سرپرست گروه موسیقی « تیمره» خمین در گفتگو با «وقایع استان» مطرح کرد:/نگاه های سلیقه ای موسیقی خمین را به انزوا کشانده است

پنجشنبه ۱۵ تیر ۹۶ شماره ۶۲۳
***
وقایع استان
سمیه انصاری فر
***
موسیقی هنر غریبی برای ما ایرانیان نیست. تاریخی که با شعر عجین باشد از موسیقی نیز پر است. از آنجاییکه در فرهنگ ایرانی موسیقی و شعر پیکره ای واحد هستند پس موسیقی بخشی از ناخودآگاه تاریخی ملت ماست و نمی توان آن را از مردم دور کرد؛ ولی برخلاف قدمت و اهمیت موسیقی در کشور ما این هنر با چالش های مختلفی در سطح کلان و خرد رو به رو است. از لغو شدن برخی کنسرت ها و اجازه ندادن به اجرای بعضی گروه ها در شهرهای بزرگ تا نبود امکانات سخت افزاری و آموزشی مناسب در شهرهای کوچک تر و البته در این میان موسیقی اصیل و کلاسیک ایرانی با وجود اهمیت و پیشینه اش در مهجوریت بیشتری به سر می برد.
با وجود کمبودهای مختلفی که در عرصه این هنر در کشور و خصوصا در شهرستان ها وجود دارد ولی باز هم هستند جوان های علاقمندی که با کمترین امکانات این مسیر را ادامه می دهند. مساله نگاه و فرهنگ یک شهر و شرایط برای آموزش و امکانات برای عرضه، دو مساله مهم در توسعه هنر در شهرستان ها است. همچنان شهرهایی وجود دارد که نه سالن هایی برای اجرای تئاتر دارد و نه سالن هایی برای اجرای کنسرت و یا حتی سالن سینما… بغیر از این کمبودهای سخت افزاری گاه نگاه هایی بر آن منطقه حاکم است که مانع گسترش آن می شود.
محمد نظری مقدم جوان خمینی نوازنده و مدرس تار و سه تار است. او همچنین سرپرست گروه موسیقی اصیل « تیمره» خمین نیز هست. او در مورد شرایط کنونی موسیقی در خمین گفت: نزدیک به ده سال پیش که خود من کار را آغاز کرده بودم در شهر خمین مدرس و آموزشگاهی نبود و معمولا اساتید از شهرهای دیگری چون اراک و ازنا به خمین می آمدند و به علاقمندان آموزش می دادند.
وی ادامه داد: نبود استاد و مدرس مشکلاتی را نیز ایجاد می کرد، از آنجاییکه به دلیل مشکلات رفت و آمد و هزینه ها مدرسین به صورت مقطعی و موقت به خمین می آمدند، وقفه های ایجاد شده در آموزش باعث می شد که هنرجوها ریزش پیدا کنند و اغلب موسیقی را رها کنند. افرادی مثل من هم بودند که به هر طریقی بود این کار را ادامه دادند و برای آموزش به اراک یا تهران رفتند.
نظری مقدم گفت: خوشبختانه شرایط کنونی آموزش بسیار مساعدتر است و دو آموزشگاه موسیقی فعال وجود دارد که در سازهای مختلف هنرجو دارند، حتی یکی از آموزشگاه در زمینه ارائه مدرک دیپلم موسیقی فعال است که فکر می کنم تنها آموزشگاه استان با این شرایط است.
وی ادامه داد: البته مانند آنچه در سطح کلان کشور دیده می شود در شهر خمین نیز موسیقی اصیل در برابر موسیقی پاپ و سازهای کلاسیک ایرانی در برابر سازهایی چون گیتار و پیانو علاقمندان کمتری دارد.
این هنرمند خمینی با بیان اینکه موسیقی با وجود علاقمندان جوان و نوجوانی که در این شهر دارد، همچنان مهجور است، اظهار کرد: اداره فرهنگ و ارشاد خمین با وجود اینکه متولی امور فرهنگی و هنری است؛ ولی در زمینه موسیقی خیلی با هنرمندان این رشته همکاری نمی کند.
نظری مقدم گفت: وقتی بخش های خصوصی وارد حوزه فرهنگ و هنر نمی شوند بخش های دولتی زیربط باید حداقل امکانات را برای هنرمندان ایجاد کنند، در خمین یک سالن خوب حتی برای تمرین وجود ندارد چه برسد به اجرای کنسرت.
وی افزود: نگاه این اداره به برخی هنرهای دیگر نسبت به موسیقی مناسب تر است مثلا برای تمرین گروه های تئاتر سالن در اختیار آن ها قرار می گیرد و حداقل به این رشته توجه بیشتری می شود البته این باعث خوشحالی است که حداقل به هنر در هر رشته ای توجه شود؛ ولی انتظار می رود که به موسیقی هم همان توجهات بشود.
