نگاه «وقایع استان» به چهره نازیبای شهر پس از انتخابات /زخم خودنمایی

یکشنبه ۳۱ خرداد ۹۶ شماره ۵۹۱
***
وقایع استان
فرشته غلامی
***
سرانجام تکاپو های چند ماهه انتخاباتی نامزد های ریاست جمهوری و البته شورای شهر و روستا و شور و شوق فضای انتخاباتی تمام شد و با تمام دغدغه ها و هیجاناتش پرونده اش بسته شد. بماند که در این چند ماه چه حرف ها که زده شد و چه قول ها و وعده هایی داده شد که اجرایی شدن یا نشدنش حق الناسی را بر گردن همان کسی می گذارد که قرار است مسئولیت امور را به گردن بگیرد. با این حال آنچه که برجا ماند چهره مخدوش شده شهر است که پر از کاغذهای تکه پاره بر کف و دیوارهای خیابان است.
این روزها از در و دیوارهای شهر برگه های تبلیغاتی مختلف می بارد و برگه هایی که با هدف خودنمایی و جذب آرای بیشتر بر دیوارهای شهر نصب شده بود و عده ای نیز برای جذب بیشتر مردم به ویژه رهگذران تراکت هایی را توزیع می کردند و هنوز این رهگذران قدمی برنداشته، آن را در خیابان رها کرده و به دست باد می سپاردند، علاوه بر آن در این میان بعضی ها بداخلاقی هایی هم می کردند و برگه ها و پوسترهای نصب شده را از روی دیوارها بر می داشتند و دور می انداختند و برخی از پیاده روها را کثیف می کردند. بی خبر از آن که عده ای وقتی همه خواب بودند از خانه بیرون می آیند و تا سپیده دم و پس از آن، خیابان ها را تمیز می کنند اما این روزها ناچارند همتی دوباره بگمارند و همه جا را تمیز کنند.
پس از پایان تبلیغات انتخاباتی دیدن پوستر، تراکت و تبلیغات کاغذی روی زمین و درخت و دیوار و سیم برق، مسئله ای عادی است ولی کسی دقت نمی کند که روزهای پس از انتخابات، باید چهره شهر را از این همه کاغذ و تبلیغات، پاک کرد. کار اصلی پاکسازی تبلیغات، بر عهده رفتگران یکی از زحمتکش ترین اقشار جامعه است که در انتخابات، از همه بیشتر به زحمت می افتند.
گذشته از در و دیوارها، شهر پر شده از کاغذهای رنگی که متاسفانه بسیاری از این اوراق تبلیغی بر روی علائم راهنمایی و رانندگی، پایه‌های چراغ راهنمایی و سطل‌های زباله و سطح شهر را اشغال کرده‌اند که جدا از نازیبایی، مخاطراتی را برای شهروندان به همراه دارد، زیرا آنها را از علائم احتیاطی سطح شهر محروم می‌کند.
اگر تا همین یک دهه پیش در ایام انتخابات، کوچه ها و خیابان ها و معابر را می دیدیم که پر از کاغذهایی بود که در آن عکس و نام نامزدهای برآن نقش بسته بود و به هر جا نگاه می انداختی کاغذ بود و کاغد چندان عجیب بنظر نمی رسید. اما اکنون با انواع شعارها و کمپین ها نسبت به استفاده بهینه از منابع طبیعی و توجه به محیط زیست آگاه شده ایم و خود را حامی محیط زیست می دانیم . مایی که تا همین یک دهه قبل این چنیــن حساس و آگاه نبوده ایم. اما وقتی در انتخابات ۹۶ و بعد از اطلاع‌رسانی‌های زیست‌محیطی مختلف، باز هم کاغذ، یکی از مهمترین ابزارهای تبلیغاتی محسوب می‌شود، جای تعجب دارد!
به علاوه، اگرچه در مواردی، مردم به صورت خودجوش بعد از برپایی برنامه‌های انتخاباتی، اقدام به جمع‌آوری تراکت ها برای کم کردن زحمت پاکبانان و رفتگران نمودند، اما این روزها برای اغلب پاکبانان، احتمالا، روزهای سختی می باشد. پاکبانانی که بعد از اتمام برنامه‌ها و خلوت شدن معابر، تازه کارشان شروع می‌شد و مجبورند ساعت ها به جمع‌آوری کاغذهایی بپردازند که ما آنها را در سطح زمین رها کرده بودیم.
