بررسی ناامن ترین معابر شهر/سـرگیجه میدان ها

شنبه ۲۹ خرداد ۱۳۹۵    شماره ۳۴۷

گروه اجتماعی-فرشته غلامی:
این روزها میادین به محلی برای عبور و مرور وسایل نقلیه تبدیل شده است . میادینی که در دوره سلجوقیان شکل گرفته و در دوران صفویه به اوج خود رسید و هدف از تشکیل آن حضور افراد و شعرخوانی و برگزاری نمایش و مسابقات ورزشی و شنیدن اخبار و آداب و رسوم سنتی بوده است. اما در دنیای کنونی سابقه تاریخی خود که روزی محلی برای گذران اوقات فراغت شهروندان شهر بوده است را از دست دادند و اوضاع تا جایی پیش رفته است که اگر کسی وارد یکی از میادین شهر شود با او برخورد جدی میشود. میادینی که در حال حاضر با فضای سبز و آبنما و یا مجسمه ای مزین شده است و به نوعی نماد از شهر تلقی میشود.
درکی که اکنون از میدان وجود دارد همانی است که در ذهن همگان و به طور یکسان از تقاطع چند خیابان که فضایی در میانه آن برای تفکیک حرکت سواره پدید آمده و با ترکیبی از پوشش گیاهی، آب نما و فواره شکل می گیرد و هیچ ارتباط معقولی با انسان، حرکت انسانی و حضور معنی دار انسان برقرار نمی سازد. میدان بدون حضور موثر و امن انسان و به منظوری معین معنی خارجی ندارد و حضور انسان در این فضای میانی تقاطع ها نه دارای معنی است، نه موثر است و نه امن.
در اکثر میادین شهر فضای سبز نامناسب و بی استفاده و مجسمه های ناموزونی تنها برای تزیین شهر ساخته شده است و هیچ انسانی حتی اجازه ورود به آن را نداشته و در صورت ورود به آن با برخورد جدی مواجه می شود . همین میادین روزگاری مردم را دور هم جمع می کردند و جایی برای تفریح و سرگرمی آنها بوده اند ، اما امروزه میدان جایی برای گذر است و نه جایی برای ماندن ،تفکر ، شادی.
میادین شهری اراک نیز همین رویه را در پیش گرفته اند. میادین که در مرکز شهر اراک هستند چهره شهر را مخدوش کرده اند. مرکز شهری که بیش از نقاط دیگر شهر ممکن است به چشم بیاید و به عنوان اندام اصلی شهر به حساب می آید. یکی از میادین مهم اراک ، میدان شورا است که محل عبور و مرور افراد و وسایل نقلیه بسیاری است و به نوعی قطب خرید مردم شهر را فراهم میکنند.
میدان شورای اراک به عنوان هسته اصلی و مرکزی شهر از یک سمت به خیابان قائم مقام که مرکز فروش میوه و تره بار است و غالب ساعات روز با حجمه ای از جمعیت مواجه است و از طرفی به خیابان مخابرات که مرکز پست و مخابرات شهر اراک در آن واقع است و از طرفی دیگر نیز در وسط خیابان امام خمینی واقع شده است. بنابراین بدون شک باید مورد توجه افراد بسیاری باشد که برای انجام کارهای روزمره خود در حال عبور از این میدان هستند و در اکثر ساعت روز خیل عظیمی از جمعیت چه پیاده و چه سوار بر اتومبیل از آنجا عبور کنند. و بطور قطع در هیچ ساعتی از شبانه روز خالی از رهگذر نیست چه بسا در ساعتی که اوج رفت و آمد باشد با ترافیک سنگینی نیز رو برو است.
اما مشکل از جایی آغاز میشود که این میدانی که محل عبور و مرور تمامی مردم شهر اراک است و در تمام ساعات شبانه روز مردم به ناچار مجبورند برای رفتن به منازل یا مراکز خرید و انجام کارهای اداری خویش از این مکان عبور کنند با عدم تفکیک فضای پیاده و سواره مواجه هست.
باید برای عبور از خیابان در میدان شورا نگران جان خود باشیم
میدان شورای اراک نه تنها به محلی برای دور زدن اتومبیلها و وسایل نقلیه تبدیل شده بلکه محل آمد و شد عابرین پیاده نیز میباشد. وسایل نقلیه ای که نه تنها شخصی هستند بلکه اتوبوسها را نیز شامل میشود. یکی از مشکلات و معضلات عمده میدان شورای شهرمان ترافیک سنگین اش بخصوص در ساعات پر رفت و آمد شهر میباشد که از یک طرف وجود مغازه های میوه و تره بار باعث این حجم عظیم ترافیک شده و از طرفی نیز وجود مراکز خرید باعث این حجم زیاد ترافیک شده است و همین امر باعث شده است چهره شهر را تا حدودی دچار خدشه کند.
در میدان شورا برای عبور از خیابان امام خمینی از مقابل مدرسه امام علی به سمت پاساژ طلا نه خط کشی عابر پیاده ای وجود دارد و نه پل عابر پیاده ای. این در حالی است که هنگامی که وسایل نقلیه پس از عبور از چراغ قرمز یا پیچیدن به سمت چپ که وارد خیابان میشوند سرعت زیادی دارند و این مساله همیشه عابرین را با مشکل جدی روبرو میکنند و باید وسایل نقلیه و عابرین با احتیاط هرچه تمام تر از این خیابان که عبور از آن به نوعی برای هر دو گروه به ترس بدل شده است؛ عبور کنند و برای گذر از این خیابان باید نگران جان خود باشیم .
وسایل نقلیه از یک سو از سمت خیابان قائم مقام وارد خیابان مخابرات میشوند و از طرفی نیز از ابتدا و انتهای خیابان امام خمینی وارد این خیابان میشوند بنابراین عابرین نمیدانند در حین عبور از خیابان به کدام سمت نگاه کنند و خطر از هر طرف آنها را تهدید میکنند و به ناچار مجبورند یا با سرعت هر چه تمام تر از خیابان عبور کنند و یا باید زمان زیادی را منتظر شد تا از تعدد اتومبیل ها کاسته شود . بنابراین بهتر نیست که برای رفع این مشکل فقط یک پل عابر پیاده یا فضایی برای تفکیک عبور عابرین و سواره ها ساخته شود؟