یکشنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۱  شماره ۱۵۴۷

سلام بر فینال

مهراد یاری

آلومینیوم در دیداری که می توانست به چندین روش مختلف پیروز شود از دشوارترین راه ممکن به نتیجه رسید و کار را برای خودش سخت کرد و شادی کردن برای هواداران را تا لحظه سوت داور به تاخیر انداخت.
از آن همه موقعیتی که ساخته شد خیلی زودتـــر می شد به گل رسید و از میان آن همه مهاجم سر حال و آماده می شد که با راهی غیر از گل به خودی مدافع حریف به پیروزی رسید. بزرگ ترین ویژگی این بازی را باید استرس نامید چرا که حضور هوادارهای پرشور آلومینیوم در ورزشگاه باعث شده بود که هم بازیکن های آلومینیوم نتوانند ریتم خوب خود را به دست بیاورند و هم تیم ماهشهری نمی توانست خودش را پیدا کند البته این وضعیت بعد از دو سال خالی بودن ورزشگاه ها و ندیدن تماشاگرهای پرشور غیـر طبیعی نیست. بازیکن های آلومینیوم پاس ها را با عجله و بی دقتی قابل توجهی ارسال می کردند، کنترل و حــرکت با توپ شان نیز در خیلی از دقایق بازی با کیفیت پایینی صـورت می گرفت؛ آلومینیوم تا قبل از زدن گل در تمام مدت بازی هم مالک توپ بود، هم میدان و هم شکل بازی. هر چند که تیم خلیج فارس به عنوان یک تاکتیک در دفاع تجمع کرده و چشم به ضد حملات بسته بود اما آنها نه در ضد حمله زدن و خلق موقعیت می توانستند خوب عمل کنند و نه در بستن فضاها و در جلوگیری کردن از حملات آلومینیوم ! از همان اولین ارسال ها کاملا مشخص بود که تیم خلیج فارس در خط دفاع بسیار آشفته و نامنظم کار می کند تقریبا هر بار که آلومینیوم توپ را روی دروازه خلیج فارس فرستاد صاحب موقعیت شد. حتی تجمع مدافعین خلیج فارس در یک سوم دفاعی خودشان نیز به خوبی انجام نمی شد آن ها آنجا حضور داشتند اما در برابر نفوذ بازیکن های آلومینیوم نمی توانستند مانعی ایجاد کنند هر چند تیم های لیگ برتری و منظم هم در کنترل خط حمله آلومینیوم با مشکلات زیادی مواجه می شوند! البته از بخت خوبشان بازیکن های آلومینیوم نیز از نظر روانی در شرایط خوبی قرار نداشتند و همه موقعیت هایشان را از دست دادند.
آلومینیوم مثل چند دیدار گذشته با سیستم ۴-۱-۴-۱ بازی می کرد اما آن نظم و جابجایی های خوبی که در دیدارهای گذشته وجود داشت در این دیدار شکـل نمی گرفت و به سختی می شد در زمین بازی این ۴-۱-۴-۱ را دید. حرکت ها با تاخیر و یا با عجله انجام می شد از طرفی تجمع زیاد بازیکن های ماهشهری و جلو نکشیدن شان هم دلیلی شده بود بر به هم ریختگی نظم سیستم آلومینیوم چرا که هر بازیکنی به سرعت می خواست خودش را به فضاهای موجود برساند تا شاید گره بازی باز شود. البته باز هم اشاره می کنیم اگر بازیکن ها می توانستند استرس شان را کنترل کنند قطعا در این دیدار با اقتدار بیشتر و با یک برد پر گــل می توانستند از زمین بازی خارج شوند چرا که اختلاف سطح دو تیم به طور واضحی مشهود بود و این انتظار را به وجود می آورد که آلومینیوم خیلی زود تر می تواند کار را تمام کند.
پاس های اولیه هنگام بازیسازی بسیار مهم هستند زیرا چهار پنج پاس اول به خط هافبک و حمله این فرصت را می دهد که در موقعیت مناسب قرار گرفته و بتوانند بر اساس حرکت توپ وقایع آینده را پیش بینی کنند اما در دیدار یکشنبه شب، پاس های اولیه با دقت کمی ارسال می شد و توپ به خوبی در اختیار خط هافبک و حمله قرار نمی گرفت. بارها گفته ایم که چرخش توپ با ریتم، نظم و کیفیت مناسب علاوه بر اینکه تیم خودمان را برای گل زدن و کسب نتیجه مطلوب، بسیار یاری می کند برای حریف هم معنایی دارد و آن ترس از شما و پذیرش قدرت شما است اما بازیکن های آلومینیوم این برتری شان را به تیم حریف تحمیل نمی کردند. در صحنه گل درست است کسی که دروازه را باز می کند مدافع خلیج فارس است اما سماجت و فشار بیش از حدی که آزادی روی این مدافع وارد کرد باعث شد او نتواند تصمیم درستی بگیرد به این می گویند تحمیل کردن قدرت خود بر حریف. آلومینیوم توپ و میدان را در دست داشت اما گردش توپ با ریتم مناسبی همراه نبود و اتصال بین خطوط به سرعت و با شکل خوبی صورت نمی گرفت شما اینگونه خیال حریف تان را راحت می کنید و به او می فهمانید که خبری از کارهای تاکتیکی نیست بر خلاف آن چیزی که در تهران مقابل پرسپولیس شاهد بودیم که تیم حریف دقیقا می دانست هر بار بازیکن های آلومینیوم صاحب توپ شوند نقشه یا تاکتیکی به اجرا در خواهد آمد.