رفتگرانی که شبانه روز برای پاکسازی شهر از زباله ها زحمت می کشند اکنون وارد اضافه کاری شده اند. اضافه کاری که خود نامزدهای حامی آن ها برایشان به وجود آوردند. این زحمتکشان باید به جنگ چسب های بر دیوار زده و سیریش هایی برود که پوستر را بر دیوارهای شهر میخکوب کرده است.
حال آنکه عده ای همواره دنبال مکان هایی برای چسباندن پوسترهایشان هستند که دست کس دیگری به آن نرسد. کندن پوسترهای تبلیغاتی در محل های غیرمجاز و بعد از ایام تبلیغات یکی از سختی های بزرگ برای ماموران پاکسازی است. چون چسب های جدید دیگر به راحتی کنده نمی شوند.
دست های پینه بسته اکبرآقا بر جاروی دسته چوبی که سال ها مونسش شده است دوباره می چرخد و جارو را روی زمین می کشد، خش خش جارو سکوت بینمان را می شکند و آرامش آن را در هم می کوبد. آرام آرام بر زمین نا آرام جارو می کشد تا از هر پلیدی و ناپاکی رها شود.
او درخصوص فعالیت مضاعف خود در روزهای پس از انتخابات می گوید: جدیدا چسب هایی می زنند که با هیچ چیز کنده نمی شود. تمام دست های ما را اگر نگاه کنید با کاردک بریده است. برای کندن آنها باید شهرداری مواد خاصی بخرد تا از آنها استفاده کنیم وگرنه کندن آنها مکافات است. فقط این چسب ها مشکل نیست. الان اگر خیابان ها را نگاه کنید. یک سری هم تبلیغات را روی تیرهای برق و روی بلندی زده اند که کندنش بعد از ایام تبلیغ خیلی سخت است. یعنی یکی باید برود بالا تا آنها را جدا کند. یک سری حتی تبلیغات را در محل نمی چسبانند. همینطور توی خیابان ها روی ماشین ها دسته دسته رها می کنند. جمع کردن شان حتی امکان تصادف دارد.
یکی دیگر از زحمتکشان شهر که تمایلی ندارد نامش ذکر شود در حالی که دستکش خود را از دستش درمی آورد و تمامی آن جای زخم می باشد در خصوص سختی کار این روزهایش می گوید: بعضی وقتها مجبوریم برای پاک کردن تبلیغات پوستری، دیوارها و اموال عمومی را با کاردک بسابیم تا این تبلیغات پاک شود.
او درباره تبلیغات برخی نامزدها که با اسپری رنگ، نام و نشان تبلیغاتی خود را روی دیوارها و پست های مخابرات و برق نوشته اند، گفت: برای پاکسازی این تبلیغات هم کار زیادی داریم که از رنگ آمیزی دیوار بزرگراه ها و معابر تا شستشوی کامل برخی از معابر بر عهده ما می افتد و باید شهر را به وضعیت اولیه برگردانیم.
بهزاد یکی از شهروندان اراکی است که از چهره نازیبای اراک در دوران تبلیغ کاندیداها و پس از انتخابات گلایه دارد و می گوید: چرا شهرداری اقدام به نصب داربست نمی کند تا بدین اندازه چهره شهر را زشت نکنند و هزینه روی دست مردم و مراکز دولتی برای پاک کردن پوسترها قرار ندهند.
او ادامه می دهد: بنظر من بهترین کار قرار دادن جریمه سنگین برای کاندیداهاست تا به این صورت چهره شهر را خراب نکنند و تا زمانی‌که چنین رفتارهایی را در سطح شهر شاهد باشیم از شهر سبز پایدار دور خواهیم ماند.
به هر ترتیب این دوره از انتخابات هم گذشت. امیدواریم برای دوره‌های بعدی انتخابات و برنامه‌های این چنینی، افرادی زحمتکش همچون پاکبانان و رفتگران این اندازه مظلوم واقع نشوند و هر یک از ما، در این زمینه، دلسوزتر عمل کنیم. چه بسا بارها در شب که بی خوابی به سرمان زده صدای خش خش جارویشان و شاید هم زمزمه دل تنگش را شنیده ایم، اما خیلی از ما گویی او را نفهمیده ایم و هم چنان عقیده داریم که همیشه کسی هست که هنگامی که شهر را کثیف می کنیم آن را پاک کنند. اما یادمان می رود که هر زباله‌‌ای که به زمین می‌اندازیم، قامتی را خم می‎کند!