نگاهی به فیلم «لونه زنبور» که در سینما فرهنگ اکران می شود/ تکراریِ شریف

چهارشنبه ۵ اردی بهشت ۱۳۹۷   شماره ۸۲۶

***

وقایع استان

***

این روزها فیلم های بسیاری بر پرده سینماهای ایران است فیلم هایی با موضوعات و تم های مختلف ؛ ولی در این میان همچنان کمدی ها پیشتاز هستند. البته همیشه هم بخت با همه فیلم های کمدی یار نیست بلکه عواملی چون مجموعه ای از بازیگران شناخته شده و درس پس داده در فروش یک فیلم بسیار مهم است. در میان فیلم های پرفروش اخیر « لونه زنبور» توانسته است از مرز چندمیلیارد بگذرد البته این فیلم در رقابت با فیلم هایی چون «مصادره»، « لاتاری» و «به وقت شام» جا مانده و در جدول فروش بعد از این ها قرار دارد؛ ولی باز هم توانسته تا حداقل پیش بینی سرمایه گذارش را برآورده کند.
«لونه زنبور» هم از آن دست کمدی هایی است که از همان ابتدا تسخیر گیشه هدف نهایی اش بوده است. این فیلم هم اکنون در سینما فرهنگ اراک بر روی پرده است و می تواند پیشنهاد خوبی برای افرادی باشد که تنها می خواهند برای ساعاتی بخندند.
حضور «محسن کیایی» و «پژمان جمشیدی» در تیزر و تبلیغ به عنوان بازیگران اصلی نـوید این را می دهد که در فیلم قرار است با یک زوج رو به رو باشیم که احتمالا دارای ویژگی های متفاوتی هستند و همین تضاد شخصیتی در یک موقعیت مشابه قرار است بار کمدی فیلم را به دوش بکشند که البته اینگونه نیز بود.
این فیلم ساخته «برزو نیک نژاد» نویسنده و کارگردانی که او را بیشتر با سریال های تلویزیونی طنز مناسبتی به یاد می آوریم. او قبل از این نیز فیلم های « ناخواسته» و «زاپاس» را ساخته بود. البته باید گفت فیلم اخیرش در قیاس با فیلم های قبلی اش به ویژه زاپاس حداقل از معیارهای سینمایی بیشتری برخوردار است و از آن قالب سریال های تلویزیونی خارج شده و اینکه این بار برزو نیک نژاد از بازیگران آشنای کمدی تلویزیون استفاده نکرده است و حتی انتخاب بازیگرانش آنقدر هوشمندانه بوده که در ترغیب حضور مخاطب نیز موثر بوده است. فیلمنامه این فیلم را محسن کیایی برای نیک نژاد نوشته است.
لونه زنبور داستان دو جوان سارق است که صندوقی حامل یک شی تاریخی با ارزش را در خانه‌ای متروکه پنهان می‌کنند و وقتی بعد از مدتی به آنجا بازمی‌گردند تا شی ای را که پنهان کرده اند را بردارند. با یک کلانتری مواجه می‌شوند که درواقع همان خانه متروکه است که تغییر کاربری داده است. آن ها حالا باید تلاش کنند تا به آن مکان ورود پیدا کنند تا از داخل کلانتری و از میان کلی پلیس، عتیقه را بیرون بکشند بنابراین خود را بعنوان سرباز جا می زنند تا بتوانند به هدف و خواست خود برسند. داستان به همین اندازه ساده است و با ایده تکراری خود سعی دارد تا مخاطب را برای دو ساعت بخنداند و تا حدودی نیز موفق بوده است. مشابه این ایده را چند سال پیش در یکی از سریال های تلویزیونی با نام «زیرزمین» دیده ایم و حتی در سطح جهانی نیز به نظر می رسد گرته برداری ای از یک فیلم هالیوودی به نام «برق آسا» باشد.
هرچند با وجود تکراری بودن ایده انتظار می رفت تا در این فیلم با پرداختی متفاوت رو به رو باشیم ولی تمامی فیلم به تلاش برای رسیدن به جعبه ای می گذرد و فیلمنامه ضعیف در هدر دادن این ایده بسیار موفق عمل کرده است. از طرفی فیلم دارای شخصیت ها و ماجراهای فرعی است که فیلمساز هرجایی برای گرفتن خنده وارد فیلمش کرده است که فیلم را از ریتم می اندازد و حتی گاهی مخاطب را از هدف اصلی فیلم دور می کند.
البته نباید از نکات مثبت این فیلم غافل بود و آن اینکه زوج موفق «پژمان جمشیدی» و «محسن کیایی» که به عنوان شخصیت های اصلی به خوبی پرداخت شده اند و به خوبی از عهده نقش خود برآمده اند مهمتر اینکه به نظر می رسد جمشیدی در این فیلم گامی بلندتر برداشته است و توانست پابه پای کیایی خود را نشان دهد و تا دیگر کم کم از برچسب فوتبالیست جدا شود. نکته مثبت و قابل تامل دیگر که بسیاری از منتقدان بر آن اذعان داشته اند حفظ مرز کمدی شرافتمندانه از کمدی مبتذل در این فیلم است. درست است کـه فیلم ایده ای دست خورده دارد و سعی دارد با دیالوگ ها و برخی موقعیت ها خنده را بر لب مخاطب بیاورد؛ اما تمام تلاش این است تا از شوخی های جنسی و سخیف که در سینمای امروز ایران شیوع پیدا کرده است کمتر استفاده کند و به نظر می رسد که نسبت به بسیاری از آثار کمدی این سال‌ها، اثر خوش ساخت تر است که در نهایت خانواده از تماشای آن تا حدودی راضی خواهد بود. در این فیلم علاوه بر کیایی و جمشیدی، بهاره کیان افشار و رعنا آزادی نیز حضور دارند.