قرار ما این نبود

شنبه ۲۰ آبان ۱۳۹۶   شماره ۷۱۹

یاسر هویدی

همه ما حداقل یکبار تا به حال ضرب المثلی درباره اینکه افراد وعده های شان را به مردم پس از برآورده شدن خواسته شان فراموش می کنند شنیده ایم و الحق که این ضرب المثل ها چقدر در زندگی روزمره ما ایرانی ها مصداق پیدا می کند. متاسفانه با اتفاقاتی که در دیدار والیبال تنها نماینده شهرمان در مقابل تیم والیبال گل گهر سیرجان افتاد به یاد وعده های عملی نشده اعضای جدید شورای شهر افتادیم و مجبور شدیم قلم را به سمتی روانه کنیم که دوستان شورانشین ما این فکر به ذهن شان خطور نکند که ای آقا حالا چهارتا وعده دادیم و تمام شد مهم این است که اینجا نشسته ایم و رای ها به صندوق ما ریخته شده است. مردم تمامی وعده های شما یادشان هست و یادشان خواهد ماند، قرار ما این نبود دوستان. تصور نمی کردیم چندماه پس از روزهایی که در به در، میتینگ به میتیگ دنبال افزایش رای های خود بصورت مویرگی بودید و ورزش اراک را لقلقه شعارهای فریبنده انتخاباتی خود کرده بودید آنقدر زود همه حرف ها و فریاد های تو خالی تان را فراموش کنید. مشکل تان حل شد و خوب هم حل شد و حالا اراکی ها ماندند و ظلمی که به ورزش این شهر شد. خبر دارید در حساس ترین مسابقه این هفته لیگ یک والیبال در دیدار شهروند اراک با گل گهر سیرجان چه بر سر تیم ما آمد؟ خبر دارید سمیعی رئیس هیات والیبال این تیم را تک و تنها به دندان گرفته و روز مسابقه هر چه فریاد زد به جایی نرسید؟ چه شد آقایان آن حرف های شیرین تان در خصوص تیم والیبال و حمایت هایتان از ورزش، باشگاه شهرداری که منحل شد و به خاطره ها پیوست، این بود حمایت شما در قالب شمایلی جدید؟ همین دو ماه پیش بود که فریاد سر دادید که در خصوص انحلال باشگاه قبل از روی کار آمدن شورای جدید کار از کار گذشته است و ما کاری از دستمان بر نمی آید ولی آی مردم ساده لوح بدانید ما ورزش را تنها نمی گذاریم. بیخود به دلمان صابون زده بودیم که شما از جنس دیگری هستید ولی زهی خیال باطل که می ترسیم روزی فرا برسد و چراغ موشی بدست بدنبال اعضای شورای شهر سابق بگردیم. مگر نه این است که بخش اعظمی از روحیه و نشاط شهروندان هر شهر بسته به فعالیت های ورزشـی آن خطه دارد پس چرا آنقدر زود تمـام حرف های تان را فراموش کرده اید، آنقدر خار شده ایم که ناظر مسابقه به دلیل نبود نیروی انتظامی در سالن به راحتی آب خوردن سر تیم ما را می برد و سه امتیاز را به گل گهری می دهد که حتی عرق بر پیشانی بازیکنان این تیم ننشست. سوال ما اینجاست که چرا برای برگزاری مسابقه هرچه تماس گرفت و فریاد زد آن سمیعی تک و تنها و بی یار و یاور صدای اش به جایی نرسید؟ خیلی زود قلم ما را وادار به نگارش نقد کرده اید و حالا دیگر چشم و گوشمان تیز است برای این بی خیالی ها و خلف وعده ها. مسئولین محترم! جسم بی جان تیم لیگ یکی ما را نیز به حال خود رها نکنید که هنوز سه هفته از بازی ها گذشته رییس هیات والیبال که متولی این تیم است هشدار می دهد با این وضعیت حمایت شما راه به جـایی نمی بریم. این رسم اش نبود که با گذشت چند ماه همه چیز را رها و فراموش کنید. دیری نخواهد گذشت که به جای فرهنگ سازی در ورزش و توسعه آن به برنامه ریزی برای جلوگیری از پیشرفت ناهنجاری ها و نارسایی های شهرو شهروندان بپردازید.