دوشنبه ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۹  شماره ۱۲۶۶

دانشگاه غیبی

آرش زرنیخی ؛ کارگردان تئاتر و مدرس دانشگاه

ایران در مدت زمانی کوتاه رشد قارچ گونه انواع و اقسام دانشگاه ها را تجربه کردکه در راس همه آنها دانشگاه های علمی و کاربردی بودند و هستند. اینکه چنین دانشگاه هایی چه جور رویکردی به مباحث آکادمیک داشتند و تا چه اندازه با سواد یا بیسواد پروری کردند موضوع این یادداشت نیست. مسئله غیب شدن یکباره دانشگاهی با همه متعلقاتش از نقشه دانشگاهی کشور است. از همه تعجب برانگیزتر بدهکار بودن این دانشگاه ها به استادانیست که عاشقانه ساعت ها درس دادند و تنها مطالبه شان حقوق حقه شان بود و هست. در اراک ما دو دانشگاه علمی و کاربردی به یکباره غیب شدند با مقادیری بدهکاری به استادان. دانشگاه نخست دانشگاه صنایع دستی شهر بود که در انتهای خیابان نیسانیان و در عمارت وکیل واقع شده بود. برخی از مدرسان به نسبت قدیمیِ این دانشگاه که همکاران عزیز من بودند به یاد دارند که به دلایل نامعلومی حق التدریس دو ترم استادان در سال ۱۳۹۳ پرداخت نشد. هرچه گفتیم و وعده دادند بی فایده بود و هنوز هستند استادانی که اگر موفق می شدند در زمان خودش حقوق خود را دریافت کنند رقم قابل توجهی می شد. اما گول مجامله های مرسوم را خوردند و از همه مهم تر وجاهت معلمی شان ایجاب نمی کرد که راهی راهروهای پر پیچ و خم دادگاه ها شوند. تنها کسی از آن جمع مدرسان که کار را به دادگاه کشاند و شاید مختصری هم شور جوانی در سر داشت من بودم و توانستم از طریق قوه قضائیه این مملکت یک سیستم دانشگاهی را ادب کنم. سیستمی که اساساً کارش تعلیم و تربیت است و اگر بنا بر ادب آموزاندن است فی الواقع این وظیفه دانشگاه است نه قوه قضائیه! باری اینجا ایران است، گهی زین به پشت و گهی پشت به زین. اکنون هیچ نشانه ای از موجودیت دانشگاه صنایع دستی اراک در دست نیست و هیچ مقام مسئولی حتی به روی خودش هم نیاورد که بسیاری از استادان قدیمی این دانشگاه حقوق دو ترم تدریس خود را از این محل طلب کارند. این شاید زشت ترین دهن کجی بـه همــان حق الناسی است که از بنیان های ایدئولوژیک نظام است. با همه مقامات مسئول اعم از مدیریتی و حراستی گفتمان و نامه نگاری ها انجام شد و نتیجه، شانه خالی کردن ایشان از پذیرش چنین واقعیتی بود.
اینکه دلایل برچیده شدن این دانشگاه به لحاظ حقوقی چیست و چه بود به حضرات مدیر و مسئولش بازمی گردد. دانشگاهی که ریشه در دانشگاه جامع علمی و کاربردی و اداره صنایع دستی و گردشگری داشت غیب شد.
اما این رسوایی دانشگاهی از نوع علمی و کاربردی آن به همینجا ختم نشد و در قدم بعد دانشگاه فرهنگ و هنر اراک به یکباره از نقشه دانشگاهی کشور حذف شد. اینکه دلایل برچیده شدن این دانشگاه به لحاظ حقوقی چیست و چه بود به حضرات مدیر و مسئولش بازمی گردد اما اینکه چرا این دانشگــاه نیز دو تـرم حق التدریس استادان نام آور خود را پرداخت نکرد و یک شبه غیب شد به مطبوعات مربوط می شود. اینکه هیچ مسئولی به روی مبارکش نمی آورد که این دانشگاه به استادانش مقروض است به مطبوعات بـاز می گردد. دانشگاهی که ریشه در دانشگاه جامع علمی و کاربردی استان مرکزی و نیز فرهنگ و ارشاد استان داشت. وجاهت و شان معلمی ایضاً ماخوذ به حیا بودن استادان این دو دانشگاه غیبی عرصه را برای نامسئولان فراخ تر کرد. اگرچه اخباری در دست است که به تعداد انگشتان یک دست، برخی استادان حتی شکایت هم کرده اند و دستشان به جایی نرسیده است، چرا که نه حسابی برای مسدود کردن در دست است و نه دانشگاهی برای توقیف اموال. محتوم است که آیندگانِ خواننده این یادداشت به حال چنین جامعه ای زار زار خواهند گریست.