چهارشنبه ۲ بهمن ۱۳۹۸  شماره ۱۲۱۹

نگاهی به وضعیت ورزش کارگری در استان مرکزی

روزی روزگاری ورزش کارگری

یاسر هویدی

اهمیت پرداختن به ورزش کارگری هر روز بیشتر بر همگان عیان می شود. توجه به به این حوزه می تواند در افزایش انسجام و همدلی کارگران در محیط کار نیز موثر باشد. صحبت کردن از ورزش کارگری در اراکِ رنجور از وضعیت نابسامان اقتصادی در این سال ها، سخت شده است. ورزش کارگران، این قشر زحمت کشی که چرخ تولید این ممکلت را می چرخانند و قدم برداشتن برای سلامت آنها، می تواند به سر زندگی و نشاط و در نهایت افزایش کارایی آنان در محیط کار و زندگی منتـج شود؛ در این گزارش ابتدا به اهمیت ورزش کـارگری می پردازیم و در پایان وضعیت کنونی ورزش کارگری استان را بررسی می کنیم هرچند سخن در این زمینه بسیار است. به امید اینکه مطلب ما کمکی حتی کوچک به بهبود وضعیت ورزش کارگران استان نماید.
***
اثرات ورزش را می توان در فعالیت های اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی مشاهده کرد. از سوی دیگر این امر سلامت کارگران را تضمین می کند و در محیط های کاری سبب افزایش انسجام، همدلی، مشارکت و احساس موفقیت خواهد شد. کارگر باید با وجود مشکلات اقتصادی ضرورت ورزش کردن را با ایجاد انگیزه از سوی کارفرمایان حس کند تا بتواند با انگیزه بیشتری به کار کردن بپردازد. اگر این انگیزه در او ایجاد نشود درگیر آسیب ها و ناهنجاری هایی خواهد شد که کارفرما باید برای رفع آن بسیار هزینه کند. تحقق این امر نیازمند آموزش، کارهای تبلیغاتی، تکرار، پافشاری، از خودگذشتگی و الگوسازی است که با همراه شدن مسئولان و پشتیبانی از ورزش می توان شاهد موفقیت در این عرصه بود. وزارت ورزش و فدراسیون ورزش کارگری از مسئولان این امر محسوب می شوند و می توانند با همکاری وزارت کار، فضای همدلی و انسجام را فراهم کنند. همچنین مسئولان امر باید در تعاملاتی گسترده با وزارت کار به شناسایی نخبگان این عرصه بپردازند و آنان را به مسابقات جهانی اعزام کنند. این همکاری ها سبب بالا بردن جایگاه ورزش کارگری در سطح جهانی است. با توجه به سبک جدید زندگی و ماشینی شدن تولیدات کارگری، انگیزه بسیاری از کارگران برای ورزش کردن بسیار کاهش یافته و حتی این قشر از جامعه به دلیل وجود مشکلات بسیار از وارد شدن به دنیای ورزش پرهیز می کنند. برای ترغیب کارگران به ورزش باید پشتیبانی و حمایت وجود داشته باشد تا آنان مسیر موفقیت را برای افتخارآفرینی در عرصه جهانی طی کنند. در هر کارخانه باید ساعتی را به ورزش اختصاص دهند تا کارگران بتوانند با انرژی بیشتری کار کنند. اما امروزه این امر مشاهده نمی‌شود و دلیل آن را باید در مسائل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جستجو کرد.
در بسیاری از کارخانجات واحدهای صنفی بزرگ و کوچک استان و کشور اصولا اساسنامه ای وجود ندارد و اگر در مواردی نادر هم اساسنامه وجودداشته باشد بسیار بعید است فضا و زمانی برای امور ورزشی کارگران اختصاص داده شده باشد. اگر این آیین نامه در ایران اجرایی شود می توان به پیشرفت ورزش کارگری در جامعه امیدوار بود؛ مساله ای که امروزه در کشورهای توسعه یافته حل شده است. در این کشورها کارگران ورزش را جزو نیازهای روزمره خود می دانند و با جدیت در کنار فعالیت های کاری، به این امر مبادرت می ورزند.
اما وضعیت کنونی ورزش کارگری استان مرکزی که در همین ابتدای پرداختن به این موضوع، باید عنوان داشت که نسبت به دو سال قبل وضعیت بهتری پیدا کرده و خوشبختانه طی دو سال اخیر حرکت هایی در این راستا آغاز شده، لیگ ها و مسابقاتی هرچند دست و پا شکسته در رشته هایی معدود پا گرفته است که این خود البته جای امیدواری است.
در گزارش پیشین روزنامه درباره وضعیت ورزش کارگری آن را به برهوت تشبیه کردیم چرا که هیچ چیزی وجود نداشت که بخواهیم در خصوص آن بنویسیم. ولی امروز از منظری در این خصوص حرف می زنیم که لااقل یک دوره مسابقات منظم فوتسال کارگری در اراک برگزار شده است. روزگاری در این شهر که دور شد و دورتر، لیگ فوتبال کارگری با ۱۶ تیم برگزار می شد و همین لیگ برای یک بازی اش حداقل هزار تماشاگر داشت. وقتی آن روزها را دیده ایم سخت است که امروز به این اندک ها قانع شویم. سرمایه های هنگفت کارخانجات ما در استان صرف هر مقوله ای می شود جز ورزش کارگری، در ابتدایی ترین مطالعات صورت گرفته در تاثیر ورزش همگانی و قهرمانی برروی راندمان کاری کارگران متقن ترین نتایج اثرات بشدت مثبت ورزش بر روی نشاط و کارایی کارگران است که متاسفانه در قطب صنعت کشور این مقوله اصلا به چشم نمی آید. باید همین روندی که با تمام سختی ها و مرارت ها دوباره آغاز شده و پیکر بی جان ورزش کارگری اراک و استان گویی دوباره به تکان افتاده است ادامه داد. باید تمامی مسئولان را با پیگیری ها به پای کار کشاند و ابتدا روشن کرد برای این عزیزان که هرچه بیشتر در زمین ورزش کارگران بکاریم بیشتر و بیشتر درو خواهیم کرد و جای دوری نمی رود جز افزایش کارایی و نهایتا افزایش سود حاصل کارخانجات و ارگان ها. اصلا به تاثیرات شگرف ورزش همگانی در زمان کار و بصورت دسته جمعی نمی پردازیم و فقط از کارگران انتظار داریم همیشه در نهایت میزان نشاط پای دستگاه ها حاضر شوند. برای نشاط آنها چه کردیم؟ چه چیزی به این قشر زحمت کش در زمینه ورزش داده ایم که حالا مطالبه گر شده ایم. صحبت در این زمینه بسیار است و زمان فراوانی می طلبد اما روزهـای روشن را می توان برای ورزش کارگری استان متصور بود به شرطی که همه در رسانه و صنعت و اداره کل کار، رفاه و تامین اجتماعی و همچنین ورزش و جوانان دست به دست هم دهیم.