شنبه ۱۷ خرداد ۱۳۹۹ شماره ۱۲۷۴

محتکر مهربان

حمید صادقی . فعال اجتماعی

انبار را پر کرده از ماشین های صفر! می گوید: این ماشین ها باید به دست نیازمندان واقعی برسد. جوان بیکاری به دنبال خرید ماشین است تا با مسافرکشی نان آور خانواده اش باشد. قیمت ماشین بالاست و انبار محتکر پر. محتکر به زودی این ماشین ها را وارد بازار می کند تا جوان هم بتواند مسافر کشی کند. محتکر مهربان است. انبار را پر کرده از داروهای خاص. او می گوید این داروها باید به دست نیازمند واقعی برسد. کودکی چهار ساله در بیمارستان بستری است و از بیماری خاص رنج می برد. پدر او چند روزی است که در بازار به دنبال پیدا کردن دارو است، اما نتیجه ای ندارد. انبار محتکر پر است از این دارو. محتکر فکر اقتصادی بالایی دارد و خیلی زرنگ است. کودک باید درد بکشد و منتظر بماند. وقتی قیمت دارو خـوب بـــالا رفت، محتکر آن را بــه بازار می آورد. آن وقت بابای کودک دارو را از محتکر مهربان می خرد و کودک دیگر درد نمی کشد. محتکر جان آن کودک را نجات می دهد، محتکر انسان است هر چند بویی از انسانیت نبرده است. او نبض بازار را در دست دارد. سالها زحمت کشیده تا به این مقام رسیده است. محتکر در بحران کرونا ماسک در انبارهایش ذخیره کرد. او می دانست که ماسک باید با برنامه ریزی توزیع شود. خیلی از مردم در داروخانه ها صف کشیده بودند برای خرید ماسک. قیمت باید بالا می رفت، پیرزنی همه خرجی ماهش را داد تا چند ماسک بخرد. محتکر خوشحال بود که نبض بازار را در دست دارد. اگر محتکر با مهربانی ماسک ها را در انبار ذخیره نمی کرد معلوم نبود پیرزن بدون ماسک چه می کرد. محتکر مقداری لوازم خانگی را هم در انبارش گذاشته تا بازار خودش را پیدا کند. زوج جوانی دنبال خرید لوازم منزل هستند تا چند روز دیگر به خانه بخت بروند.جای نگرانی نیست، محتکر همه لوازم مورد نیاز آنها را چند روز دیگر وارد بازار می کند. تجهیزات و ملزومات بهداشتی هم در انبار محتکر بــه چشم می خورند. اینها باید در موقع خودش وارد بازار شوند تا بیمارستان هائی که نیاز واقعی دارند آنها را خریداری کنند. محتکر شب و روز ندارد و به فکر مردم است، او به فکر جوانان بیکار، کودکان بیمار، زوج های جوان، پیرزن های فقیر، بیمارستان ها و خلاصه همه مردم است. مهربانی در ذات محتکر است. محتکر درد دل و مشــکلات زیــاد دارد. او می گوید آنها از هیچ سازمان و نهادی حمــایت نمی شوند و هیچ اتحادیه و صنفی ندارند. می گوید باید یک تنه برای رفع نیاز همه اقشار تلاش کند اما هیچ کس از او تقدیر نمی کند. این قصه طنز نیست، این قصه واقعی است و تلخ است. نمی دانم محتکر این سخن پیامبر (ص) را شنیده است یا نه : «محتکر، ملعون، به دور از رحمت خدا است» (بحار الأنوار : ۶۲/۲۹۲) نه! گوش های محتکر نمی شنوند. بر چشم هایش هم مهر خورده است، چرا که این حدیث پیامبر (ص) را هم ندیده است: « نگاهی به دوزخ افکندم دره‌ای دیدم که می‌جوشد، به مالک دوزخ گفتم: ‌ای مالک! این دره جای کیست؟ گفت: جای سه گروه: محتکران، اشخاص دایم الخمر و دلالان فحشا» یا آنجا که مولای متقیان امام علی (ع) می فرمایند: هر کس چهل روز طعام احتکار کند سنگدل شده است. (احیا العلوم صفحه ۷۲) محتکر قرآن نمی خواند، آنجا که در آیه سی و چهارم سوره توبه آمده است: «کسانی را که از زر و سیم گنج می‌سازند و آن‌ها را در راه خدا خرج نمی‌کنند، به عذابی دردناک مژده ده » و یا ابتدای سوره همزه که می گوید: «وای بر هر نکوهش‌گر عیب‌جوی، آن‌که مالی را گرد آورده و می‌شمارد». محتکر انبارش را از آتش پر کرده است، مهربانی محتکر از جنس آتش است، آتشی که در درونش ذخیره می شود تا روزی او را بسوزاند.