نیمه پنهان یک بازی فوتبال/فریادها برانگیخت

سه شنبه ۲ آذر ۹۵ شماره ۴۶۸
یاسر هویدی
وقایع استان:
فوتبال ناکام اراک که سالهاست در لیگ یک در جا می زند جز سرخوردگی و دوری از فوتبال هیچ چیز برای هوادارانش در این شهر باقی نگذاشته است، فوتبالی که روزگاری سکوهای مملو از تماشاگر ورزشگاه شهرصنعتی را بخوبی به یاد دارد حالا برای یک بازی در لیگ یک آن هم از نوع حســــاسش دو هزار نفر را نمی تواند به استادیوم بکشاند. مطلبی که بارها از همین رسانه در خصوص آن صحبت شد اینکه باید دلایل دوری هواداران فوتبال اراک از ورزشگاه ها بصورت جدی و تخصصی کارشناسی گردد.
اما روز ۲۸ آبان ماه و دیدار حساس مرحله یک شانزدهم جام حذفی مجالی بود برای راندن دلخوری ها و دلسردی ها، استقبال سرد از بازی نمایندگان اراک در لیگ دسته یک فوتبال همگان خصوصا مسئولین را در شک و دودلی قرار داده بود که آیا مردم برای حمایت از آلومینیوم پای به ورزشگاه خواهند گذاشت یا نه؟ رویارویی با پر افتخار ترین تیم تاریخ لیگ برتر میدانی بود که انتظار فوتبال اراک را می کشید و مصاف با تیم تا بن دندان مسلح سپاهان با سکوهای خالی امکان پذیر نبود.
قطعا می دانستیم با توجه به توان و بضاعت تیم آلومینیوم این تیم نمی تواند آنچنان در این جام دوام بیاورد؛ ولی همین حضور سپاهان برای گذشت از سد آلومینیومی که با شایستگی تا این مرحله بالا آمده بود بزرگترین محرک برای این بود که روز آشتی هواداران و فوتبال اراک رقم بخورد. برای رساندن این پیام به تمام فوتبال ایران که اراکی هم هست روی این نقشه فوتبالی پرهیاهو که فوتبال را دوست دارد و دوست دارد بزرگی کند.
این بازی برای شهری که سالهای دور در سطح اول فوتبال مملکت حضور داشته و زمانی میزبان تیم های پر آوازه ای بوده است، مجالی بود که به تمام ارکان و اهالی فوتبال کشور نشان دهد که مردمانش خیلی هم راغب نبوده اند در بازی های سیاسی چند سال گذشته تیم نفت به اراک بیاید و چندین سال است روی پای خود دست و پا می زند که یک تیم را مرد و مردانه روانه لیگ برتر کند.
فرصتی بود که بگوییم در این شهر فوتبال را بیشتر از خیلی شهرهای دیگر می فهمند و دوست دارند و شب و روز را با رویای حضور در لیگ برتر به هم پیوند می زنند.
بالاخره روز موعود فرارسید و این کارزار بزرگ صحنه آشتی هواداران خونگرم اراکی با فوتبال استان شد، حضور و حمایت همه جانبه هواداران در این روز و حمایت صد و بیست دقیقه ای از تیم آلومینیوم در حضور غول فوتبال ایران برگ زرین دیگری شد در تاریخ فوتبال خسته اراک.
آری روز جمعه تو هوادار دلزده فوتبال اراک همه دلخوری ها و دلسردی هایت را کنار گذاشتی و عزم رفتن کردی که مبادا تیمت و نام شهرت در جمعه پرهیاهو تنها بماند مبادا بیایند و بگویند این شهر که فوتبالدوست ندارد، رفتی و سکوها را به شور کشاندی که خیلی چیزها را ثابت کنی. بقول ظریفی عصر پاییزی بیست و هشتم آبان ماه همان جاست که اراکی ها دوباره صدای رسای خود را به تمام فوتبال کشور مخابره کردند و گفتند ما هستیم اگر فوتبالی بدرد بخور باشد و هستیم اگر پای نام اراک به میان باشد.
