دوشنبه ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۰  شماره ۱۴۱۸

تحلیل فنی بازی صنعت نفت آبادان و آلومینیوم اراک در هفته بیست و دوم لیگ برتر فوتبال کشور

فتح آبادان

مهرداد یاری

پس از چند هفته دچار شدن آلومینیوم به تساوی های خسته کننده بلاخره این تیم توانست در یک بازی نزدیک و نفس گیر به پیروزی برسد و همچنان در بین تیم های بالای جدول و در موقعیت کسب سهمیه لیگ قهرمانان آسیا قرار بگیرد. آلومینیوم همچون بازی قبل با سیستم پایه ۳-۴-۳ بازی را آغاز کرد با این تفاوت که به دلیل غیبت مصطفی احمدی از محمد ایرانپوریان در پست هافبک دفاعی استفاده شده بود. همچنین شریفات و آریاکیا که به عنوان دو هافبک انتفال دهنده در مرکز زمین جلوتر از ایرانپوریان بازی می کردند سعی داشتند که مقداری عقب تر بازی کرده و بیشتر در کنار ایرانپوریان باشند چرا که یک مدافع راست تخصصی است و بازی کردن در این پست می توانست برای او سخت باشد. جلوتر از این سه هافبک نیز امید سینک به عنوان هافبک تکنیکی و خلاق تیم به بازی گرفته شده بود در خط حمله نیز آقاخان و عباسیان برخلاف دیدار قبلی، متمایل به مرکز و پشت سر حامد پاکدل بازی می کردند در حالی که در بازی های گذشته بیشتر در کناره ها به بازی گرفته می شدند. هنگامی که آلومینیوم توپ را در اختیار داشت از این سیستم استفاده می کرد اما هنگامی که توپ در اختیار حریف بود سه مدافع آلومینیوم به یکدیگر نزدیک تر شده و درون محوطه جریمه در برابر دروازه قرار می گرفتند سپس شریفات و آریاکیا از خط هافبک جدا شده، عقب آمده و به عنوان مدافع راست و چپ بازی می کردند عباسیان و آقاخان نیز به همین ترتیب از خط حمله جدا شده و به خط هافبک می پیوستند و به این شکل سیستم را به ۱-۴-۵ تغییر می دادند تا بتوانند با ایجاد برتری عددی در جلوی دروازه، مرکز زمین و همچنین کناره های محوطه جریمه، فضاها را محدود کنند اما قابل توجه ترین تاکتیک دفاعی آلومینیوم در این بازی، شروع پرس در وسط زمین بود کادر فنی آلومینیوم با آگاهی که از توان بدنی بازیکنان شان داشتند از انجام پرس در بالای زمین و یک سوم دفاعی صنعت نفت منصرف شده و این کار را در مرکز زمین انجام دادند از طرفی ضعف صنعت نفت در بازیسازی و طراحی حملات از مرکز زمین و کمبود هافبک های خلاق موجب می شد که تنها انتخاب آنها بردن بازی به کناره ها و ارسال توپ روی دروازه آلومینیوم باشد این در حالی بود که سه مدافع سرزن آلومینیوم نیز منتظر دفع کردن توپ های ارسالی بودند.
البته آلومینیوم هم که ظاهرا هافبک های خلاقش را به دلیل مبتلا شدن به بیماری کرونا از دست داده بود توان زیادی برای انجام بازی مالکانه و نفوذ از مرکز زمین نداشت به همین علت به جای آنکه روی زمین بازی کنند، ترجیح می دادند در بیشتر لحظاتی که صاحب توپ بودند با ارسال مستقیم توپ به فضای پشت مدافعین صنعت نفت، از سرعت بالای پاکدل و دیگر مهاجم هایشان بهره ببرند تصمیمی که در دقیقه ۱۶ آلومینیوم را به گل رساند هر چند این گل دیدنی به ثمر نمی رسید اگر تیز هوشی و زمان سنجی عالی حامد پاکدل نبود. آلومینیوم با تکیه بر تاکتیک هایی که داشت توانست در نیمه نخست صنعت نفت را مدیریت کند و اجازه ی نزدیک شدن به دروازه اش را ندهد.
