فیلم های الکی سینماهای مفتکی

سه شنبه ۱۲ بهمن ۹۵ شماره ۵۱۹
بهنام براتی. خبرنگار فرهنگی
بدون شک پرونده یک سال سرگذشت سینمای ایران، از فراز و نشیب هایش گرفته تا جذابیت های آشکار و نهان این هنر تا … با جشنواره بین المللی فیلم فجر بسته می شود. رویدادی که بی شک از دانه درشت ترین فیلم سازان که یا فسیل شده اند یا در آستانه سنگواره شدن هستند گرفته تا اپوزوسیون های سینما که در ایجاد حاشیه پرچم دار هستند، عده ای نسخه پیچ که هر چند سال یکبار با سوژه های به اصطلاحِ خودشان بدیع و مبتنی بر خلاقیت می آیند و با هزار کلک سوار کردن مردم را به سالن های سینما می کشند و آخرش انقلاب را پتک می کنند می کوبند بر سر مخالفانشان، بر باد دهنده گان سرمایه های ملی و پیروان سینمای نفتی و الی آخر، با روحیه جان برکف در آن حضور یافته و حداقل در ادوار اخیر ملعبه دست هزار رنگ سیاست و اسیر بازی کسانی می شوند، که مدت هاست نقشه نابودی سینما را روی لوح هنر نقاشی کرده اند. بگذریم؛ در میان تقسیم غنائم سینمای ایران! اراک سهمش از مهم ترین رویداد سینمایی سال ۹۵ و سی و پنجمین جشنواره بین المللی فیلم فجر، اکران ۱۶ فیلم به صورت همزمان در ۸ روز شد. بــه این صورت که ۱۲ فیلم از بخش مسابقه سینمای ایران (سودای سیمرغ) و ۴ فیلم از بخش چشم انداز (خارج از مسابقه) فیلــم های لیست اراک را شکل می دهند.
البته این به معنای آن نیست که فیلم های جشنواره در آن مجتمع اکران شود، بلکه غرض مصادیق ناکارآمدی اصلی ترین متولی فرهنگی در دیار آفتاب است.
تصمیم گیری در باب پدیده اکران های هماهنگ، توسط عوامل اجرایی جشنواره در بخش ستاد شهرستانی انجام پذیرفت. به طور حتم اکران بخشی از فیلم های جشنواره در هر کدام از مراکز ۳۰ استان هدف به جز تهران، با در نظر داشتن فاکتورهایی نظیر جمعیت بالای ۱۶ سال که مخاطب واقعی سینما به حساب می آیند، امکانات اولیه سینمایی برای مثال تعداد سینما و سالن های نمایشی فعال و استاندارد، نحوه استقبال تماشاگران از فیلم هایی که در سال منتهی به جشنواره در سینماها اکران شده، سابقه برگزاری اکران برای فیلم های جشنواره های پیشین و مهم تر از همه میل مسئولان فرهنگی برای ایجاد بسترهای لازم در جهت برگزار نمودن رویدادهای اینچنینی و پیشرفت کمی و کیفی سینما و ایجاد شرایطی که مردم را بیش از گذشته به فیلم دیدن ترغیب کند، مد نظر ستاد شهرستانی این دوره از جشنواره بوده است. در این میان بررسی جز به جز موارد فوق نه در این یادداشت می گنجد و نه مرور چندباره آن به بهبود شرایط کمکی می کند، فلذا بدون آنکه لیست ۱۶ فیلم انتخاب شده را به بوته نقد بگذاریم، باید بپذیریم که انتخاب این لیست با همه خوبی و بدی ها در یک کفه و داشته ها و بضاعت سینمایی استان مرکزی در کفه دیگر ترازو قرار خواهد گرفت. هر چند که به نظر می رسد با توجه به تیزرهای معدود و محدودی که از برخی از فیلم های لیست اراک در شبکه های مجازی مشاهده شد، تنوع فیلم های انتخاب شده جذاب و در صورت استقبال حداکثری شکوه آن در خاطره ها خواهد ماند. آخرین بار، سینما فرهنگ در سال ۹۲ میزبان بخشی از فیلم های بخش مسابقه و چشم انداز سینمای ایران در سی و دومین جشنواره فیلم فجر که یکی از ادوار پر حاشیه در سال های اخیر لقب گرفت، بود. میزبانی ای که باز هم نمادی آشکار از انفعال اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شد و سینما دوستان واقعی را نسبت به برگزاری مداوم این پدیده سینمایی، کاملا نا امید ساخته بود. غرضی نیست؛ از سال ۹۲ سه سال پیرتر شدیم و یک بار دیگر فرصت دیدن فیلم های جشنواره فجر نصیبمان شد، ولی اینبار در سینمای دیگر شهر. می رویم فیلم می بینیم و کاری نداریم که سینمای ایران در سال های اخیر توانسته جریان هایی به وجود بیاورد، تا سیل مخاطبانی که به سینماها سرازیر می شوند، با رضایت سالن تاریک نمایش را ترک کنند یا نه؛ ولی مهم است که پس از دیدن فیلم از خاطر نبریم، در این آشفته بازار سینمای ایران هرکس مرکب خودش را می راند و فیلم های الکی و پول های یامفت دولتی در بخش تهیه و تولید فیلم و ایضا ساخت سالن های سینمایی در هر گوشه کشور، آفت ناتمام و سرنوشت آلوده ای است که رهایی از آن با برگزاری جشنواره بین المللی فیلم فجر، به سادگی ممکن نمی شود.