کمبود و گرانی دارو فغان مردم را درآورده است !

چهارشنبه ۱۲ مرداد ۱۴۰۱   شماره ۱۶۰۱

محدثه کاظمی

گویا این روزها بیماری که در بیمارستان بستری می شود، درد کمتری را در مقایسه با همراهان خود متحمل می شود. بیماری که با مرگ دست و پنجه نــرم می کند از یکسو و هزینه های گزاف بیماری از سوی دیگر رنج آور است اما مشکل جایی سخت تر می شود که داروهای بیمار یا کمیاب هستند یا به طور کلی نایاب هستند و پرسنل خسته در پاسخ می گویند سالهاست که تحریم هستیم و این داروها دیگر نیست. همراهان مستاصلی که باید کفش های آهنین به پا کنند و تمام داروخانه های شهرهای مختلف را زیر پا بگذارند و عاقبت سر از بازار سیاهی درآورند که داروهای تاریخ مصرف گذشته را با چند برابر هزینه به آنها بفروشند و اگر بازار سیاه هم پیدا نشود، خسته از این مافیای دارو که سلامتی را نشانه گرفته است، ناامید به هر دری دست التماس دراز کنند تا شاید بتوانند دارویی بیابند و بیمار خود را نجات دهند. تحریم اگرچه مسئله ای کاملا سیاسی است اما روزانه جان بسیاری از فرزندان، پدران و مادران این سرزمین را می گیرد. تحریم ها علیه بیمه و حمل و نقل جهانی صرفا دولت و ساختار سیاسی را مختل نمی کند، بلکه این شهروندان ایرانی هستند که از حق دسترسی به نیازهای اولیه و ضروری از جمله درمان و دارو محروم می شوند و درگیر شرایطی می شوند که زندگی آنها را تهدید می کند. واقعیت این است که دارو و تجهیزات پزشکی تحریم نیستند، اما این تحریم های بانکی و عدم ثبات پولی و اقتصادی کشور است که واردات داروها را مختل کرده و سلامت مردم را هدف قرار داده است.

پس از شدت گرفتن تحریم ها، در طی این سال ها بیان شد که ایران بخش عمده داروهای اساسی مورد نیاز را در داخل تولید می کند و کمبود دارو به تحریم ربطی ندارد و محمدمهدی برادران، معاون وزیر صنعت، معدن و تجارت، از اقدام دولت برای کاهش ۵۰ درصدی واردات دارو در سال ۱۴۰۱ خبر داد. برخی عنوان می‌کنند حدود ۹۷ درصد داروها تولید داخل است ولی این به این معنا نیست که مواد اولیه اکثر آن‌ها هم تولید داخل است بلکه مواد اولیه داروها از خارج از کشور و چین و هندوستان وارد می‌شود. از نظر عددی و کمیت ۹۷ درصد داروها تولید داخل است.
برخلاف ادعای ثابت ماندن قیمت دارو، آنچه در عمل اتفاق افتاد قیمت همه داروها افزایش پیدا کرد که این افزایش به چند صد درصد می‌رسد، که این روند خلاف مصوبه مجلس شورای اسلامی و قانون مصوب است. جدا از بیمارانی که دارو را به هر مشقت و سختی تهیه می کنند دسته ای از بیماران خاص هستند که تهیه دارو از توان خریدشان خارج شده و این رشد صعودی قیمت دارو در سال جدید آنها را به عدم مصرف دارو وادار کرده است که این برابر با فاجعه و از دست دادن جان و یا نقص عضو های اساسی است. دارویی که گران است، تولید داخلی که مشخص نیست تاچه اندازه کارکرد دارد و تحریمی که وجود دارد، مخاطره ای بزرگ برای سلامت مردم محسوب می شود، مخاطره ای که به هیچ وجه شوخی ندارد و نیاز به تصمیمات اساسی و کارشناسانه در این حوزه را می طلبد.