زنانی که خود را نابود میکنند تا خانه ای را بسازند

یکشنبه ۱۲ اردیبهشت ۹۵  شماره ۳۳۴

گروه اجتماعی- فرشته غلامی

زنانی که مجبورند با لطافت روح کاری انجام دهند که بیش از توان آنها است و به روح لطیفشان آسیب برسد حتما زخمی بزرگ دارند . زخمی به بزرگی یک جامعه که مرهمی برای آن نمیتوان یافت . زنانی که مجبورند خود را ذره ذره نابود کنند تا بلکه بتوانند اندکی خانواده خود را بسازنند. اینان مجبورند نگاه های دیگران تحمل کنند تا فرزندان خویش سختی کمتری بر دوش بکشند. این زنان که در اوان جوانی مجبور به تحمل بارسنگین زندگی هستند؛ با مصائب بسیاری دست به گریبانند از جمله کرایه خانه، نداشتن سرپناه مناسب، خرج خورد و خوراک و…
اکثرشان فاقد بیمه و شغل هستند و گاهی هم که شغلی دارند؛ به کارهای سخت می پردازند که خارج از توان آنهاست . اگرچه کارشان بسیار سخت است ولی درامدی کمتر از مردان دریافت میکنند که باز هم کفاف زندگی شان را نمیدهد. این زنان به ناچار برای تامین مایحتاج خویش میخواهند صورتشان را با سیلی سرخ نگه دارند و به درآمد ناچیز خود قانع هستند و زندگی خود را به این صورت بگذراند.
گاهی به دلیل نداری و نپرداختن اجاره خانه، صاحب خانه اسباب و اثاثیه آنها را بیرون می اندازد. و آنها هیچ مکانی برای زندگی جز حلبی آبادهای اطراف شهر نخواهند داشت. زنان کارگر بی سرپرست خانواده سن کمی دارند اما هزینه های سنگین زندگی دست کم۱۰ سالی پیرشان کرده است.
این زنان گاهی در میان راه کارهای سختی که بر دوش آنها گذاشته میشود؛ آسیب های جسمی می بینند اما همچنان تاب و توان خود را از دست نمیدهند و از ادامه راه اگرچه ناامید میشوند اما به ادامه راه می پردازند تا آرامش و راحتی فرزندان و خانواده خود را فراهم کنند. این زنان بعضی مواقع به کارهای خانگی از جمله بسته بندی سبزیجات ،غذاپزی، شیرینی پزی و حتی نظافت منازل روی می آورند.
گاهی این مشاغل چنان طاقت فرساست که حتی از عهده مردان هم برنمی آید؛ مردانی که باید نان آور خانواده باشند اما اکنون یا در قید حیات نیستند و یا از همسر خود جدا شده اند. زنان سرپرست خانوار میتوانند از قوی ترین و موثرین افراد جامعه به حساب بیایند اگر مسئولان و تصمیم گیرندگان شیوه مناسب برای توانمند سازی این قشر حساس و نحیف جامعه برنامه مناسبی را در پیش بگیرند.
زنانی که از همسر خویش جدا شده اند اگرچه تا هفت سالگی فقط وظیفه تربیت و نگهداری فرزند را برعهده دارد اما اکثر مواقع شوهران سابقشان نیز بعد از این سن حاضر به نگهداری از فرزند خود نیست . علت عدم سرپرستی از کودکانش میتواند ازدواج مجدد و داشتن همسر و فرزندان جدید باشد . اگرچه در قبال نگهداری کودکشان ممکن است نفقه ای پرداخت شود اما این نفقه نیز کفاف زندگیشان را نمیدهد.
سختی های زندگی گاهی این زنان را که در خانواده های فقیری هستند به ناچار مجبور میکند به ازدواج با مردی سالخورده و ناتوان تن دهند تا شاید از این فقر رهایی یابند.از نگاه اجتماعی ، امنیت یک زن در کنار مرد محقق میشود و زن بی سرپرست از نگاه افراد جامعه یک فرصت است که به چشم خریدار به آن نگاه میشود.
شغل من یک شغل مردانه است. خم کردن لوله، مته کاری، جوشکاری با دریافت روزی هفت تا هشت هزار تومان برای هشت ساعت کار. نگاه به ما بازاری است چون محتاجیم و حاضریم با پول کمتر کار بیشتری نسبت به مردان انجام دهیم.کار سنگین و بدون بیمه است . ممکن است به هر دلیلی از جمله نبود مواد اولیه، جا بجایی کارگاه و هزینه رفت و آمد بالا کار را از دست بذهیم . حق هیچ گونه اعتراضی هم نیست . خیلی از زنان بی سرپرست و بدسرپرست در کارگاههای تولیدی و کوچک در اراک با دستمزد ناچیز مشغول به فعالیت هستند. این گوشه ای از صحبت های یکی از صدها یا شاید هزاران زنی است که در گوشه و کنار این شهر در کارگاه های کوچک تولیدی مشغول به کار هستند؛ زنان کارگری که با حداقل دستمزد ، حقوق و مزایا بدون اینکه هیچ مرجع و مسئولی از آنان حمایت کنند به کار می پردازند.
بنابراین مسئولان باید توجه ویژه ای را نسبت به زنان بی سرپرست و بدسرپرست داشته باشند و در این مورد احساس نگرانی داشته باشند تا بتوان در راستای داشتن جامعه ای سالم و به دنبال آن داشتن خانواده سالم گام برداشت و مشکلات موجود را با همکاری دستگاه های اجرایی به عنوان بازوهای توانمند جامعه مرتفع سازد و این امر مهم نیازمند همت جمعی بوده است.
چندین سال است که مراکزی تحت عنوان کارآفرینی برای آموزش و پرورش این نیروهای بی سرپرست و بد سرپرست تاسیس شده است تا بتواند مشاغلی را مانند کارهای هنری به این قشر حساس جامعه آموزش داد و به این ترتیب وارد بازار کار شوند.