یک جوان از خمین در میان ۳۲ کشته شده حادثه نفت کش سانچی /شبی هم در آغوش دریا بمیرد

سه شنبه ۲۶ دی ۱۳۹۶ شماره ۷۶۸

***

وقایع استان

سهراب جان بزرگی

***

دوست دارید چگونه بمیرید؟ آیا مایلید در آتش سوزی یک ساختمان در شهر بسوزید و یا در سیل غرق شوید؟ شاید هم دوست داشته باشید زیر آوار زلزله دفن شوید و یا با اتوبوس در دره سقوط کنید؟ مرگ های کاری مانند انفجار در معدن و یا تصادف کشتی نفتکش را هم به آن اضافه کنید. اینها لیست حوادثی است که در یک سال اخیر جان بسیاری از ایرانیان را گرفته است. حوادثی که با واکنش های بسیاری همراه است. از ابراز اندوه و اعتراض کاربران عادی در فضای مجازی گرفته تا گریه ها و سلفی های مسئولین در برابر دوربین های خبری. اما برای هیچ کدام آسیب شناسی و راه حلی گزارش نشده است و در بهترین حالت با سواستفاده جریان های سیاسی و اعلام عزای عمومی بعد از مدت کوتاهی فراموش شده اند.
تصادفی که برای نفتکش ایرانی در آب های چین رخ داد، شک دیگری را به جامعه ما وارد کرد. حدود یک هفته بعد از این حادثه، نفتکش ایرانی به نام سانچی غرق شد و ایران مرگ ۳۲ سرنشین این کشتی را تایید کرد که یکی از آنان احسان فرجی اهل روستای مزاین خمین بوده است. کشتی فله‌بر چینی، با خسارتی نه چندان جدی، محل را ترک کرده و همه خدمه‌اش نجات یافته‌اند.
اتفاقی که با حرف و حدیث های بسیاری همراه بود و به نظر می رسید همه مسئولین در اتاق های فوق پیشرفته بحران که گزارش های آن یکی پس از دیگری از صدا و سیما پخش می شد، در حال تلاش برای نجات جان عوامل کشتی حادثه دیده بودند. اما در کنار این جریان سازی های خبری صدا و سیما، گزارش ها و خبرهای بسیاری در فضای مجازی و رسانه های مستقل دست به دست می شد که جریان های دیگری را روایت می کرد. از کم کاری چینی برای نجات جان ایرانی ها گرفته تا خبرهایی مبنی بر درگذشت عوامل کشتی ایرانی در ساعت های اولیه حادثه. همانطور که محمد راستاد، رئیس سازمان بنادر و دریانوردی و سخنگوی کمیته رسیدگی به نفتکش سانچی گفته بود: کارکنان و خدمه کشتی ایرانی در ساعت های اولیه حادثه به دلیل انتشار گازهای سمی و شدت انفجار، جان باخته اند.
گزارش ها حاکی از آن است که تلاش امدادگران چینی برای خاموش کردن آتش نفتکش سانچی، و نجات سرنشینانش یک هفته در شرایط جوی بد و انفجارهای پیاپی روی عرشه کشتی سانچی ادامه داشته است. با آن که روز جمعه گروهی چهار نفره از امدادگران چینی موفق شدند خود را به انتهای عرشه سانچی برسانند، اما به دلیل حرارت حدودا ۹۰ درجه‌ای بدنه کشتی نتوانستند داخل کشتی بروند و تنها موفق شدند بقایای دو جسد و جعبه سیاه کشتی را بیرون بیاورند.
از سوی دیگر هادی حق‌شناس، معاون امور دریایی سازمان بنادر و دریانوردی ایران گفته است: «هم ایران به سبب اینکه خدمه کشتی عمدتا ایرانی بودند، هم کشور پاناما به‌ واسطه پرچم، شرکت ملی نفت به‌ خاطر اینکه کشتی متعلق به آنهاست و همه ذی‌نفعان دیگر حادثه، در پروسه حقوقی رسیدگی به این حادثه دخیل خواهند بود» این مقام مسئول در پاسخ به این پرسش که آیا تعلل چینی‌ها در رسیدگی به حادثه با شکایت ایران مواجه خواهد شد یا خیر، می‌گوید: «این مسئله نیز حقوقی است و در سازمان بین‌المللی دریانوردی مطرح و با جدیت پیگیری می‌شود».
