شنبه ۲۰ شهریور ۱۴۰۰  شماره ۱۴۶۷

گفتگوی وقایع استان با غلامرضا رمضانی کارگردان اراکی سینما و تلویزیون

پا برهنه در قاب تصویر

مریم رسولی

در سال ۱۳۷۹ در چهارمین جشن بزرگ سینمای ایران و همزمان با بزرگداشت صدمین سال ورود سینما به ایران بود که ۲۱ شهریور ماه به عنوان «روز ملی سینما» شناخته شد.
بی‌تردید «سینمای ایران» در طی ۱۲۰ سال گذشته از عمر خود، فراز و نشیب های بسیاری داشته اما کمتر دورانی را به‌یاد می‌آورد که همانند این دو سال اخیر ناگزیر از تن دادن به یک رکود خود خواسته بوده باشد!
این شرایط مختص «سینما» نبوده و ویروس کرونا در چند ماهی که از قدرت‌نمایی‌اش در اقصی‌نقاط دنیا می‌گذرد بسیاری از فعالیت‌ها و حتی عادات روزمره آدم‌ها را تحت‌تأثیر قرار داده است و به‌تعبیری فرهنگ و سبک زندگی ما، متأثر از این مهمان ناخوانده دستخوش تغییر شده و بی‌تردید هنر و صنعت سینما هم از این تغییر بی‌نصیب نمانده است.
وقایع استان به مناسبت روز ملی سینا با غلامرضا رمضانی کارگردان اراکی سینما و تلویزیون به گفت وگو پرداخته است.
غلامرضا رمضانی از جمله کارگردانان کشورمان است که بیشتر در حوزه کودک و نوجوان فعالیت دارد. وی تا سال ۱۳۶۱ بصورت پراکنده و گاه موردی با گروه های تئاتری محشور بوده و در چند نمایش صحنه بازی کرده و همچنین در چند نمایش هم عضور گروه پشت صحنه بوده است و چند نمایش کارگردانی هم در کارنامه خــود دارد، اغلب این فعالیت های او از سال ۵۴ تا ۶۱ در اراک، بندرعباس، بروجرد، اهواز و ایلام بوده که با کوچ بـــه تهران فعالیت های او دستخوش تغییرات شده است، از دسته تجربیات او می توان به دستیاری، تدوین، نویستدگی، تهیه کنندگی، مدیرات تدارکات و درنهایت کارگردانی اشاره کرد.
او از سال ۱۳۶۳ تا ۱۳۷۱ چندین فیلم کوتاه و یک سریال برای تلویزیون ساخته و سال ۱۳۷۱ اولین فیلم سینمایی اش را با نام (عبور از تله ) در اراک جلوی دوربین برد و تا کنون ده فیلم سینمایی و دوازده سریال تلویزیونی و پنج تله فیلم کارگردانی و غالبا نگارش کرده است، آخرین فیلم سینمایی او ( ضربه فنی ) و آخرین سریالی که کارگردانی کرده، فاز اول سریال ( زن زندگی مرد زندگی) است.
رمضانی در خصوص فضای سینمای اراک از گذشته تا کنون اظهار کرد: روند فیلمسازی در اراک منحنی ناهموار و غریبی در طول سالیان دراز داشته است، اوایل سال های ۶۰ با وجود امکانات اندک، به دلیل شور و هیجان فراوان، فیلم ساخته می شد و اکثرا هم فیلم های کوتاه بودند، نوجوان ها و جوان ها مجذوب شده و به خوبی استعــدادهــا متبلور می شدند، کلاس های مختلف آموزشی و کارهای گروهی به وفور بود، ولی در گذر زمان متاسفانه فتیله این شوق پایین کشیده شد.
وی تصریح کرد: من با اینکه به صورت مستمر در اراک نبودم اما به واسطه چهار فیلم سینمایی و دو سریالی که در اراک ساختم همیشه پیگیر وضعیت و کنجکاو شرایط بودم، نمی دانم چرا به جای آنکه این استعدادها فزونی یابد کاهش و سردی را به همراه داشت و همین علت، بازتاب خروجی فیلم های کوتاه و بلند شهرمان هم بود.
