«من سالوادور نیستم »، عیدانه عصر جدید

شنبه ۲۲ اسفند ۹۴    شماره ۳۳۱

گروه فرهنگی- وقایع استان:

سینماهای شهر اراک برای اکران نوروزی خود برنامه ویژه ای دارد، پردیس سینمای عصر جدید فیلم «من سالوادور نیستم» به کارگردانی منوچهر هادی را در نوبت نمایش عید امسال خود دارد.
من سالوادور نیستم فیلمی کمدی است که می تواند مخاطب بسیار را که در نوروز به دنبال ساعتی تفریح و خنده هستند به سینما بکشاند، کمدی ای از نوع فیلم هایی که به دنبال گیشه هستند نه آنچه سینمای جدی خوانده می شود.
داستان فیلم درباره مردی بنام ناصر است. ناصر به پاس برگردان پولی که پیدایش کرده، از طرف یک آژانس هواپیمایی به سفر برزیل دعوت می شود. ناصر را در برزیل با فردی به نام سالوادور اشتباه می گیرند. سالوادور نامزد کارول بوده که به او خیانت کرده. ناصر هم که زیاد از این تشابه ظاهری اش با سالوادور بدش نیامده نقش سالوادور را برای کارول بازی می کند. تا کارول دل مادر بزرگش را شاد کند و از او چک پولی را به عنوان هدیه ازدواج بگیرد تا هزینه ی مدرسه ی شبانه روزی کودکان بی بضاعت و مستمند بکندمهدی محرابی ایفاگر نقش فردی است که ناصر و خانواده اش را به برزیل آورده، او خودش را به ناصر نماینده ی آژانس مسافرتی معرفی کرده که به خاطر کار خداپسندانه ناصر، آژانس، او و خانواده اش را میهمان مسافرت برزیل کرده است.
در این فیلم رضا عطاران، یکتا ناصر، مهدی محرابی بعنوان بازیگر و برای لحظاتی ریوالدو فوتبالیست مشهور برزیلی نیز به صورت افتخاری حضور دارد. قطعا دشوار است «رضا عطاران» را دوست نداشته باشی؛ با پیشینه ی پربارش در تلویزیون و اکنونِ درخشانش در سینما. عطاران پس از هنرنمایی چشمگیر و متفاوتش در «ورود آقایان ممنوع»، مسیر مشخصی برگزید و به انتخاب هایی درست و حرفه ای رسید و ما، هر بار یک عطاران جدید و پوست انداخته میدیدیم: قدرتمند در «طبقه حساس»، تأثیرگذار در «دهلیز»، عمیق در «اسب حیوان نجیبی است» و جذاب در «نهنگ عنبر». تمام این ها باعث می شود تا هرگاه مخاطب تصویر عطاران را بر سر در سینما می بیند ناخواسته مخاطب به آن فیلم اعتماد می کند.
اما این بار به جرات می توان گفت که من سالوادور نیستم همچون گینس در اعتماد ما به بازی های عطاران تردید ایراد میکند. این فیلم با موضوع نخ نما و تکراری «اشتباه گرفتن کاراکترها» شروع می شود؛ بدون هیچ جذابیت و نوآوری؛ فقط با یک تفاوت: معمولا قهرمان این گونه داستان ها، گیج و گول و پخمه است ولی در این فیلم، فهیم و باسواد و هشیار است. دقیقا اشتباه هم همین جاست. چون با این وضعیت، دیگر تضادی ایجاد نمیشود که کمدی به وجود بیاید. به همین خاطر، در بیشتر دقایق فیلم، مخاطب نمیداند باید لبخند بزند یا نه.
من سالوادور نیستم در مسیر همان کلیشه های همیشگی و قدیمی فیلم فارسی حرکت می کند. خانواده ای از طبقه متوسط، کاری خیرخواهانه و سپس قرار گرفتن در یک موقعیت غریب و انبوه اشتباهات و سوتفاهماتی که به سبب تفاوت های فرهنگی به وجود می آید و قرار است از مخاطب خنده بگیرد. اولین نکته در مواجهه با چنین فیلم هایی این است که به شدت سهل الوصول اند و به سبب قرار گرفتن در کشوری دیگر، انواع شوخی های جنسی و مبتذل خود را در نهایت با نوعی از اخلاق مداری جمع می کنند تا بتوانند مجوز اکران بگیرند. ابتذال یعنی چیزی که به درستی در جای خودش به کار نرفته باشد.
«من سالوادور نیستم» ساخته متفاوت منوچهر هادی یک فیلم طنز اجتماعی است و در آن از تمام عوامل و عناصری که قابلیت سرگرم سازی و خنداندن تماشاگر را داشته اند استفاده شده است؛ چهره های مطرح و پولساز سینما و ورزش همچون «رضا عطاران» و «ریوالدو»، لوکیشن چشم نواز کشور برزیل، شوخی های مرسوم و تکراری این قبیل آثار و عطاران و طنازی های غیر مرسوم با آدم ها و موضوع ها از جمله تمهیداتی است که فیلمساز در فیلمش از آن ها بهره گرفته است.
بغیر از « من سالوادور نیستم» فیلم های « بادیگارد» و « ابد و یک روز» هم در نوبت اکران نوروزی پردیس سینمای عصرجدید اراک قرار دارند که البته هنوز اکران آن ها قطعی نشده است؛ «ابد و یک روز» ساخته سعید روستایی و «بادیگارد» ساخته ابراهیم حاتمی کیا دو فیلم خوب امسال جشنواره فیلم فجر بودند.