دغدغه های یک هنرمند

سه شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱   شماره ۱۶۶۴

گفت و گوی وقایع استان با امیر فضائلی نوازنده اراکی

فاطمه چاپاری: امیر فضائلی نوازنده ارکستر کنسرت و مدرس سازهای بادی ترومپت و همچنین موسیقی آیینی ایران است. وی از سال ۸۸ کار موسیقی را آغاز کرده و فارق التحصیل رشته موسیقی از دانشکده هنر تهران است و در حال حاضر علاوه بر تدریس ساز و آواز کار تولید صنایع دستی چوبی را هم دنبال می کند، وقایع استان در گفت و گو با این هنرمند اراکی به بررسی جایگاه هنر موسیقی در ایران و دغدغه مندی هنرمندان این رشته پرداخته است.
ابتدا برای مان بگویید شغل اصلی شما موسیقی است یا صنایع دستی؟
از نظر کسب درآمد حرفه موسیقی شغل دوم من محسوب می شود و عمده درآمدم از کار چوب است چرا که به طور مداوم در طول سال می توان از آن درآمد کسب کرد اما اگر از نظر مالی تامین بودم تنها به کار موسیقی می پرداختم.

چطور شد که به کار با چوب و صنایع دستی روی آوردید؟
خب این شغلم هم در راستای موسیقی شکل گرفت در ابتدا شروع به ساختن ساز کردم و به تدریج شروع به ساخت تولیدات مختلف چوبی کردم و از آنجا که استقبال خوبی از آن شد وارد این شغل شدم.

جایگاه موسیقی در کشور را چگونه ارزیابی می کنید و برای مثال چرا یک هنرمند باید به عنوان شغل دوم خود به کار موسیقی بپردازد؟
به موسیقی در کشور ما بهای چندانی داده نمی شود و از طرفی هم برخی وارد این حرفه شده اند که در واقع سواد این کار را ندارند و همین مساله باعث آسیب های بیشتری به موسیقی و اهالی آن شده است هرچند در موسیقی هم کسانی هستند که به طور حرفه ای کار می کنند اما کسانی هم هستند که فقط به فکر درآمدزایی از این شغل هستند و موجب بدنام شدن نوازنده ها شده اند.

منظورتان چیست یعنی فکر می کنید به تئوری موسیقی در آموزشگاه های سطح شهر توجه نمی شود؟
هستند آموزشگاه هایی که به طور پایه ای به تدریس موسیقی می پردازند اما در بیشتر مواقع هم هنرجوها و هم مدرسان به دنبال این هستند که تنها آموزش ساز زدن را به شکل تقلیدی کار کنند و چون الفبای موسیقی را به شکل اساسی نیاموخته اند قادر به تولید آثار جدید نخواهند بود.

ساز تخصصی تان چیست؟
ساز تخصصی خودم ترومپ است و نی هم به طور حرفه ای کار کرده ام.

پس باید موسیقی جز هم کار کرده باشید؟
بله در دوران دانشکده قطعه های مهمی از این سبک را کار کرده ام اما از آنجا که در اراک از ساز ترومپت و این سبک از موسیقی استقبال نمی شود از این نوع موسیقی فاصله گرفتم و در حال حاضر بیشتر هنرجوها برای استفاده این ساز در موسیقی آیینی همچون تعزیه مراجعه می کنند.

شما در موسیقی سبک خاصی را دنبال می کنید؟
بیشتر ردیف های ایرانی چون منبع درآمدم بیشتر از این طریق است و کلاس های آواز دارم اما موسیقی کلاسیک جهانی را هم کار کرده ام.

از نظر شما ویژگی خاص موسیقی ایرانی که آن را از دیگر سبک های موسیقی جدا می کند چیست؟
تحریرها و اکتاهای بالا در این نوع از موسیقی جالب توجه است و وجود خواننده های بزرگی همچون محمدرضا شجریان موجب علاقمندی من به این سبک از موسیقی شده است.

آیا در جشنواره های موسیقی شرکت داشته اید؟
بله تعدادی کار قوی برای جشنواره فجر و .. آماده کردم که تلفیقی از موسیقی شرقی و ایرانی بود و مورد تایید بسیاری از افراد متخصص هم قرار گرفت اما برای اجرای آن در عرض دو سه ماه حداقل ده نفر باید روزانه ۴ الی ۵ ساعت تمرین مفید می کردند و با هر کسی که تماس می گرفتم به دلیل مشکلات مالی یا امکان از دست دادن شغلش حاضر به همکاری نمی شد همین مساله بارها و بارها مانع راه بوده و به تمام هنرمندان آسیب زده است.

به نظر شما سلیقه موسیقایی جامعه مان در چه سطحی است؟
موزیک گوش دادن و ذائقه مردم در این زمینه را هم می توان به غذا خوردن تشبیه کرد برای نمونه وقتی هر روز فست فود بخوری کم کم ذائقه ات به این نوع غذا که برای بدن هیچ فایده ای ندارد عادت خواهد کرد. به نظرم در حال حاضر موزیک های ایرانی ای که اغلب مردم گوش می دهند یک کلام است با مضمون های عامه پسندی چون شکست عشقی با آهنگسازی های خیلی سطح پایین و این نتیجه عدم حمایت از موسیقی و هنرمندان جدی است برای نمونه هر کسی در هر کشوری به دنیا می آید با زبان همان کشور حرف می زند و موسیقی نیز این طور است وقتی موسیقی های سطح پایین در جامعه ما رایج شده نباید انتظار دیگری هم داشت.

حرف آخر …
باید اهمیتی بیشتری به جایگاه موسیقی داده شود برای نمونه هم دانشکده ای خود من الان به کار مسافرکشی و کارگری مشغول است در حالی که نوازنده بسیار توانمندی است، این دردناک است کسی که به دنبال علاقه خود رفته نباید چنین جایگاهی داشته باشد.