روزنامه وقایع استان مرکزی پایگاه رسمی اطلاع رسانی نشریه
شنبه ۱۹ دی ۱۳۹۴ شماره ۳۲۳
گروه سیاسی- وقایع استان:
یکی از راه های کاهش آمار اعتیاد در کشور توجه بیشتر به فعالیت های ورزشی است. اصلا از قدیم هم گفته اند ورزش دشمن اعتیاد است. با نگاهی دقیق تر به ورزش می فهمیم که این مقوله دیگر کارایی خود را از دست داده است. مثلا وقتی به تماشای مسابقات لیگ برتر فوتبال می نشینیم اگر با گزارش استاد خیابانی همراه نشویم، دیگر هیچ جذابیتی برای تماشای بازی وجود ندارد. آنقدر این ها می کشند زیر توپ و آنها می کشند که آدم حوصله اش سر می رود و خانه پرش بعد از یک نیم فصل می رود و معتاد می شود. یا وقت هایی که تیم ملی والیبال مسابقه دارد دو حالت پیش می آید. یا برنده می شود و ما هم می رویم در خیابان خوشحالی کنیم و نیروی انتظامی هم که گاهی نمی تواند مردم را کتک بزند به ما با مهربانی می گوید: پسر جان برو خونه فردا صبحی ای، خواب میمونی ها. ما هم ناراحت می شویم و می رویم معتاد می شویم. یا که اصلا تیم ملی ما که باید همه دنیا را ببرد به علت اشتباهات خاوری داور می بازد و ما از ناراحتی معتاد می شویم. مشکل کار اینجاست که ما به استعداد های نهفته در کشور بی توجهیم. مثلا همین حمله با سفارت کشور های خارجی. حالا که اینقدر شور و اشتیاق برایش هست چرا بگذاریم استعداد هایمان هرز برود؟
می شود لیگ برتری سفارت گیری را راه انداخت. چطور؟ کاری ندارد که. سی و دو تیم ثبت نام می کنند و مسابقات در قالب لیگ و بازی های دوره ای برگزار می شود. دو تیم در پشت دیوار های غربی و شرقی سفارت مستقر می شوند و با ته گرفتن قرمه سبزی خانوم همسایه رقابت آغاز می شود. این رقابت ها به همین آسانی ها هم نیست. چند نفر با تفنگ آبپاش اعضای دو تیم را خیس می کنند. وارد شدن از در خطاست و محدوده ورودی مجاز فقط دیوار است. هر تیمی که در سر راهش خسارت بیشتری را وارد کند، رعب و وحشت بیشتری ایجاد کند و زودتر از حریف به نقطه مرکزی سفارت برسد سه امتیاز بازی را به خانه می برد.
این مسابقات مهیج و سرگرم کننده مزیت هایی دارد که فوتبال و والیبال و … ندارند. اولا ورزشگاه نمی خواهد و محل برگزاریشان سفارت خانه است. چیزی هم که زیاد داریم سفارت خانه. ثانیا همه سفارت خانه ها دوربین مدار بسته دارند و حق پخش زنده کم تری را باید به رسانه همیشه ملی پرداخت. اگر خدایی نکرده گزارشگر علاقه مند به نمایندگی مجلس هم سوتی بدهد و بگوید قطعا کسی که سفارت را اشغال کرده از دیوار سفارت بالا رفته است، دیگر کسی به او نمی خندد. از همه مهمتر آنقدر هیجان دارد که دیگر جوان هایی مثل ما معتاد نشوند. در پایان فصل جایزه تیم قهرمان یک مرتبه حمله رایگان به سفارت یکی از کشور های جنوب شرقی آسیا به انتخاب خودش است.
در پایان جا دارد یک خسته نباشید هم بگوییم به دوست عزیزی که نزدیک به دو سال است مجدانه در حال پی گیریست ولی پی چه چیزی را گرفته است که تا به حال، ما نمی دانیم.
خسته نباشی پی گیر.