در نیمه دوم اما صنعت نفت با تغییر تاکتیک، اضافه کردن نفرات هجومی و همچنین تغییر پست طالب ریکانی قصد داشت هر طور شده به گل برسد و نتیجه بازی را به سود خود تغییر دهد آن ها از همان ابتدای نیمه دوم فاصله مدافعین شان با دروازه را افزایش داده و کل تیم را جلو کشیدند به این ترتیب بیشتر نفرات صنعت نفت به سرعت وارد زمین آلومینیوم شده و با تحرک و جابجایی های بیشتر دنبال فضاسازی و رساندن توپ به درون محوطه جریمه آلومینیوم بودند. تنها ۵ دقیقه پس از شروع نیمه توانستند یک‌ موقعیت گل عالی به دست بیاورند. پاس در عمق هافبک صنعت نفت پشت سر مدافعین آلومینیوم به غبیشاوی رسید او نیز پورحمیدی را دریبل زد و می توانست با دروازه خالی رو به رو شود اما پورحمیدی هوشیار بود و با یک شیرجه بلند توپ را از جلوی پای مهاجم صنعت نفت دور کرد. چهار دقیقه بعد صنعت نفت سه مهاجم دیگر به خط حمله اش اضافه کرد تا بتواند تجمع بازیکن هایش در محوطه آلومینیوم را افزایش دهد در طرف مقابل نیز ترکیب دفاعی آلومینیوم فشرده شده، فضاها را محدود تر کرده و بیشتر به دروازه خودی نزدیک شدند تا آنجا که گاهی حامد پاکدل در اطراف محوطه جریمه خودی صاحب توپ می شد. در ادامه با انتقال طالب ریکانی از خط دفاع به هافبک، خلاقیت و توان فیزیکی صنعت نفت در جلوی زمین بالا رفت همچنین ریکانی که رهبر صنعت نفت محسوب می شود با حضورش در مرکز زمین، باعث شد شور و هیجان و تحرک و تلاش دیگر بازیکن های این تیم بالا برود.
کادر فنی و بازیکن های آلومینیوم انتظار این همه فشار را نداشتند و شاید تصور می کردند بــه زودی موج اول حملات صنعت نفت تمام می شود و آنها فرصتی برای بازیابی خود پیدا می کنند اما این اتفاق رخ نداد و صنعت نفت دقایق زیادی را به حمله گذراند. به دلیل غیبت هافبک های تاثیرگذار آلومینیوم به ویژه احمدی و حسینی و بازی گرفتن از ایرانپوریان در این منطقه و نبود یک هافبک دفاعی تخصصی و فیزیکی در بازی، فضای جلوی مدافعین تیم در چندین صحنه خالی بماند به ویژه در هنگام ارسال توپ روی دروازه. هر گاه توپ به منطقه پنالتی ارسال می شد ضربات سر اول را مهاجم های صنعت نفت می زدند همچنین توپ های دوم در پشت محوطه جریمه نیز در چند مورد به بازیکن های حریف رسید و یکی دو شوت خطرناک نیز روانه دروازه شد. ضربه سر بسیار خطرناک مهاجم صنعت نفت در دقایق پایانی می رفت که در گوشه دروازه آلومینیوم قرار بگیرد اما باز هم پورحمیدی با یک واکنش دیدنی مانع از باز شدن دروازه شد.
شاید بتوان تمام ضعف های آلومینیوم را به غیبت هافبک های موثر تیم ربط داد اما بسیار تعجب آور است که آلومینیوم در نیمه دوم نه برای افزایش نظم دفاعی تیم برنامه مشخصی داشت و نه حتی برای مقابله با بازی تهاجمی صنعت نفت برنامه جایگزینی داشت این وضعیت عجیبی است آن هم برای تیمی که در رده ششم قرار دارد. بازی ضعیف معین عباسیان و مرتضی آقاخان در بازی های قبلی نیز بسیار مشهود بود آنها در حال حاضر بیشتر از آنکه مهاجم های موثر تیم باشند به هافبک هایی با میل تدافعی تبدیل شده اند که برخوردهای فیزیکی در میانه میدان را انجام می دهند. جا دارد به تعویض های دیرهنگام و کم اثر تیم نیز اشاره کنیم که به جز میثم آقایی بقیه تقریبا نتوانستند کار خاصی انجام دهند شاید اگر در لحظات حساس بازی، تعویض های مناسبی صورت می گرفت این امکان وجود داشت که هم مانعی در برابر حملات صنعت نفت باشد و هم اینکه آلومینیوم را به گل دوم برساند. مسئله بسیار با اهمیت بعدی دواندن بیش از حد با ارزش ترین بازیکن تیم یعنی حــامد پاکدل است مدافعین و هافبک های آلومینیوم در طول بازی ارسال های فراوان و اغلب بی دقتی به نقاط مختلفی در زمین حریف انجام می دادند و این باعث می شد حامد پاکدل برای تصاحب هر کدام از این توپ ها استارت های متعدد و طولانی بزند که متاسفانه موجب می شود این بازیکن به مرور توان بدنی خود را به شدت از دست بدهد او بازیکنی است که یک تنه می تواند در لحظات حساس تفاوت های زیادی را رقم بزند.