جنگ بی فایده هواداران سرخابی روی سکوها ادامه دارد/موزاییک بی فرهنگی

پنجشنبه ۷ اردیبهشت ۹۶ شماره ۵۷۲
****
یاسر هویدی
وقایع استان
****
چندی پیش در مقاله ای مفصل به تغییر نسل هواداران و پیشرفت فرهنگ هواداری در ایران سخن گفتیم، اما از قدیم گفتند عیبش گفتی هنرش نیز بگو؛ در آن مطلب هر چه گفتیم هنر بود و تعالی روح هواداری ولی در ماه های گذشته جنگ بی فایده هواداران زیر بیرق طرح های تکراری و خسته کننده موزاییکی اعصاب همه را خرد کرده است . وقتی ما ایرانی ها رخنه می کنیم به یک ایده و یا هر گونه دستآوردی تا شورش را در نیاوریم دست از کار نمی کشیم حالا هم همین جنگ طرح های موزاییکی است که مدت هاست بین هواداران دو تیم پرطرفدار پایتخت درگرفته است.
یکبار، دو بار، سه بار نه اینکه به هر بهانه ای این موضوع بشود سلاحی برای حضور در کارزار به رخ کشی های استادیومی. آبی ها منتظر می مانند تا قرمزها در یک بازی طرح موزاییکی را نشان دهند تا آنها هم به تلافی طرحی در بی اندازند غافل از اینکه سوای وقت و انرژی که این موضوع از هر دو طرف سلب می کند بار هزینه ای هنگفتی نیز بهمراه دارد و برنده اصلی این جنگ فقط تولید کننده این کارتن پلاست ها هستند که سود هنگفتی را برای تولید این موزاییک ها به جیب می زنند . ای کاش مدیران کانون هواداران دو تیم بجای وقت و هزینه ای که صرف این موضوع می کنند بنشینند و فکر هایشان را روی هم بریزند که چگونه می توان فضای استادیوم ها را نه برای بانوان که خیالی باطل است برای حضور کودکان آماده کنند. بنشینند فکری کنند که اگر پدری با فرزند فوتبالدوست خردسالش به استادیوم آمد مجبور نشود کل بازی گوش های فرزندش را بگیرد که آنچه روی سکوها فریاد می شود و نثار حریف می گردد را نشنود. بنشینند طرحی بریزند تا هواداری که از دورترین نقطه ایران برای دیدن دربی می کوبد و تا تهران می آید قبل از مسابقه مکان تمیزی داشته باشد تا دمی بیاساید. فکری بکنند که بازار مصرف مخدر ها را از روی سکوها جمع کنند و فضا را کمی مناسب برای تماشا و لذت بردن از فوتبال کنند. آقایانی که از قبل این فوتبال و این هوادار به همه چیز رسیدید، آقایانی که وقتی وارد استادیوم می شوید ده نفر نوچه و خدم و حشم اطراف شما راه می روند کمی به فکر سطح فرهنگ کلامی و ادبیاتی روی سکوها باشید. شما که دم از کار فرهنگی می زنید، کدامیک را باور کنیم؟ این لقلقه دهانی شما که همه جا صحبت از اخلاق می زنید یا فضای متشنج و تاسف بار سکوهای استادیوم که تحت رهبری شماست؟ اینکه شما از کجا به اینجا رسیده اید و چه بوده اید و چه خونی رنگین تر از بقیه هـــواداران داشته اید بر کسی پوشیده نیست. حالا که چندین برابر سهم خود را از فوتبال و سکوهای این دو تیم برداشته اید کمی به خود بیایید و فکری به حال سرزمین گسترده تحت سیطره خود بکنید.
وقتی وارد استادیوم می شوید قلب انسان به درد می آید که هواداران نوجوان و نوپای دو تیم سر و دست می شکنند تا با شماها عکس بگیرند و غافل از اینکه این نو هواداران نمی پرسند از خود که این آقا چه فرقی با من دارد ؟ کجا او بیشتر هوادار بوده که من اینگونه برای او سر و دست بشکنم.