رمضانی افزود: در جشنواره، در تولیدات سیمای مرکز استان و در فیلم های سینمایی سطح کشور آنچنان که شایسته و لیاقت اراک بود، جنب و جوش برای در اوج بودن دیده نمی شد و البته اینکه در سطح کشور خیلی از عشاق و کاربلدها را داریم که از اراک مهاجرت کرده اند و به شکل حرفه ای در سینما فعالیت می کنند را نباید نادیده گرفت، منظور من بیشتر ویترین سینمای جوان و صدا و سیمای مرکز استان است که انتظار بیشتری از آن داریم.
این کارگردان سینما و تلوزیون در خصوص سطح کارهای فیلم سازان جوان شهر اراک گفت: اراک به جز جرقه های مقطعی و خودجوش ها و تلاش های فردی چیز دیگری نشان نمی دهد که بخواهیم در باب حضور نیروهای اراکی در آینده، رشد و شکوفایی و تاثیرگذاری آنها در سینمای ایران حرف بزنیم.
وی گفت: باید واقع بین باشیم آنچه که در حال حاضر درو می کنیم حاصل کاشت همان سال های شصت و هفتاد است و ما اینک برای سالیان پیش رو کمتر کاشته ایم، چون آنهایی که به سختی در اراک و فرهنگ درونی آن رشد کرده اند و عاشق سینما و ادبیات هستند به نسبت شهرهای دیگر و استان های هم وزن، فهیم تر و اندیشمندانه تر عمل می کنند و این بارقه امید نشان می دهد که مصداق کم گو و گزیده گوی چون در است.
رمضانی در خصوص سینمای کودک و نوجوان گفت: سینمای کودک در سراشیبی قرار دارد و از اهمیت وجودی اش هر دم کاسته می شود، متاسفانه منزلت سینمای کودک و ارزش موثر بودن آن رنگ باخته و امروز پول و رقابت چهره و ویترین شوگونه فضای سینما آن را احاطه کرده است.
وی اظهار کرد: در این وادی سینمای کودکی که نمی تواند پاسخ این نیازهای پوچ را بدهد و تنها باید به تربیت و آموزش و پرورش بپردازد، کلاهش پس معرکه بوده و با این وضعیت سال به سال از قدر و جایگاهش کاسته شده و از بودجه اش کم می شود.
رمضانی در ادامه گفت: نسبت به گماردن مسئولین و مدیران سیاستگذاری سینمای کودک کوتاهی شده و می شود انتظار داشت که اندک اندک در باب اینگونه سینما حرف زدن هم بی فایده باشد و این در حالی است که بچه ها در جهان پیش رو و جهان آینده به این ژانر نیاز دارند.
وی در اشاره به کمک های نهادهای متولی مانند ارشاد و انجمن سینما درباره بهبود فضای هنری کشور بیان کرد: درخصوص استان مرکزی و شهر خوبم اراک می گویم که فقط نهادهای متولی و انجمن سینمای جوان با تمام قوا و بودجه ممکن برای تزریق شور و هیجان به پیکر نوجوانان و جوان ها اقدام کنند و از کارهای گروهی و فردی حمایت کرده و محیطی فراهم آورند که جوان ها به فیلم سازی روی آورند.
وی افزود: فضا را مدتی همچون کارناوال و جشنواره گونه نشان دهید و هیاهو راه بیندازید تا جوانان مستعد جذب شده و انگیزه بگیرند، جوان ها وقت خود را به جای صرف پوچی گری و مجازی و… صرف خلاقیت و اندیشه کنند.
وی در پایان گفت: فکر می کنم در قاب تصویر شهر تشنه هایی با پاهای برهنه رها شده اند، تشنه هایی که مملو از سبوی شعور هستند.