نوشتن از هوادار فوتبال اراک سخت است، چون باید سراسر از ناکامی بنویسی، از دلسردی بنویسی و از بغض ها و حسرت هایی که عقده شده اند در گلویمان، فوتبال رنجور اراک سالهاست به هر طریقی دست و پا می زند که روی پای خودش سری میان سرهای لیگ برتر درآورد که در این میان آنچه مانده بیزاری و دلسردی هواداران است همان ها که جمعه بیست و هشتم آذر را تمام و کمال به نام خود زدند.
هوادار اراکی روز جمعه برادری خود را بار دیگر به بهترین نحو ثابت کرد و نشان داد اگر فوتبال این شهر با برنامه تر و دقیق تر دنبال آرزوهای خود بگردد او تا پای جانش برای اعتلای این فوتبال خواهد ماند. هوادار فوتبال را می فهمد و می داند تیم شهرش با تمام نوسانات در لیگ دسته اول در مقابل سپاهان نمایشی شایسته ارائه می دهد پس پشت تیمش را خالی نمی کند و نمی گذارد فوتبال اراک فوتبالی بی هوادار لقب بگیرد.
هوادار اراکی نشان داد خسته و دلزده است از درجا زدن های متوالی فوتبال اراک در لیگ یک که انگار قرار نیست تمام این ناکامی های سال های اخیر جمع شود و تجربه ای بزرگ شود و یکبار برای همیشه این حسرت بزرگ به فراموشی سپرده شود. او نشان داد خواستن ها برای داشتن تیم لیگ برتری و صعود به این مسابقات بیشتر حرف است تا برنامه و هدف. نشان داد خسته است از تکرار بی اتمام حسرت های هرساله و ترجیح می دهد روز بازی های آلومینیوم کِز کند گوشه خانه و نتیجه بازی را از طریقی بدست بیاورد و آه بکشد و بگوید امروز و امسال هم نشد، باید پذیرفت شور و حال هواداری سنی دارد که هر سال به مدد عدم برنامه ریزی های مدون بیشتر و بیشتر شور سرکوب می شود.
فوتبال در اراک در عصر جمعه گذشت دوباره زنده شد و دوباره دوازده هزار هوادار خونگرم اراکی برای حمایت از تیم شهرشان پای به استادیوم گذاشتند و در سوز پاییزی صد و بیست دقیقه نام اراک را فریاد زدند. حسرتمان بیشتر شد که چرا نمی توان همیشه و هر هفته شاهد این حضور پرشور باشیم.
بدون شک هواداران اراکی برنده اصلی این دیدار بودند همان ها که حالا همه جا صحبت از حضور پر رنگ آنهاست خیلی دل میخواهد که با تمام دلخوری و دلزدگی از فوتبال ناکام اراک بیایی و اینگونه خاطره سازی کنی و یاور و پشتیبان تیم شهرت باشی.
آری اراکی هستند و فوتبال را دوست دارند و مهم تر از همه خیلی خوب و بهتر و بیشتر فوتبال را از خیلی ها می شناسند، آمدند که بگویند ما اگر کم رنگ هستیم سرخورده ایم و خسته؛ ولی بی تفاوت نیستیم و آنجا که پای نام شهر در میان باشد آنجا که حنجره می خواهد و حضور هستیم. آمدند که بگویند بسکتبال و والیبال جای خود ولی هیچ چیز برایشان فوتبال نمی شود اگر این فوتبال جان بگیرد اگر خواستنی و همتی به بلندی نام اراک باشد.
پیام رسای فوتبال دوستان اراکی به تمام لایه های مدیریتی و مسئولین شهر مخابره شد و امید است این عزیزان این حضور را ببینند و برای جلوگیری از ســرخوردگی بیشتر این هواداران فکری عاجل کنند، بی شک اگر فوتبال اراک زنده شود و به هدف بلندش که صعود به لیگ برتر است برسد شاهد اتفاق های مثبت بسیاری در لایه های اجتماعی شهر و استان خواهیم بود.
به احترام هوادار پر شور فوتبال اراک کلاه از سر بر میداریم و این حضور شور انگیز و خاطره ساز را ارج می نهیم و امیدواریم مسئولین و مدیران دستگاه های زیربط نیاز این عزیزان را بیشتر و بیشتر لمس کنند، همچنان برای حضور همیشگی این خیل عظیم هواداران در ورزشگاه بی صبرانه به انتظار خواهیم نشست.