این مدرس تار ادامه داد: گاه در برابر اعتراض های ما نسبت به این تبعیض ها توجیه مسئولین این است که گروه های تئاتر در جشنواره های مختلف حائز رتبه می شوند؛ ولی مساله این است که در موسیقی به اندازه تئاتر جشنواره های متعدد وجود ندارد و تنها جشنواره معتبر همان فجر است که برای شرکت در آن نیز واقعا باید گروه حرفه ای و باسابقه ای داشت، پس این معیار درستی برای دادن امکانات به رشته های مختلف نیست و البته نگاه درستی به ذات هنر هم نیست.
نظری مقدم گفت: انتظار می رود امکانات اولیه چون مکان و سالن موسیقی مناسب ایجاد شود و در دسترس هنرمندان باشد. سالن های موجود استاندارد نیستند برای یک اجرا ما اغلب باید سیستم صدا اجاره کنیم که در کنار هزینه های دیگری چون تبلیغات و اجاره سالن موجب می شود گروه ها هیچ درآمدزایی از اجراهایشان نداشته باشند زیرا این یک واقعیت است که تعداد مخاطبان کنسرت ها سنتی ثابت و محدود است. البته اگر مجوزی برای اجرایی باشد.
وی با بیان اینکه در خمین نزدیک به دوسال است که هیچ کنسرتی برگزار نشده است، افزود: بی توجهی ها تنها به امکانات خلاصه نمی شود، هم اکنون شرایط در شهر ما به گونه ایست که با برگزاری کنسرت ها چه گروه های داخلی و چه گروه های خارج از شهر مخالفت می شود و سال گذشته دو کنسرت بعد از تبلیغات و اعلام لغو شد.
وی ادامه داد: نمی دانم چرا روند برگزاری کنسرت ها تغییر کرد ولی تا دوسال پیش حداقل گروه ما سالی دو اجرا داشت و مخاطبان موسیقی که البته اغلب نیز ثابت بودند و همان هنرجوها و خانواده هایشان بودند از این فرصت بهره می بردند و هم برای گروه های موسیقی فرصت عرضه آثارشان بود.
این نوازنده تار و سه تار افزود: انتظار از مسئولین خمین این است که حداقل شرایط را برای برگزاری کنسرت های هنرمندان شهر فراهم کنند تا همان تعداد مخاطب و علاقمند نیز ریزش نکنند.
نظری مقدم در پاسخ به این سوال که چرا گروه های موسیقی خمین به شهرهای دیگر برای اجرا نمی روند، گفت: این خیلی منطقی نیست وقتی خودت در شهرت مخاطب داری به شهر دیگر بروی از طرفی شهرهای دیگر اغلب خودشان گروه های موسیقی سنتی و پاپ دارند و اگر هم بخواهند فرصت اجرای کنسرت بدهند معمولا گروه های بومی خودشان و یا گروه های خیلی شناخته شده غیر بومی در اولویت هستند..
وی اظهار کرد: همین موارد باعث شده فعالیت هنرمندان و گروه های موسیقی خمین به برنامه های ارگانی و تدریس و آموزش خلاصه شود.
وی در پاسخ به این سوال که آیا همچنان ضرورت دارد که از لحاظ آموزشی به تعداد آموزشگاه های خمین اضافه شود، گفت: همین تعداد آموزشگاه به نظر من کافی است، البته در شهرستان خمین نیز مانند شهرهای دیگر تب مراجعه به کلاس های موسیقی بالا است ولی از این تعداد به دلایل مختلف مانند تمام شدن فصل تابستان، عدم تمرین و بی علاقگی و حتی نبود کنسرت ها و برخورد های قهری با موسیقی همیشه ریزش هنرجو وجود دارد.
سرپرست گروه موسیقی تیمره، گفت: در خصوص فعالیت های گروهمان باید بگویم به تازگی مشغول تهیه آلبومی با لهجه محلی خمین هستیم در واقع این آلبوم مجموعه شعرهای محلی به زبان خمینی است که گروه ما بر روی آن ها آهنگسازی کرده و از برنامه رادیویی «صدای سرزمین من» در سال های اخیر پخش شده است.
همچنان در کشور ما مسیر هنر به سمتی است که تمرکز فعالیت ها و امکانات در مرکز بیشتر است و همین باعث شده هنرمندان ساکن در شهرستان ها که دارای استعداد، ذوق و قریحه هستند برای بروز خود یا تلاش مضاعف تری بکنند و یا به مهاجرت دست بزنند البته اگر عطای هنر را به لقایش نبخشند. کاش در کنار هزینه های مختلفی که برای برنامه ها و سندهای مختلف کاهش آسیب ها در استان می شود اعتباری مناسب هم برای توسعه فضاهای فرهنگی و هنری قرار داده شود زیرا هنر کارکردی پیشگیرانه و کیفیت زا در هر جامعه ای دارد. جدای از آن بهتر است از سازوکاری تعریف شود تا نگاه های سلیقه ای خصوصا در شهرستان ها بر فعالیت های هنرمندان سایه نندازد تا بتوانند همان هنر را با همه محدودیت ها به مردم و جامعه بعنوان خوراک فرهنگی ارائه کنند.