روزنامه وقایع استان مرکزی پایگاه رسمی اطلاع رسانی نشریه
یکشنبه ۱۶ اردی بشهت ۱۳۹۷ شماره ۸۳۳
***
وقایع استان
یاسر هویدی
***
در سالیان اخیر فوتبال اراک در سطح بزرگسالان شاهد درجا زدن های زیادی بوده ولی چند صباحی است که در رده فوتبال پایه، شهرمان رشد قــابل توجه ای داشته است. مدارس فوتبال متعددی در اراک و استان تشکیل شده و با مربیان جوان و با دانش مشغول به یافتن و پرورش استعدادهای شهر هستند. در اواخر فروردین ماه سال جاری یک تورنمنت معتبر با حضور دوازده تیم از کشورهای اروپایی و آسیایی در ترکیه برگزار شد که یک تیم هم به نمایندگی از ایران در این مسابقات حاضر شد، شش بازیکن از باشگاه پارسه اراک قالب اصلی این تیم را تشکیل داده و به همراه مربیان خود میرزایی و خوشکنار روانه این مسابقات در کوش آداسی ترکیه شدند و در پایان این مسابقات این تیم توانست به رتبه سوم دست پیدا کند که دستاورد ارزشمندی برای آیندگان فوتبال اراک خواهد بود، از آنجا که در وقایع استان پرداختن علمی و اصولی به کارهای پایه در تمامی رشته ها از اولویت های رسانه ای ما می باشد در این شماره قصد داریم شما را با اعضای این تیم آشنا کنیم؛ آرمین بیات، محمدرضا عبدالوند و امیرعلی بیرانوند از نونهالان آینده دار فوتبال اراک مهمان وقایع استان بودند. نونهالانی که قطعا در آینده بارها و بارها و بیشتر و بیشتر نام آنها را خواهیم شنید، با ما همراه باشید.جثه های کوچک آنها در کنار شور و شر کودکانه ای که داشتند فضای جالبی را به دفتر باشگاه پارسه داده بود، با والدین شان آمده بودند برای مصاحبه و جالب اینجاست که در دفتر باشگاه هم از فوتبال غافل نمی شدند و تا آماده مصاحبه شویم گوشه ای را برای بغل پا زدن انتخاب کرده بودند. گویی در ده سالگی فتح عظیمی را با فوتبال شان بدست آورده بودند و در رقابتی نزدیک با خارجی ها و چشم رنگی ها به قول خودشان که با آن ادبیات شیرین کودکانه، فاتحانه می گفتند: نام ایران را بر سر زبان ها انداختیم.
مصاحبه را با آرمین بیات شروع کردیم نونهالی با موهای بلوند و نگاه نافذش که انگار یک دنیا حرف برای ما داشت، آرمین جان خودتان را برای خوانندگان معرفی کن و برای ما بگو که از چه زمانی و چگونه به فوتبال علاقه مند شدی؟
من آرمین بیات هستم ده ساله و متولد اراک، در کلاس پنجم تحصیل می کنم که از سن شش سالگی فوتبال بازی می کنم برای اولین بار که وارد زمین چمن شدم این علاقه و اشتیاق را به زمین چمن و توپ فوتبال در خود دیدم و از همان اولین حضورم در زمین چمن متوجه شدم که فوتبال بزرگترین علاقه مندی من خواهد بود. والدینم خصوصا پدرم نگاه ویژه ای به فوتبال داشت و به محض اینکه علاقه من را به فوتبال دید برای پرورش استعداد من دست به کار شد.
نحوه برخورد خانواده در قبال علاقه تو به فوتبال چگونه بود؟
من حالا که چند سال است فوتبال را در باشگاه و بصورت منظم پیگیری می کنم می بینم اگر توجه و همراهی خانواده و پدر و مادرم نبود هیچگاه به این جایگاه نمی رسیدم والدین من از همان ابتدا در مسیر فوتبال همراه من بودند و از کار و زندگی خود می زدند و به امور باشگاه و فوتبال من می پرداختند که باید همین جا از خانواده ام خصوصا پدرم که در این راه یاور من بود تشکر ویژه ای داشته باشم.