با بهترین پروازها و با اسکان در بهترین هتل ها همیشه همراه تیم هایتان هستید و از آنجا که تا فدراسیون هم رخنه کرده اید در بازی های تیم ملی هم شما را با سلام و صلوات می برند، فکری بحال خود بکنید و دست از این رویه های خسته کننده بردارید. در میان شما لیدرها معدود افراد تحصیلکرده ای نیز دیده می شود، از آنها کمک بگیرید و اگر خدمتی می خواهید به این فوتبال بکنید فضای سکوها را تغییر دهید. همانطور که آنقدر قدرت دارید هواداری را که تشویق نمی کند با تشری از روی سکو بلند کنید همان قدر هم می توانید بر روی تغییر فضای سکوها کار کنید؛ ولی نمی خواهید، می توانید و نمی خواهید.
قطعا این طرح های مسخره و خسته کننده موزاییکی نیز برای شما به اندازه کافی منفعت دارد که رهایش نمی کنید، می خندند بخدا به ما و فوتبالمان می خندند که می نشینید و شب تا صبح فکر می کنید که چه چیزی را روی سکوها به رخ بکشید ! نگرانیم اگر وضع به همین منوال پیش برود آن شعارهای کذایی که باعث می شود صدا و سیما صدای پخش زنده را ببندد و هواداران گوش هایشان را بگیرند نیز بر روی موزاییک های سود آورتان به رخ یکدیگر بکشید. چرا کسی از این تشویق دلنشین ایسلندی شما خرده نمی گیرد چرا همگان از آن استقبال می کنند چون زیباست و به دل می نشیند قطعا شما ها که آنقدر قدرت دارید اینگونه صدهزار نفر را با خود همراه کنید چرا این شور و حضور را به سمت بهینه سازی فضای فرهنگی سکوها نمی برید؟
دل فوتبالدوستان واقعی هنوز هم از ادبیات رایج بر روی سکوها خون است. نگارنده بارها و بارها دیده است که کودکان خردسال به دنبال دلیل این می گردند که چرا پدرانشان در بعضی زمانهای بازی گوشهای انها را فشار می دهند و فقط تاسف می ماند و تاسف که چرا این اهرم های قدرت شما در جهت بهینه سازی فرهنگی سکوها به کار نمی رود.
دور زمانی نیست که اینگونه برای هر صندلی یک لیدر وجود نداشت و کل استادیوم ها را یا حسین شلغم محمد بوقی برای قرمزها و یا سهراب بوقی برای ابی ها تحت کنترل داشتند و صد حیف که آن زمان فضا بمراتب بهتر و بهتر بود و اینهمه زشتی کلامی و رفتاری را شاهد نبودیم. هرچه کلونی شماها گسترده تر شد سطح فرهنگ سکوها افت کرد و افت کرد تا رسیده ایم به این روز.
وقت را هدر ندهید و دست بردارید از این جنگ بی حاصل بر روی سکوها و فکری به حال نوجوانها و کودکانی نمایید که به عشق این دوتیم پا به فضای متشنج استادیوم می گذارند. متاسفانه نظارتی نیز بر روی چگونگی فعالیت شما در باشگاه ها وجود ندارد و حکم شما حکمی است لازم الاجرا ولی وجدان خاموش خود را صدا بزنید، این راهی که در پیش گرفته اید سراسر باخت است و باخت. امیدواریم در آینده این فوتبال که با پیشرفت و بالا رفتن کیفیت فنی سرخابی ها باز هم شاهد حضور حداکثری بر روی سکوها هستیم شما لیدرها و قیصرهای بی همتای سکوها کمی به خود آمده و رویه را عوض کنید و تا آنجا پیش بروید که همگان در همه سنین با خیالی آسوده ساعتی را در کنار شما از فوتبال لذت ببرند.