چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت،درامی تلخ و اندوهبار

شنبه ۲۳ آبان ۱۳۹۴    شماره ۳۱۶

گروه فرهنگی:

فیلم «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» این روزها بر پرده سینما فرهنگ اراک است. نویسنده و کارگردان این فیلم وحید جلیلوند است.
قصه چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت درباره چاپ یک آگهی غیر متعارف در بخش نیازمندی های روزنامه همشهری است که جمعیت کثیری را در روز مشخصی به خیابان می کشد. دخالت پلیس قائله را علی الظاهر پایان می دهد اما…
این موضوع دستمایه اولیه فیلم چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت است یک دارم تلخ اجتماعی که بخش هایی از زندگی قشر پایین جامعه را به تصویر می کشد. این فیلم با به تصویر کشیدن سه داستان از سه زندگی مختلف به رنج های درون زندگی انسان هایی تقریبا هم رده می پردازد و به نوعی یک فیلم اندوهبار به شمار می آید و یک نقد و رئال اجتماعی.
داستان فیلم در سه اپیزود روایت می شود
داستان لیلا ( با بازی نیکی کریمی) که این پول می‌تواند خرج عمل همسر ناتوانش (با بازی وحید جلیلوند) باشد.
داستان دیگر درباره زنی به نام سارا (با بازی سحر احمدپور) است که با عمه و پسرعمه‌اش زندگی می‌کند. هنگامی که پسرعمه‌ لیلا (با بازی برزو ارجمند) متوجه می‌شود که سارا پس از رد کردن پیشنها ازدواجش به صورت مخفیانه با فردی دیگر ازدواج کرده هر دوی آنها را به باد کتک می‌گیرد. نامزد او در درگیری به زندان می‌افتد و تنها راه رهایی او پرداخت ۳۰ میلیون تومان به عنوان خون بهاست، به همین دلیل سارا نیز یکی از افرادی است که پس از خواندن آگهی روزنامه، آن صبح در میان جمعیت دیده می‌شود. و داستان سوم درباره جلال (امیر آقایی) همان نیکوکار مرموز است که جمعیت زیادی از مردم نگون بخت شهر را به زندگی خود دعوت کرده است. او فرزند ۵ ساله خود را سالها پیش از دست داده است اما هنوز نتوانسته با این موضوع کنار بیاید. جلال معتقد است این کمک ۳۰ میلیون تومانی که بهای ماشین کارکرده‌اش است می‌تواند او را از این درد و رنج نجات دهد. اما همسرش اینطور فکر نمی کند.
اینکه داستان از یک آگهی شروع می شود ایده جالب و نویی است و ما را شاید یاد فیلم سلام سینمای مخملباف بیندازد که از یک آگهی شروع شد و اینکه از این میان دو زن انتخاب می شود که نمونه اش را زیاد در اطرافمان دیده ایم آن به نگاه فیلمناه نویس که البته همان کارگردان کار است ارتباط دارد؛ ولی در مجموع به نظر می رسد فیلم در پرداخت شخصیت های آن ها خیلی خوب عمل نکرده است و فیلمنامه ضعف اساسی ای در این بخش داشته است و نتوانسته در ایجاد یک درام موفق عمل کند.
شخصیت های فیلم بیشتر خودشان با حرف ها و تعریف هایی که می کنند در حال معرفی خود هستند و آه و ناله بخش زیادی از فیلم را گرفته است و علی رغم اینکه کارگردان به دنبال شعاری بودن فیلم نبوده نا خواسته از دل این ساختار، شعاری و ترحم انگیز بودن فیلم و موضوع به چشم می خورد.
به نظرمی رسد در این فیلم نقش مونولوگ خیلی پررنگ تر از زنجیره حوادث است و همین باعث شده که فیلم فاقد روایتی یکدست باشد.
اما نمی توان بازی خوب بازیگران در این فیلم را نادیده گرفت، نیکی کریمی در این فیلم به خوبی توانسته نقش یک زن نیازمند و مادر خانواده را بازی کند و توانایی های بازیگری خود را در شکلی متفاوت از آنچه از او سراغ داریم به رخ بکشد.
بازی خوب بازیگر جوان سحر احمدپور نیز قابل ستایش است، او در اولین تجربه سینمایی خود نشان داد که جلیلوند در انتخاب خود اشتباه نکرده و تحسین همگان را برانگیخت.
جدای از ضعف های فیلمنامه باید به این کار بعنوان اولین کار بلند وحید جلیلیوند بخاطر داشتن فیلمبرداری خوب، تدوین مناسب و همچنین ایجاد فضای مستندگونه که به باورپذیر کردن صحنه های فیلم و فضای اجتماعی آن کمک کرده است، آفرین گفت.