یکشنبه ۶ مرداد ۹۸   شماره ۲۱

هفته نامه ندای گویا

تئاتر اراک در دخمه

آرش زرنیخی
کارگردان تئاتر و مدرس دانشگاه

داشتن یک پلاتوی تخصصی تئاتر سالهاست که آرزویی برای خانواده تئاتر شهـر اراک محسوب می شود. شهری که پایتخت صنعت ایران است. سالهاست که مسئولان مختلف به فراخور قرار گرفتنشان در مجامع تئاتری قول ها داددند و صد البته که آن قولها سرابی بیش نبودند. روزگاری یکی از شهرداران اسبق این شهر قول داد تا در محوطه پارک شهر مکانی را برای احداث یک سالن تخصصی تئاتر اختصاص دهد و من شخصا این قول را از او پشت میکرفن مراسم اردی بهشت تئاتر استان گرفتم اما عملی نشد. اکنون هم صحبت هایی برای احداث یک پلاتوی تخصصی میان تئاتری های اراک و مسئولین رد و بــدل می شود.

امید که چنین اتفاقی بیفتد اما این سالها و خصوصا این روزها می بینیم که نمایش های آماده اجرا در مکانی اجرا می شوند که نه تنها سالن اجرای تئاتر که حتی سالن تمرین تئاتر نیز محسوب نمی شود.
سالنی با نام پروفسور حسابی در یکی از طبقات فرهنگسرای آیینه که هیچ کدام از استانداردهای لازم برای اجرای تئاتر را ندارد تریبون تئاتر اراک شده است. سالنی که صدا در آن پژواک می شود، نور مناسب نــدارد، سیستم صدا ندارد و پـر از پنجره های بزرگی است که خفه کردن هرکدام از آنها برای تمرکز حواس تماشاگر گرفتاری بزرگی است.
ظاهرا ســالن اصلی فرهنگسرای آیینه اراک دیگر در اختیار تئاتری ها قرار نمی گیرد و اگر کسی بخواهد بایستی بابت آن پــول پــرداخت کند.
جالب اینجاست که عده ای مسئولیت سازمانی و وزارتی دارند که کمربسته در خدمت فرهنگ و هنر باشند و بهترین شرایط را برای عرضه تــولیدات فرهنگی-هنری آماده کنند اما همان ها سالهاست که از عهده احداث یک پلاتوی تخصصی تئاتر برنیامده اند و هیچ کس هــم شکــایتی ندارد.
تئاتری ها می پذیرند که درهای سالن تقریبا استاندارد فرهنگسرای آیینه به رویشان بسته باشد و در عوض داخل سالنی نمایش اجرا کنند که جز شرمساری برای جامعه تئاتر این شهر چیزی در پی ندارد.
امثال چنین یادداشت هایی بسیار در مطبوعات نوشته شده اند و تا زمانی که جامعه تئاتر متوجه شان خود برای برخورداری از امکانات درخور و حرفه ای نباشد این یادداشتهای مطبوعاتی نیز راه به جایی نخواهند برد.
اما به یادگار خواهند ماند برای نسلهای بعد و روسیاهی آنانی که مسئولیت هایی داشتند و بجای عمل کردن به انها ، کفنی از کاغذ بازی های اداری بر تقویم مسئولیتهایشان دوختند.