تغییر مفهوم زیبایی با استفاده از عمل های جراحی /زنانگی از دست رفته

پنجشنبه ۴ آذر ۹۵ شماره ۴۷۰

روشنک مشتاق
وقایع استان

در اتاق انتظار نشسته و منتظر است تا نوبتش شود، هفته دیگر باید جراحی لیپوساکشن انجام دهد. مینا ۳۴ ساله، مادر دو فرزند است و به اصرار شوهرش نزد دکتر آمده تا جراحی کند، همه رژیم ها را امتحان کرده از خوردن سرکه و آبلیو در ناشتا تا رژیم شیر و سیب زمینی و آب درمانی اما هنوز ۹۸ کیلو وزن دارد، چاقی کابوس زندگی اش شده است. با انجام رژیم های مختلف نه تنها وزن کم نکرده بلکه موهایش هم ریخته است. شوهرش گفته زن ۱۰۰ کیلویی به درد من نمی خورد باید لاغر کنی.
او می گوید: شوهرم از زنان چاق متنفر است. مدام پای ماهواره می نشیند و زنان را باهیکل های باریک نگاه می کند و من را با آنها مقایسه می کند و می گوید «زنی که به خودش نرسد و برای ظاهرش ارزش قایل نباشد مرد هم برایش ارزش قایل نیست.»
مینا می گوید:« از انجام این عمل وحشت دارم اما مجبورم برای راضی کردن شوهرم زیر تیغ بروم،اگر لاغر نشوم می ترسم شوهرم طلاقم بدهد یا زن دیگر بگیرد.»
شاید در نگاه اول جراحی های غیرضروری زنان که امروزه در بین زنان کشورهای درحال توسعه ای همانند ایران رواج زیادی یافته، خشونت تلقی نشود و نوعی تغییر نگرش افراد به مفهوم زیبایی به نظر بیاید اما با مروری بر مصادیق خشونت، می توان گفت خشونت تنها سیاهی و کبودی دور چشم و خشونت فیزیکی یا جسمانی نیست، خشونت مصادیق خشونت روانی و کلامی، جنسی، اقتصادی و مخاطراتی را نیز در بر می گیرد. مجبور کردن زنان به انجام جراحی های زیبایی حتی اگر با زور و اجبار نباشد و زنان در پی کسب توجه از سوی مردان و جامعه به جسم خود آسیب می زنند و زیر تیغ جراحی می روند که این امر نوعی خشونت علیه زنان به حساب می آید و این نوع خشونت در دسته بندی خشونت روانی قرار می گیرد. به گونه ای که فکر و ذهن زن به قدری به زیبا بودن و مورد توجه قرارگرفتن از سوی مردان درگیر می شود که نوعی استرس برای او به همراه خواهد داشت، استرسی که اعتماد به نفس را از زن می گیرد و این زن برای رهایی از طرد شدن و برچسب زشت بودن دست به انجام عمل زیبایی می زند.
با مطالعه درباره جراحی های زیبایی متوجه می شویم که زنان برحسب اجبار، اجباری که از سوی رسانه ها، نگاه اطرافیان، تغییر نگرش افراد از زیبایی، مد و به روز بودن مجبور به چنین جراحی هایی می شوند.
زنانی که سال ها با بینی استخوانی و کشیده خود زندگی کرده اند، بعد از ۴۰ یا ۵۰ سال زندگی این روزها تصمیم گرفته اند بینی اشان را عمل کنند چراکه این شکل بینی این روزها مد نیست و با داشتن آن برچسب زشت به افراد خورده می شود.
برخی دیگر از زنان جراحی زیبایی و دردهایش را به جان می خرند تا مورد توجه مردان قرار گیرند و مردانی که امروز از اندام چاق خوششان می آید و فردا زنان استخوانی باب میلشان است. وقتی به علل جراحی زیبایی در بین زنان توجه می کنیم، متوجه می شویم در افزایش گرایش زنان به جراحی های زیبایی مردان بی تقصیر نیستند. مردانی که با دیدن فیلم های خارجی زنان اطرافشان را با به روزترین مدل های مطرح دنیا مقایسه می کنند و زنان را ترغیب می کنند به اندازه آن ها لاغر شوند و یـا چهره ای اروپایی داشته باشند و همانطور که در جامعه مشاهده می کنیم این روزها ملاک زیبایی از بینی های استخوانی ایرانی به بینی های ریز اروپایی، موهای روشن و چشم های رنگی تغییر کرده و همین امر زنان را به استفاده از لنزها و انجام جراحی ها تشویق می کند.
جامعه و کلیشه های جنسیتی که از ابتدا به مغز کودکانمان تزریق می کنیم نیز در گرایش زنان به جراحی های زیبایی موثر هستند، به عبارتی در جوامعی همانند ایران از زمان کودکی با دیدن یک دختربچه ابتدا از زیبایی او تعریف می کنیم و هیچگاه هوش و استعداد او را مورد تشویق قرار نمی دهیم و این کلیشه ها سبب می شود این تصور در کودک ایجاد شود که چون زیباست مورد توجه قرار گرفته است در نتیجه باید تلاش کند زیبایی اش را افزایش دهد.
این کلیشه ها خطرناک ترین عامل در تشویق زنان به جراحی های زیبایی هستند چراکه همانند میراث یک جامعه از نسلی به نسل دیگر منتقل می شوند و با افزایش تکنولوژی و روش های جدید جراحی این پدیده در آینده افزایش بیشتری پیدا می کند. در نتیجه باید ذهنیت افراد را به این امر توجه دهیم که زیبایی تنها ملاک مورد توجه قرار گرفتن نیست و زیبایی طبیعی مهم ترین ملاک زیبایی است و این امر تنها از طریق آموزش به کودکان در سنین کودکی و تغییر کلیشه های جنسی و از طریق رسانه ها و مدارس قابل اجرا می باشد.