و پیراهن خود وابستگی داشتند و اصولاً افراد برای یکدیگر احترام ویژه قائل می شدند. در همه اجزای فوتبال بایستی آسیب شناسی فرهنگی و تعریف پروژه های بهبود مد نظر قرار گیرد. هیئتهای فوتبال، باشگاهها، مربیان، داوران، بازیکنان و هواداران حوزه هایی است که می توان با نگاه فرهنگی نیز به آنها نگریست. فوتبال فقط در برد و قهرمانی خلاصه نمی شود بلکه مجموعه های گروهی و فردی همکاری و مشارکت می کنند تا فقط یک تیم قهرمان شود، یک تیم از بهترین ها را کارشناسان انتخاب کنند، یک فوتبالیست و یک مربی سال را جراید برگزینند. بقیه افراد در کجای فوتبال قرار می گیرند؟ قهرمانانی که در رده های مختلف به دست فروشی، مسافر کشی و مشاغلی از این دست مشغولند و پر واضح است که با مشکلات معیشتی مواجهند، تحت چه نوع پوشش حمایتی قرار دارند؟ سهم همه کسانی که از درس ، مشق، کار و زندگی به خاطر فوتبال عقب ماندند از جامعه چیست؟ آیا هزینه هایی که برای خرید پورشه و انواع خودروهای لوکس و سایر برندها می شود را نمی شود درست و بهینه مصرف کرد؟
“ فوتبال هدف نیست وسیله ای است برای رسیدن به هدف” این واژگانی است که بایستی به عنوان فرهنگ در اقشار مختلف جامعه فوتبال نهادینه گردد. همه بایستی برای پیاده سازی این فرهنگ برنامه ریزی و تلاش نمایند. وقتی هیئتهای فوتبال وظایف خود را بر این محور استوار نمایند صرفاً برگزاری مسابقه و تعیین برنده را وظیفه خود نمی دانند و تیمها و باشگاهها را در مقایسه با باشگاههای اروپایی که همه چیز دارند از در نمی رانند. مربیان ما اخلاق و درس بازیکنان را فدای فوتبال و مسابقه نمی کنند و بازیکنان ما برای بردن دست به هر رفتار غیر ورزشی و غیر اخلاقی در زمین مسابقه نمی زنند. و همه این عزیزان فرآیند خودارزیابی و نظارت بر دیگران را به درستی اجرا می کنند و انحراف از خطوط قرمز فرهنگی فوتبال را شناسایی و روشهای مقابله با آنها را طراحی و اجرا می کنند.
«فوتبال فقط قهرمانی نیست آبدیده شدن در کوره سختیها برای غلبه بر مشکلات زندگی است.» با این رویکرد دیگر عزیزان فوتبالی ما برای قهرمان شدن دست به هر کاری نخواهند زد. استفاده از بازیکنان مسن در تیمهای پایه ما وجود نخواهد داشت و لذا فرصتهای برابر برای شکوفایی استعدادها بوجود خواهد آمد. مربیان عزیز در کنار آموزش فوتبال مهارتهای مواجهه با مشکلات زندگی، اولویت قرار دادن درس ، تحصیل ، احترام به بزرگتر ، خانواده و مواردی از این دست را مد نظر قرار خواهند داد. از دست مایه های دیگران به انحاء مختلف استفاده نخواهند کرد. گزارشات داوران و ناظران عزیز مسابقات بر مبنای احساسات شخصی و دیدگاههای بسته و لحظه ای نخواهد بود. در همه موارد ذکر شده ابعاد فرهنگی و اخلاقی خیلی پررنگ تر از آنچه هم اکنون است و غالب بر نگاه قهرمانی خواهد بود.
“ فوتبال جنگ زرگری و حاشیه سازی نیست رعایت اخلاق حرفه ای است.” با این تعریف آنچه که از آن با نام فساد در فوتبال نام برده می شود یا نخواهد بود یا بسیار کم رنگ خواهد بود. سکان هدایت تیمها به دست یک نفر با قطاری از بازیکنانش نخواهد بود. کمتر شاهد زِد و بندهای موجود بین بازیکنان، مربیان و دلالان خواهیم بود. هواداریها به گونه ای دیگر خواهد بود. اعتماد بوجود آمده در فوتبال باعث خواهد شد که اقشار مختلف جامعه بویژه خانواده ها رغبت بیشتری به فوتبال نشان داده و برای گذراندن ساعاتی در کنار فرزندان دلبند خود، به منظور تفریح و سرگرمی برای دیدن مسابقه فوتبال ورزشگاهها را پر می نمایند. نتیجه اینکه هر چند که فرهنگ سازی یک فرآیند طولانی مدت است لیکن با برنامه ریزی و انجام اقدامات متناسب با زمان چنانچه فوتبال وسیله ای باشد که با امید دستیابی به قهرمانی با رعایت اخلاق حرفه ای برای کسب موقعیت اجتماعی و زندگی سالم در دنیای بدون مرز امروزی مورد استفاده قرار گیرد، می توانیم به اینکه فرهنگی ورزشی هستیم افتخار نماییم
