سه شنبه ۲۴ دی ۱۳۹۸  شماره ۱۲۱۴

مسیر مهربانی

محبوبه میر قدیری

یک جا نوشتم که این جار و جنجال طلا دوستی زن ها- اگر بتوان ادعــا کــرد که عمومیت دارد- بد که نیست هیچ، خــوب هم هست، به خصوص در جوامعی که نه ثبات قیمت وجود دارد و نه فراوانی مشاغل مناسب زن ها و نه درآمد مردها خوب و اطمینان بخش است و کارشان با دوام و همیشگی. در ادامه این بحث آمده بود که در مقابل طلا دوستی زن ها، مردها تعدد زوجات را دوست می دارند و اینها جزو ذات زن و مرد است و در طبیعت آنهاست.  البته که پاسخ چنین نظریه هایی را باید روانشناسان و جامعه شناسان لایق و هوشمند و متخصص بدهند. من به عنوان یک زن نظرم را در مورد طلا گفتم. اینکه طلا دوستی مـا، آنهم در جامعه ای که در آن زیست می کنیم از دانایی مان است و این همواره کمک اقتصادی شایانی بوده به خود و خانواده مان و اما زوجه دوستی مردها! بعضی گفتند تعدد ازدواج برای آقایانی است که امکانات مالی خوب و عالی دارند و می توانند سفره ها بگسترانند و خوب، چه عیبی دارد به جای یک سفره چندین و چند خوان دیگر بگسترند و پشت بندش رختخواب پهن نمایند؟
نمی دانم چرا گفته نمی شود باید اولا تحقیق شود این همه مال و ثروت از کجا آمده و بعد، به فرض که از راه زحمت و هوش و دانایی. این هوشمند چرا سفره بی رختخواب پهن نمی کند؟ این همه زن سرپرست خانواده کم درآمد. این همه زن طالب شغل، چرا این پولدارهای بسته به بند تنبان تشویق نشوند به اشتغال زایی؟ عده ای هم سخت نگران نیازهای جنسی و عاطفی زن های مجرد هستند. در مقابل اینان بسیارند مردان مجردی که درآمدشان کم است و از عهده تشکیل خــانواده و ازدواج بـر نمی آیند. چرا به این ها کمک نشود؟ تشویق به ازدواج های متعدد دامنگیر بسیاری از خانواده های متوسط و حتی زیر متوسط هم می گردد. کم ندیده ام مردهایی را که شکم زن و بچه های شان را نمی توانند سیر کنند و می روند دنبال دومی و سومی. چرا؟ چون منعی نیست. چون یکی نیست حالی شان کند این زنی که در خانه تو چروکیده شده دختر جوان و زیبایی بود که به خانه تو آمد و زیر بار کار، زایمان های متعدد و تغذیه بد و ناکافی چنین پژمرده شد و این پژمردگی و بی حوصلگی دلیل موجهی برای دنبال این و آن دویدن نیست.
جهان به سمت سرمایه- پول- می رود. و اما جهان مسیر دیگری را هم طی کرده و می کند و خواهد کرد.
مسیری که در قیاس با آن اتوبان وسیع بیست بانده پر رفت و آمد، از شاسی بلند سوار تا موتور قراضه سوار و شتر سوار، به باریکه راهی می ماند تک نفره، دو نفره و خاکی و پر از دست انداز و سنگلاخ و گاه چشمه ای، بوته ای، خاری هم. مسیری که در آن حرف از هنر است، رشد، درک دو جانبه و دوست داشتن، مهربانی و…. مسیری که در آن گاندی گام بر داشته، آنتوان چخوف، انیشتن، مادر ترزا و بی شمار مردان و زنانی که عشق شان عطر و بویی دیگر دارد و نگاه و جهان شان هم.