سه شنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۹ شماره ۱۲۶۰

نگاهی به وضعیت باشگاه های ورزشی خصوصی در بحران کرونا

ایام خانه نشینی

یاسر هویدی

بیش از دو ماه از شیوع بیماری کرونا در جهان می گذرد و همه گیری این ویروس تمامی مسابقات ورزشی و کلیه فعالیت های پیرامون آن را تحت تاثیر خود قرار داده است. شاید بزرگترین تاثیر مخرب این ویروس بر پیکر ورزش دنیا تعویق یکساله المپیک توکیو و مسابقات فوتبال یورو ۲۰۲۰ بود که البته سوای این دو اتفاق مهم این بیماری باعث شد لطمات جبران ناپذیری بر پیکر ورزش در سراسر دنیا وارد آید که باعث شده برگزار کنندگـان ایــن بازی ها با ضرر های مالی هنگفتی مواجه شوند.
تعلیق لیگ های فوتبال جهان در دو ماه گذشته هم باعث شده منابع درآمدی باشگاه های فوتبال از جمله حق پخش تلویزیونی و بلیت فروشی که به برگزاری لیگ وابسته بود با کاهش چشم گیری مواجه شود و حتی سهام باشگاه ها هم با سقوط مواجه و آینده‌ مالی آنها را هم به خطر بیاندازد‌. مقدمه بالا شاید بخش پررنگ تری از زیانهای وارده بر ورزش باشد ولی آنچه متاسفانه کمتر به آن توجه می شود ضرر کمر شکنی است که این ویروس بر پیکر نحیف بخش خصوصی ورزش وارد آورد، در این روزها که همه اصناف دچار مشکلات شده‌اند، باشگاه‌های ورزشی بدنسازی و پرورش اندام بیش از همه با مشکلات ناشی از کرونا دست‌وپنجه نرم می‌کنند و درد آور تر آن که صدای این بخش از اصناف ورزش به جایی نمی رسد. در مطلب امروز سرویس ورزشی وقایع استان قصد داریم دقیق تر به مشکلات بخش خصوصی ورزش بپردازیم تا بلکه از این راه بتوانیم صدای مدد طلبی این بخش از اصناف ورزش را به گوش مسئولان برسانیم.
باشگاه های بدنسازی عمدتا به صورت خصوصی اداره می شوند و سالن های بدنسازی که تحت مالکیت ادارات ورزش و جوانان هستند بیشتر برای آماده سازی تیم های ورزشی خود استان ها و شهرستان ها استفاده می شود.صاحبان باشگاه های خصوصی پرورش اندام که معمولا از مربیان و قهرمانان این رشته هستند پس از اخذ مدرک مربیگری لازم با هزینه هایی سرسام آور و کمر شکن و عمدتا با دریافت وام های کلان با سودهای بانکی بسیار بالا اقدام به راه اندازی باشگاه های بدنسازی نموده اند به این امید که با توجه به اقبال جوانان به این ورزش جذاب بتوانند ممری برای گذران زندگی و درآمد داشته باشند. البته این تمام ماجرا نیست و صاحبان باشگاه ها به دلیل اینکه حجم مراجعه کنندگان به باشگاه های خصوصی بالا می باشد لاجرم به استخدام و به کارگیری مربی یا مربیانی هستند تا در امر اداره باشگاه و آموزش ورزشکاران یـاری رسان باشند، به همه اینها اضافه کنید هزینه سنگین اجاره املاکی که باشگاه ها در آنها راه اندازی می شوند.
باشگاه های بدنسازی طبق ابلاغیه ستاد مبارزه با کرونا از ابتدای اسفندماه تعطیل شده اند و با گذشت بیش از دو ماه هیچگونه درآمدی نداشته اند، اسفندماه یکی از ماه های شلوغ باشگاه های بدنسازی بود کـه می توانستند درآمد بهتر و بیشتری کسب کنند که به همین دلیل این فرصت مناسب را صاحبان باشگاه ها از دست دادند، با گذشت دو ماه اکنون صاحبان ملک باشگاه ها خواستار اجاره بها املاک خود هستند اما باشگاه‌ها تعطیل و باشگاه‌داران خانه‌نشین شده‌اند. چک هایی که صاحبان باشگاه ها برای تجهیزات ورزشی و تامین مکمل های خوراکی مجاز مورد نیاز ورزشکاران به فروشندگان داده بودند یکی یکی برگشت می خورد.
بخش خصوصی ورزش در حـال حاضر زیــر فشار بی سابقه مالی قرار گرفته اند و متاسفانه هیچگونه توجهی به وضعیت دارندگان باشگا های خصوصی نمی شود، دولت اخیرا صحبت از اعطای وام به صاحبان باشگاه های خصوصی بدنسازی نموده است که این طرح خود جای بحث دارد و مهم اینکه بدون هیچگونه درآمد و ریزش شدید مراجعه کنندگان چگونه صاحبان بــاشگاه ها می توانند نسبت به بازپرداخت اقساط وام مذکور اقدام نمایند؟ وزارت ورزش و جوانان و همچنین ادارات کل استان ها بایستی به سرعت نسبت به حل مشکلات مشروحه اقدام نمایند، باشگاه های بدنسازی در آستانه ورشکستگی کامل هستند و اگر بسرعت به فریاد این صنف از ورزش نرسیم مشکلات اسفبار بعدی منجمله سرخوردگی جوانانی که در این رشته فعالیت می کردند از راه می رسد.
قطعا پرداخت وام بلاعوض می تواند بصورت مقطعی مجالی برای نفس کشیدن باشگاه ها زیر فشار خردکننده مالی ناشی از بحران کرونا باشد، وام هایی که حداقل باشگاه داران بتوانند با پرداخت اجاره بهای سالن ها نسبت به برنامه ریزی برای شروع فعالیت خود اقدام کنند. راه حل دیگری که به نظر می رسد پرداخت وام با اعطای مدت زمان طولانی تنفس برای شروع باز پرداخت اقساط است برای مثال وام ها از یکسال دیگر سررسید شوند تا باشگاه ها بتوانند کمی از نظر مالی توان از دست رفته را بازیابی نمایند.
بنابر رسالت خود وظیفه دانستیم شرایط بحرانی بخش خصوصی ورزش را انعکاس دهیم و امیدواریم اداره کل ورزش و جوانان استان مرکزی بسرعت به داد باشگاه داران برسد و وضعیت بحرانی این صنف ورزش را سر و سامانی دهد. قطعا با شروع فعالیت های عادی، باشگاه های ورزشی می توانند نسبت به بازیابی توان مالی خود اقدام کنند البته اگر دیر نشده باشد و صاحبان املاک دستگاه های ورزشی را کنار خیابان نریخته باشند و حکایت نوشدارو بعد از مرگ سهراب نشود.