گفتگوی «وقایع استان» با «حسین عبدی» خالق سکوهای پر شور فوتبال اراک/فوتبال اراک مُرد، زنده باد فوتبال

سه شنبه ۹ خرداد ۹۶ شماره ۵۹۹
***
وقایع استان
یاسر هویدی
***
وقتی در غروب بهاری با او قرار گذاشتم همچون زمانی که بازی می کرد سر وقت و سر موقع همان جایی بود که باید باشد، بدون تاخیر و تعلل. خسته بود از تمرین و خسته بود از روزگار، به گرمی دستم را فشرد؛ حسین عبدی گلزن قهار سالهای نه چندان دور فوتبال اراک و ایران روبرویم ایستاده بود و چه صمیمی دعوت یک چای تلخ ما را پذیرفت.آنقدر خودمان ذوق زده شده بودیم هنگامی که گفت تا هر وقت بخواهید گپ می زنیم و خوشحالم که به یادم بودید. با حسین عبدی از هر دری سخن گفتیم و حرف زدیم و خاطرات اش را که بقول خودش خیلی از آنها ترک خورده اند را مرور کردیم. عبدی در گفتگوی خود با ما از وضعیت فوتبال اراک می گوید، وی معتقد است که وضعیت فوتبال اراک وخیم تر از آن است که بتوان برایش کاری کرد. در واقع از سخنان عبدی می توان برداشت کرد که فوتبال در اراک مرده است، هر چند همچنان خاطراتش برای همه زنده مانده است.
***
آقای عبدی از خودتان بیشتر برای ما بگویید.
من حسین عبدی هستم متولد سال ۱۳۵۷ و متاهل، دارای دو فرزند پسر به نام های سام و سوشا هستم و اکثر دوران بازی خود را در خدمت فوتبال اراک بودم.
در طول دوران بازیکنی خود در چه تیم هایی توپ زدید؟
فوتبال را ابتدا با نوجوانان بسیج زیر نظر آقای ملاکریمی شروع کردم و بصورت رسمی با پرسپولیس اراک آغاز نمودم. سپس به تیم های بنیاد شهید و آلومینیوم پیوستم و برای سربازی به تیم پاس نقل مکان کردم تا بتوانم خدمت سربازی ام را سپری کنم. بصورت حرفه ای در سطح لیگ یک برای تیم هایی چون صنایع، همیاری،شن سا و تراکتور سازی تبریز بازی کردم و چند سال افتخار کاپیتانی فوتبال اراک را داشتم. برای هپکو هم مدتی بازی کردم، دوران خوبی را در صنایع اراک سپری نمودم و از سال ۸۹ که مصدوم شدم و در آن سال عضو تیم همیاری بودم فوتبال را بصورت رسمی کنار گذاشتم. ناگفته نماند که فصل ۸۶-۸۷ را در تیم تراکتور سازی تبریز بازی کردم.در حال حاضر دارای مدرک درجه B آسیا هستم و علاقه زیادی به رشد و پیشرفت در امر مربیگری دارم و مدارج بالاتر را نیز به لطف خدا طی خواهم کرد.در نوبت کلاس A آسیا هستم و این اولین و نزدیکترین تصمیم من برای امر مربیگری است. علاقه مند هستم در خارج از استان هم امر مربیگری را ادامه دهم و اگر فرصت مناسبی پیش بیاید بخت خود را در این زمینه هم خواهم سنجید.
در اراک با چه مربیانی فوتبال را سپری کردید؟
مربیان زیادی در اراک زحمت هدایت من را تقبل نمودند من جمله : آقای کی احمدی، ناهید نژاد، قدمیان، رشیدی، ملاکریمی، چاهی و مرحوم شاهمحمدی.
در میان مربیان ملی با کدام یک کار کرده اید؟
ناصر ابراهیمی، فراز کمالوند، ناصر پورمهدی، جواد زرینچه ، یعقوب وطنی مرحوم منصور خان پورحیدری و مربی خارجی شن سا آقای ساویو.
نقش کدام یک از مربیانی که بالا نام بردید را در فوتبال خود پر رنگ می بینید؟
همه زحمت زیادی را کشیدند ولی آقایان ملاکریمی و مرحوم شاه محمدی خیلی به رشد فوتبال من کمک کردند در مرحله سربازی نیز آقای رشیدی خیلی خیلی به من کمک کردند و در کنار اینها آقای پورحیدری خیلی زحمت بسیاری کشیدند.