در معدود دفعاتی که خلیج فارس پیش می کشید پس از بازپسگیری توپ سرعت انتقال آن باید بـــالا می رفت چرا که حریف به سرعت به دفاع برگشته و آنجا پر از بازیکن قرمزپوش می شد و چرخاندن توپ دیگر کار مشکلی بود.
در چند مورد بازیکن های آلومینیوم در اطراف و درون محوطه جریمه حریف اقدام به دریبــــل زدن می کردند و برخوردهایی مشکوک به خطا و پنالتی رخ داد که جدای از نظر داور نشان می داد بازیکن های حریف برای پس گرفتن توپ یا دفع خطر احتمالی بسیار ناشیانه و پر اشتباه عمل می کنند به این خاطر شاید بهتر بود بازیکن های تکنیکی آلومینیوم به این حرکات شدت می دادند و از مدافعین حریف پنــالتی می گرفتند هر چند که داور بازی نیز به این حرکات مشکوک شده بود و روی خوشی نشان نمی داد.
بارها شاهد تشکیل موجی از حملات از طرف آلومینیوم بودیم و موقعیت های خطرناکی ســـاخته می شد و هواداران نیم خیز شده و منتظر گل بودند حتی بازیکن های ماهشهر نیز خودشان این فروپاشی را انتظار داشتند و نهایتا خودشان هم آن را رقم زدند اما در پایان هر موج خطر از بیخ گوش شان می گذشت. اینکه مدام موج حملات بدون نتیجه بماند این امکان را به وجود می آورد که حریف تان خودش را پیدا کند و اصطلاحا شیر شود. بازیکن های آلومینیوم به خوبی با توپ مانور داده و آن را از بین یکی دو نفر عبور می داند اما امان از ضربه آخر بی کیفیت که نفس تیم را بریده بود شوتی مانند آنچه آزادی در دقیقه ۷۳ از راه دور زد را بقیه باید از دو قدمی می زند تا شاهد گل های پر تعدادی می شدیم در ادامه همان صحنه علینژاد دروازه خالی را بیرون زد حتی خود آزادی هم در دقیقه ۶۲ دروازه خالی را نتوانست با ضربه سر باز کند و کلی موقعیت خوب از دست رفته دیگر.
دقایقی بعد از به ثمر رسیدن گل متوجه نشدیم چرا آلومینیوم عقب کشید و اجازه داد حریف جلو آمده و خلق موقعیت کند؟ آلومینیوم به راحتی می توانست با مدیریت کردن توپ، بازی را اداره کرده و به اتمام برساند نه اینکه عقب کشیده و به حریف اجازه دهد پیش بکشد. همان طور که گفتیم تیم ماهشهری هیچ کنترلی بر بازی نداشت و این آلومینیوم بود که تعیین می کرد چه اتفاقاتی در زمین رخ دهد به همین علت پس از زدن گل اول نباید عقب می کشید آن هم هنگامی که اختلاف دو تیم تنها یک گل است و این امکان وجود دارد به هر شکلی دروازه باز شود و به یکباره یک بازی ساده به یک بازی گره خورده تبدیل شود.
البته از طرفی اگر تیم رقیب به جای خلیج فارس ماهشهر دسته دومی که شب خوبشان هم نبود و نتوانستند مثل بازی های قبل خودشان را نشان دهند، یک تیم منسجم و شناخته شده تر بود قطعا بازیکن های آلومینیوم هم با جدیت بیشتری بازی می کردند و ذهنیت بهتری داشتند و به بازی بیشتر دل می دادند هر چند این طرز تفکر اشتباه است و در تورنمتی مثل جام حذفی که شما باید پیروز شوید یا کنار بروید همه تیم ها خطرناک و هستند و باید همه را جدی گرفت سرنوشت تیم های لیگ برتری که مقابل خلیج فارس ماهشهر شکست خوردند خود گویای همه چیز است. برخلاف همیشه که عادت داشتیم از پورحمیدی بنویسیم جا دارد از مهدی امیری دروازبان خوب تیم خلیج فارس یاد کنیم که نمایشی بالاتر از سطح لیگ دو ارائه داد و واکنش های خوبی به نمایش گذاشت او در نیمه اول و هم در نیمه دوم روی شوت های مهاجمین آلومینیوم واکنش های خوبی داشت اما اوج عملکرد او به واکنش عالی که در دقیقه ۹۴ در موقعیتی تک به تک در برابر نیما درودی داشت بر می گرد او در لحظه آخر به شکلی دیدنی دست و پای خودش را باز کرد و مانع از به ثمر رسیدن گل دوم آلومینیوم شد و بدون اغراق کلاس این واکنش در حد دروازبان های اروپایی بود.