اولویت اول زندگیت فوتبال است یا درس؟
سوال خیلی سختی پرسیدید و ممکن است همه از جواب من تعجب کنند ولی برای من فوتبال اهمیت اول زندگیم است و در پله دوم به درس ام می پردازم و در کنار فوتبال درسم را هم پیگیری می کنم.
سقف آرزوهای فوتبالیت کجاست؟
آرزوهای من در فوتبال انتهایی ندارد من در تلاش خواهم بود که در آینده یکی از بهترین بازیکن های فوتبال ایران شده و در تیم ملی برای کشورم بازی کنم، همچنین امیدوارم با تلاش بتوانم در اروپا فوتبال بازی کنم . در کشورم هم دوست دارم در باشگاه هایی بازی کنم که به فوتبال پایه اهمیت می دهند من دوست دارم در جایی فوتبالم را ادامه دهم که به فوتبال پایه اهمیت می دهند .
از وضعیت کنونی فوتبال اراک در رده سنی خودتان راضی هستی؟
در فوتبال اراک متاسفانه تورنمنت و فستیوال های بسیار کمی برای رده های سنی ما برگزار می شود و این بزرگترین مشکل برای ما می باشد در این سنین علاقه داریم که بیشتر در مسابقات باشیم که متاسفانه سالی یک یا دو تورنمنت هم در اراک برگزار نمی شود مشکل دیگر هم اینکه ما بـــه دلایلی زمان های زیادی را در سالن بازی می کنیم و علاقه داریم که تمرینات ما در چمن برگزار شود.
در پایان به این سوال ما پاسخ بده که وضعیت ات در باشگاه پارسه چگونه است؟
در پایان صحبت هایم می خواهم از میرزایی مدیر باشگاه پارسه و خوشکنار مدیر فنی باشگاه کمال تشکر را داشته باشم که محیط مناسب و راحتی برای رشد فوتبال ما فراهم کرده اند، فقط تنها خواهش من از وی این است که تمرینات باشگاه را بیشتر و بیشتر در زمین چمن برگزار نمایند. از روزنامه وقایع استان هم که به ما استعداد ها بها می دهد کمال تشکر را دارم .
محمدرضا جان شما هم خودت را بیشتر برای ما معرفی کنید.
من محمدرضا عبدالوند هستم سیزده ساله و متولد شهر اراک که من هم مثل اکثر دوستان و همبازی های خودم در سن ۶ سالگی به فوتبال روی آوردم از همان شش سالگی من به طور مرتب فوتبال را در محله بازی می کردم و خانواده و خصوصا پدرم متوجه استعداد و علاقه زیاد من به فوتبال شد و تصمیم گرفت من را در یک باشگاه ثبت نام کند که برای اولین بار به مدت سه ماه در باشگاه آذراب و سپس در باشگاه هپکو اصول اولیه فوتبال را آموختم.
نحوه برخورد خانواده در قبال علاقه تو به فوتبال چگونه بود؟
از همان ابتدا با تشویق ها و انگیزه دادن های خــانواده ام روبــرو بودم، خصوصا پدرم کــه همچون یک مشــاور در کنار من حضور داشت و در تصمیم گیری های فوتبالی ام مانند انتخاب باشگاه و مربی راهکار های لازم را به من ارائه می داد اگر روی باز و استقبال خانواده ام از فوتبال بازی کردن من نبود، هیچگاه نمی توانستم آنقدر راحت و بدون دغدغه به ورزش مورد علاقه ام بپردازم، حالا که من به موفقیتی در فوتبال ام دست پیدا کردم اگر اجازه بدهید از خانواده و پدر و مادرم قدردانی کنم که با زحمات و توجه آنها من می توانم به فوتبال بازی کردن ادامه دهم.
