روزنامه وقایع استان مرکزی پایگاه رسمی اطلاع رسانی نشریه
چهارشنبه ۲۹ آذر ۱۴۰۲ شماره ۱۷۷۷
ابوالفضل یوسفی
سرمربی تیم ملی هاکی سالنی ایرانی:
کودکان از بازی کردن لذت می برند و هر چه بازی جذاب تر باشد تاثیر بیشتری روی کودک خواهد داشت و نیازهایش به نوعی برآورده خواهد شد ضمن اینکه در هر بازی نقاط ضعف و قوت هر کودکی مشخص می شود که این شامل حمله کردن یا تسلیم شدن، اجتماعی بودن یا انزواطلبی، بروزدادن احساس دوستی یا دشمنی، حس شادی یا افسردگی می شود. بازی در رشد عاطفی کودک تاثیر بسزایی خواهد داشت، به خصوص در سال های ۴ تا ۱۰ سال که کودک به تواناهایی جسمی و ذهنی خود آگاه می شود بازی کمک می کند تا والدین کودک را به سوی علایق و استعدادهای درونی اش سوق دهند. در اینجا باید توجه کرد که نمی توان یک نوع بازی را به همه کودکان تحمیل کرد بلکه باید با توجه به تفاوت های فردی، میزان تندرستی و توانایی های حرکتی، رشد جسمی، میزان بهره هوشی و نوع جنسیت کودک برای هر فردی بازی های مخصوصی را طراحی نمود. بازی باعث تخلیه انرژی کودکان می شود و در کنترل حرکت یاری شان می دهد، برای مثال کودکان در هنگام دویدن یا گرفتن و پرتاب توپ و تغییر مسیر هنگام بازی روی اندام های خود کنترل پیدا می کنند و توانایی های جسمی و حرکتی شان بهبود خواهد یافت. همچنین از نظر ذهنی و عاطفی در جریان بازی می آموزند چگونه به هیجانات خود غلبه کنند ضمن اینکه رفتارهای اجتماعی خود را نیز توامان بهبود می بخشند. متاسفانه سبک زندگی امروز ما ایرانی ها، بسیار عجولانه است و با همه چیز شتاب زده برخورد می کنیم و برای تربیت فرزندانمان وقت صرف نمی کنیم. متاسفانه تایم زنگ های تفریح در مدارس هم کاهش یافته و کودکان حتی در این محیط هم نمی توانند به بازی و تفریح بپردازند، بیشتر خانواده ها روی پیشرفت تحصیلی فرزندانشان تاکید می کنند به نوعی که ۸۰ درصد خانواده های ایرانی اصرار ویژه ای بر تحصیل فرزندان خود در مدارس تیزهوشان و نمونه دارند اما هیچ توجهی به بازی و ورزش کودکان نمی شود، این در حالی است که کودکانی که زمان کافی برای بازی نگذرانده اند از بهره هوشی کمتری هم برخوردار خواهند شد و زمانی که وارد دنیای کار شوند با مشکلات عدیده ای روبرو خواهند بود. از همین رو مهم ترین پیامد بازی نکردن در کودکان افسردگی است و بعد از آن ناسالم بار آمدنشان و کاهش ضریب هوشی را می توان برشمرد. از نظر ساختار بدنی هم ممکن است با ناهنجاری های اسکلتی و فقر حرکتی مواجه شوند و گاها مشاهده می کنیم که فرد در سن بیست سالگی حرکت های معمولی چون راه رفتن یا دویدن را هم به درستی نمی تواند انجام دهد. با توجه به نوع زندگی امروز بشر و رشد آپارتمان نشینی در محیط های شهری خانواده ها نقش ویژه تری در تربیت فرزندان خود و فراهم کردن شرایط بازی دارند و باید همان طور که بر رشد تحصیلی فرزندان خود تاکید می کنند برای بازی، تفریح و ورزش فرزندان شان هم وقت صرف کنند. مادر یا پدر خانواده می تواند روزی حداقل نیم ساعت را به بازی فرزندان خود اختصاص دهد، اگر پارکی در نزدیکی خانه است می توان شرایطی را ایجاد کرد که کودک روزانه با حضور در این محیط زمانی را صرف بازی و حرکت های جسمی نماید. لازم است والدین شرایط بازی کودکان یک محله با هم را ایجاد کنند، متاسفانه به دلیل فرهنگ هایی که در سطح محلات و پارک ها شکل گرفته بسیاری از خانواده ها جرات نمی کنند فرزندانشان را برای بازی در این محیط ها آزاد بگذارند و بچه هایی که مجبور به خانه نشینی هستند به بازی با رایانه و تماشای تلویزیون رو می آورند که این خود باعث بی تحرکی می شود و پیامدهای بدی را در پی خواهد داشت. اما نکته مثبتی که در این سال ها شاهد آن بودیم احداث زمین های بازی و چمن در سطح محلات شهر است و اگر والدین برای کودکان خود اهمیت قائل شوند می توانند شرایط امنی را برای حضور و فعالیت فرزندانشان در این محیط ها فراهم کنند، همچنین بازی های کودکان در سالن های ورزشی هم دنبال می شود که پدر و مادرها می توانند با ثبت نام فرزندانشان شرایط استفاده از این امکانات را از سن ۴ سالگی برای کودک ایجاد کنند که این امر در تربیت عاطفی و اجتماعی کودک و فرم دهی ساختار جسمانی او تاثیر بسزایی خواهد داشت، ضمن اینکه نقش آموزش و پرورش در این زمینه را نباید فراموش کرد، در نظر گرفتن مربی ورزشی برای کلاس های اول و دوم و سوم ابتدایی ضروری است و معلمی که دیگر دروس این مقاطع را آموزش می دهد و هیچ اطلاعاتی از مباحث ورزشی ندارد نمی تواند این وظیفه را بر عهده بگیرد و همچنین لازم است ساعت ورزش در برنامه درسی دانش آموزان افزایش پیدا کند.
رسانه های تصویری و مکتوب نیز در این زمینه نقش ویژه ای دارند، ورزش کردن و توجه به سلامتی باید به عنوان یک فرهنگ در بین مردم ما نهادینه شود، نه اینکه صرفا پس از ایجاد بیماری و با توصیه پزشک به یاد ورزش بیفتیم و در این زمینه رسانه ها می توانند اثرگذار باشند.