علی ربیعی وزیر کار ایران که از طرف رئیس جمهور به عنوان مسئول بررسی حادثه سانچی به چین رفته بود، گفته است چینی ها تمام توانشان را برای مهار آتش نفتکش ایرانی انجام داده اند و ادعای کم کاری آنان را رد کرده است. البته لازم به ذکر است که ربیعی به عنوان مسئول بررسی حادثه بعد از حدود یک هفته از تصادف دو کشتی به چین رسیده است. وی در نامه ای به رئیس جمهور نوشت که واژه هایی مانند «تلاش طاقت فرسا» در آن کمی ذهن مخاطبان را آزار می دهد: «ضمن عرض تسلیت به جنابعالی و ملت بزرگ ایران و خانواده‌‌های محترم و بازماندگان کارکنان نفت‌کش سانچی و کلیه کارکنان عزیز و ایثارگر شرکت ملی نفت‌کش ایران در اقصی نقاط دنیا، با تاسف تمام به استحضار می‌رسانم مطابق شواهد به دست آمده در محل و نظریه قاطع مقامات چینی و کارشناسان ایرانی در حوزه نفت و گاز سازمان بنادر و دریانوردی، انفجار به این وسعت و حجم آتش و نیز گازهای سمی متصاعد شده منجر به فوت خدمه قهرمان اقتصاد مقاومتی در ساعت اولیه حادثه گردیده است.
تلاش‌های طاقت‌فرسا برای اطفاء حریق و انتقال پیکرهای مطهر نیز میسر نگردید. اینجانب درخواست اعلام عزای عمومی و نیز اقدام برای شهید خدمت نامیده شدن از هیات محترم وزیران را دارم.»
ربیعی که شاید هیچگاه دلش نمی خواست این مسئولیت سنگین از جانب رئیس جمهور به او واگذار شود، مورد انتقاد های بسیاری قرار گرفته است. گریه های او در دیدار با خانواده های خدمه نفتکش حادثه دیده سانچی را بسیاری اشتباه دانسته اند و گفته اند به جای گریه، باید تلاش ها برای رسیدگی به وضعیت این نفتکش بیشتر میشده و عده ای دیگر نیز می گویند وزیر کار هم یک انسان است و حق دارد احساسات و اندوهش را ابراز کند. البته بیان احساسات ایرادی ندارد، همانطور که شهردار وقت تهران و سخنگوی آتش نشانی وقت تهران در مقابل پلاسکوی غرق در آتش با لبخند در مقابل دوربین سلفی شان ژست گرفته بودند و بعد از آن حادثه همه چیز تمام شد و انگار نه انگار پلاسکویی بوده است، نباید اجازه داد مرگ جوانان ایرانی به سرعت پلاسکو و سایر اتفاقات فراموش شود و کارگروه های بررسی دقیق و همه جانبه این اتفاقات و ارائه گزارش دقیق، صریح و به موقع به مــردم از خواست های اساسی آنان از وظایف این روزهای دولت روحانی است. مجموعه ای از تناقضات در کنار عملکرد ضعیف صدا و سیما که البته انتظار چندانی هم در این موضوع از آن وجود نداشت باعث شده است، غرق شدن غول نفتی ایران همچنان موضوع قابل بحث در میان مردم و شبکه های اجتماعی باشد. کاربران زیــادی گلایه های همسر سرمهندس سانچی را بازنشر کرده اند که می گوید از روز حـادثه اخبار را در صدا و سیمـا پیگیری میکرده اما پرداختن به بارش برف از این حادثه برای بخش های خبری صدا و سیما مهمتر بوده است و زمانی که این حادثه در رسانه های خارجی خبرساز شد و مصاحبه با خانواده خدمه سانچی توسط آنها انجام شد، صدا و سیما نیز به این موضوع پرداخت.
در این میان اما علی ربیعی وزیر کار و مسئولین رسیدگی به حادثه سانچی هم در روز جمعه در توئیترش نوشت:
«جان هر ایرانی برای ما مهم است. شبانه روزی تلاش می کنیم. بیم و امید داریم.
-۱ تاکید به سفیر چین برای ۲۴ ساعته شدن عملیات اطفا حریق
-۲ اجاره آتش خوار ژاپنی و اعزام آن به محل
-۳ اعزام تیم خبره نجات و امداد ایران به محل حادثه
-۴ هماهنگی ورود ۶ کشور دیگر به عملیات اطفا حریق »
امیدواریم گزارش های حادثه در حد همین توئیت چند خطی آقای وزیر که بیشتر به آرزو شباهت دارد تا گزارش، باقی نماند و هرچه سریعتر مردم از جزئیات این اتفاق آگاه شوند.