دوران طلایی خود را چه زمانی می دانید؟
چندین سال پر فروغ و خوشایند با گل های فراوان در فوتبال را سپری کردم مانند آقای گلی سال ۷۷ با امید های الومینیوم، آقای گل فوتبال کشور سال ۷۹ با پاس، در زیر گروه در سال ۸۲ با هپکو آقای گل لیگ دو شدم و در سال ۸۳ با صنایع آقای گل لیگ یک شدم که این سالها از سالهای پر فروغ من بود.
درباره فوتبال اراک در حال حاضر بگویید.
فوتبال اراک سرشار از فراز و نشیب است و یک سال خیلی خوب و یک سال در بدترین شرایط بسر می بریم فوتبال و مدیریت فوتبال در اراک ثبات ندارد و هر کسی برای مدتی ساز خود را می زند فوتبال قدرتمند و ریشه داری در اراک نداریم و مردم بیزار هستند از فوتبال اراک و بی ثباتی آن، هیچ برنامه منظم و مدونی تدارک دیده نمی شود و هیچ دورنمای خوبی را برای فوتبال اراک تصور نمی کنم بی پرده بگویم فوتبال در اراک نفس های آخر خود را می کشد و هیچکس با دل و با عشق برای موفقیت این فوتبال خسته تلاش نمی کند و اصلا مسیری برای حرکت وجود ندارد که بگوییم حالا حرکت درست است یا غلط و با همین منوال فوتبال در اراک از بین خواهد رفت.
چه توصیه ای برای بهبود وضعیت دارید؟
ببینید آنقدر وضعیت فوتبال این دیار خراب و بحرانی است که شهامت آنرا دارم که عنوان کنم برای بهبود آن هیچ چیز به ذهنم نمی رسد و وضعیت خراب تر از آنچه که به نظر می رسد می باشد. برای فوتبال اراک ابتدا باید یک تیم کارشناسی مدت زیادی را وقت صرف کنند تا علت و علتهای وضعیت موجود را بیابند و سپس چاره ای اندیشیده شود که هیچ چاره ای به ذهن من نمی رسد.بگذارید با مردم صادق باشم زیاد به وضعیت موجود فوتبال اراک دلخوش نباشید از این فوتبال و این نحوه اداره کردن آن آبی گرم نمی شود. مشکلات زیادی در فوتبال اراک وجود دارد مانند ثبات متولی و ثبات مدیریتی بدون هدف گذاری و کارهای زیربنایی و این باعث بی انگیزگی مربیان و بازیکنان می گردد.در بحث فوتبال پایه ای در اراک بسیار ضعف داریم و این باعث می شود هیچ خروجی مناسبی برای فوتبال اراک نداشته باشیم و عدم توجه به فوتبال پایه ها در اراک نتیجه اش همین فقر بازیکن می شود.
جایگاه پیشکسوتان را در فوتبال اراک چگونه می بینید؟
دید خوبی به بحث های حمایتی از پیشکسوتان این شهر وجود ندارد و همه چیز به یک شاخه گل بین دو نیمه بازی ها و تقدیر نامه خلاصه شده است و ساماندهی خیلی خوبی برای پیشکسوتان وجود ندارد و پیشکسوتان فوتبال اراک کنج عزلت را برگزیده اند و به علت فوتبال محدود و فوتبال بسته و کم توانی که اراک دارد بر عکس تبریز یا اصفهان نمی توانیم زیاد به این عزیزان میدان دهیم.
از آغاز مربیگری خود بفرمائید.
سال ۹۰ کمک آقای دست نشان بودم و بعد از رفتن ایشان دستیار آقای حنطه بودم و سال ۹۲ کمک مربی امیدهای شهرداری اراک و سال ۹۳ کمک مربی آقای وطنی بودم در لیگ دسته سوم فصل ۹۵ – ۹۴ سرمربی تیم شهرداری بودم که به لیگ دسته دوم صعود کردیم.
در حال حاضر کار کدامیک از مربیان فوتبال شاغل در کشور را می پسندید و از آن الگو برداری می کنید؟
ببینید آقای برانکو در تیم پرسپولیس بسیار خوب کار کرده و از میان مربیان داخلی آقایان گل محمدی و دست نشان را بسیار خبره و مسلط بر کار می بینم.
خاطره شیرین از گلزنی های خود دارید؟
بهترین خاطره ام در دوران حرفه ای بازی با فولاد خوزستان و گلی که وارد دروازه این تیم کردم را عنوان می کنم و کسب مقام پنجمی لیگ یک با تیم صنایع و مربیگری اقای پورحیدری نیز بهترین خاطره جمعی من بود. در پایان نیز از زحمات دوستانم در روزنامه وقایع استان کمال تشکر را دارم و امیدوارم که فوتبال اراک از این وضعیت سخت بزودی خارج شود.