درس درکجای دنیای فوتبالی تو قرار دارد؟
برای من هم اول فوتبال و تمرینات اولویت دارد ولی این مورد باعث نمی شود که از درسم عقب بمانم، ولی در برنامه زمانبندی من تمریناتم اولویت اولم را دارد ولی هیچگاه اجازه نداده ام که درس ام از فوتبالم عقب باشد.
سقف آرزوهای فوتبالی ات را در کجا دنبال می کنی؟
در گام اول میخواهم در تمامی رده های تیم ملی ایران انتخاب شوم و سالهای سال برای تیم ملی کشورم زحمت بکشم . من هم علاقه دارم که به باشگاهی بپیوندم که اهمیت و اولویت اول آنها فوتبال پایه باشد .
مشکل کنونی فوتبال اراک را در رده سنی خودتان چه می بینی ؟
فوتبال اراک در سطح اول کشور تیم ندارد و همین باعث می شود که ما در اراک نتوانیم به آنچه می خواهیم برسیم ، در اراک مسابقات رده سنی ما بسیار بسیار کم برگزار می شود و ما همیشه در حسرت مسابقه هستیم.
در پایان به این سوال ما پاسخ بده که وضعیت ات در باشگاه پارسه چگونه است؟
از باشگاه پارسه و جناب آقایان میرزایی و خوشکنار کمال سپاس را دارم که با ما در بهترین شرایط ممکن فوتبال را کار می کنند.
و اما امیرعلی جان شما خودت را بیشتر برای خوانندگان معرفی کنید
امیر علی بیرانوند هستم یازده سال دارم و متولد شهر اراک هستم در کلاس پنجم درس می خوانم و از سن شش سالگی به فوتبال روی آوردم من هم ابتدا در محله فوتبال بازی کردم و تقریبا تمامی روزها در محله فوتبال بازی می کردم.بعد از مدتی حس کردم که بازی در محله آنطور که باید و شاید من را قانع نمی کند و این اشتیاق زیاد من به فوتبال با روزی یکی دوساعت بازی کردن در محله فروکش نخواهد کرد که با مطرح کردن موضوع با خانواده و ابراز علاقه به پیگیری فوتبال بصورت باشگاهی با استقبال و اشتیاق خانواده ام روبرو شدم و در باشگاه افق ثبت نام کردم.
نحوه برخورد خانواده در قبال علاقه تو به فوتبال چگونه بود؟
باید بگویم حالا که نسبت به روزهای ابتدایی آغاز فوتبالم پیشرفت زیادی داشته ام اگر خانواده ام و پدر و مادرم در کنار من حضور نداشتند هرگز به اینجا نمی رسیدم، فوتبال بازی کردن در باشگاه برای سنین ما کاری است که برای خانواده بسیار وقت گیر و هزینه بر می باشد ولی پدر و مادر من بهترین همراهی و حمایت را از من داشتند که جا دارد از والدینم بابت این حمایت ها تشکر کنم و امیدوارم با پیگیری فوتبالم بتوانم گوشه ای از زحمات آنها را جبران کنم.
برای من هم مانند دوستان ام فوتبال اولویت اول است و بخش اول ذهن من معطوف به تمرینات و آموخته های فوتبالی ام است ولی در کنار آن وضعیت درس و تحصیلم در شرایط مناسبی قرار دارد و خانواده و آموزگارهایم از من رضایت دارند.
سقف آرزوهای فوتبال را در خودت چگونه جستجو می کنی؟
علاقه زیادی دارم که بتوانم در باشگاه بایرن مونیخ بازی کنم و در کنار آن بتوانم برای فوتبال ملی کشورم افتخار کسب کنم فوتبال را تا سرحد توانم دنبال خواهم کرد و دوست دارم روزی بهترین بازیکن آسیا شوم.
