یادداشت ششم

شنبه ۲۴ اسفند ۱۳۹۸  شماره ۱۲۴۵

بحران کرونا، حفظ و بهبود منابع انسانی

دکتر فرانک سیدی

جامعه شناس و مدیر دفتر مطالعات فرهنگی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک

خدایا درحالی سال ۹۸ را سپری می کنیم که بسیاری از هموطنانم  باغم از دست دادن عزیزان یا هموطنان شان درگیرند. بارالها درشرایطی به سر می بریم که نمی توانیم با حضور فیزیکی خود تسلی بخش این عزیزان باشیم. با کمی تامل در این وقایع نظریه جامعه ریسک اولریش بک به یاد می اید که جامعه معاصر را پرمخاطره می داند وامنیت انسانی را به خطر می اندازد و این امر ضرورت دوست داشتن، عشق ورزیدن، افزایش اندوخته عاطفی، همدلی را می نمایاند. به یاد این جمله اینشتین می افتم: به هنگام رویارویی با مشکلات انسانی نمی توانیم با همان سطح تفکری که ان مشکلات را بوجود اوردیم ،ان ها را حل کنیم و این امر ضرورت افزایش فهم ودرک بیشتر درباره ان چه رخ می دهد وتغییر درشیوه تفکر و نگرش رامی نمایاند و بازتاب این امر است که اگر می خواهید رفتار افراد را تغییر دهید، تصویری را که از نقش خود دارند را عوض کنید.

مخاطراتی که می تواند اندوخته های عاطفی را کاهش داده وخستگی مزمن را به همراه داشته باشد. دراین میان چنانچه اشخاص به مسئولیت های اجتماعی وکارهایی که باید انجام دهند فکر نکنند و باور نداشته باشند، پذیرش اجتماعی اتفاق نمی افتد و مخاطرات مضاعف می گردد.

این سوال مطرح می شود که چگونه می توان فرهنگی را ایجاد نمود که ضمن توانایی مدیریت بحران برای رسیدن به وضع مطلوب، از منابع انسانی در جهت حفظ و بهبود منابع استفاده نمود؟

پاسخ سوال را در بعد فردی از جمله اینشتین اخذ می نمایم، که معتقد بود: به هنگام رویارویی با مشکلات انسانی نمی توانیم با همان سطح تفکری که این مشکلات را بوجود آورویم، آن ها را حل کنیم  واین امر ضرورت افزایش فهم و درک بیشتر درباره آن چه رخ می دهد وتغییر در تفکر و نگرش و باور را می نمایاند وبازتاب این امر است که اگر می خواهید رفتار افراد را تغییر دهید، تصویری را که از نقش خود دارند را عوض کنید.

در بعد اجتماعی نیز به افزایش روح همبستگی اجتماعی وپیوند فرد با جامعه می توان مرتبط نمود .پیوند فرد با جامعه و احساس هویت وتعلق خاطر می تواند موجب شود فرد در راستای مسئولیت اجتماعی عمل نماید. هنگامی که فرد خود را در جمع ببیند و نقش اجتماعی خود را احساس کند و با جمع پیوند داشته باشد، به جای منافع فردی منطبق با شرایط اجتماعی عمل می کند و پذیرش اجتماعی اتفاق می افتد.

دربعد اجتماعی نقش رسانه ها وشبکه های اجتماعی در تحت تاثیر قراردادن افکار عمومی وبرساخت کردن مساله مهم است. اگر مردم احساس نکنند مشکل جدی است، اقدامی انجام نخواهند داد و مشکل ابعاد تازه ای می یابد.

به امید آن که کنشگران به عنوان عاملان اجتماعی به درک حقیقت نهفته در پس گفتارها و درک درست نقش خود درتعامل با ساختار ایجاد کننده نقش و البته هنجار آفرین و متعهد و مقتدر، جامعه ای با حداقل مسایل اجتماعی را رقم زنند و در سال ۱۳۹۹ با امید پیروزی بر مشکلات به پاس قدردانی از خط مقدم سلامت یک سین که سپاس سیمرغ سپید است، را به هفت سین خود اضافه نماییم.