مشکل فوتبال پایه در اراک را در چه می بینی؟
فوتبال بازی کردن در سن ما بیشترین بازدهی اش در مسابقه دادن می باشد که ما واقعا از نظر برگزاری مسابقات در اراک با مشکل مواجه هستیم .
در پایان به این سوال ما پاسخ بده که وضعیتت در باشگاه پارسه چگونه است؟
در باشگاه پارسه در کمال آرامش و اشتیاق فوتبال ام را ادامه می دهم و خودم و خانواده ام در آرامش برای رشد فوتبالم حرکت می کنیم تنها خواسته ام همانطور که آرمین گفت این است که علاقه داریم بیشتر و بیشتر در زمین چمن به تمرینات و مسابقات خود ادامه دهیم .
در خلال ایـن مصاحبه و از بین صحبت هــای بچه ها به این نکته پی بردیم که آنها از کمبود توجه در مدرسه از سوی مربیان تربیت بدنی خــود رنج می برند و متاسفانه به این تصور رسیده اند که از سوی مربیان مورد بی مهـری قرارگرفته اند، در شماره های بعدی وقایع استان بصورت ریشه ای به تحقیق در خصوص این موضوع خواهیم پرداخت که چرا استعداد های ورزشی شهر در تربیت بدنی مدارس که خواستگاه اول پرورش یک نخبه ورزشی است آنطور که بایدو شاید مورد توجه و تفقد قرار نمی گیرند.
خانواده های این استعداد ها در پایان مصاحبه از چنین حرکت هایی در فضای فوتبال پایه اراک تشکر کردند و خواستار ادامه روند کنونی حضور نونهالانشان در مسابقات معتبر و مسابقات داخلی و خارجی شدند.
در پایان و در لحظات آخری که مهمان باشگاه پارسه بودیم کوتاه با آقایان میرزایی و خوشکنار هم کلام شدیم و از برنامه های این باشگاه برای آینده و همچنین از کاستی ها سخن گفتیم این بخش پایانی را هم با ما همراه باشید .
خوشکنار مدیر فنی باشگاه پارسه از برنامه های این باشگاه در خصوص پرورش استعداد ها اینچنین گفت که هدف گذاری میان مدت و بلند مدت خود را در این باشگاه بر روی یافتن استعدادهای ناب فوتبال خطه استان مرکزی قرار داده و در کنار پرورش فنی و فوتبالی استعداد ها در زمینه های ارتقا فرهنگی و اجتماعی آیندگان بسیار دقیق خواهیم شد. برای رشد و تقویت فنی بچه های مدرسه فوتبال و اینکه بتوانیم در هر فصل حداقل پنج استعدادناب فوتبالی را معرفی نماییم به برگزاری حداقل سی مسابقه در سطح نونهالان واستعداد ها نیاز داریم که این مهم مستلزم توسعه زیرساخت ها و همراهی مسئولان مربوطه در استان دارد .
میرزایی مدیر و سرمربی باشگاه فوتبال پارسه درخصوص اهداف این باشگاه با شروع فصل جدید فوتبالی آکادمی مذکور اینچنین عنوان داشت که دیدگاه نوینی برای پرورش استعداد های فوتبالی شهر در باشگاه پارسه بوجودآمده و تا آنجا که در توان ما باشد استعداد های این باشگاه را به مسابقات و تورنمنت های معتبر داخلی و خارجی اعزام خواهیم کرد که دراین مسیر به همراهی خانواده ها و مسئولین مربوطه بسیار نیاز داریم مطمئن باشید که در آینده ای نه چندان دور استعداد های پرورش یافته در باشگاه پارسه حرفهای بسیاری در فوتبال کشور خواهند داشت. درپایان این مصاحبه مسئولان باشگاه پارسه تشکر ویژه ای از مدیریت باشگاه اتحاد برای اختصاص زمین تمرین داشتند.
