چهارشنبه ۱۳ اسفند ۱۳۹۹   شماره ۱۳۹۵

تحلیل فنی بازی نساجی مازندران و آلومینیوم اراک در هفته شانزدهم لیگ برتر فوتبال کشور

عبور از خطیبی با یک امتیاز

مهرداد یاری

نمایش ضعیف آلومینیوم در نیمه نخست خاطرات بازی این تیم با نساجی در ابتدای فصل را برای همه زنده کرد اما بازگشتی که تیم در نیمه دوم داشت هر چند دلچسب نبود ولی در هر صورت باعث شد که در یک روز بد باز هم یک امتیاز به دست بیاید و آلومینیوم که دوران پس از رسول خطیبی را آغاز کرده است، دسته خالی از مازندران بر نگردد. با توجه به حواشی که در تعطیلات کوتاه نیم فصل برای آلومینیوم پیش آمد این انتظار می رفت که تیم نیم فصل دوم را با یک سکته شروع کند و همانند نیم فصل اول امتیاز بازی های ابتدایی را از دست بدهد اما خوشبختانه این بحران تنها ۴۵ دقیقه طول کشید و آلومینیوم نشان داد که از نظر تیمی شخصیت و کلاس بالایی دارد و می تواند بحران ها را پشت سر بگذارد البته این به آن معنا نیست که تیم بدون مشکل و نوسان ادامه خواهد داد قطعا در صورت عدم همکاری با کادر فنی و بازیکن ها امکان هر گونه مشکلی وجود دارد به ویژه که متاسفانه، تیم نتوانست در فرصت نقل و انتقالات نیم فصل بازیکنی به خدمت گرفته و تقویت شود. آلومینیوم در بازی ظهر دوشنبه بدون تغییر تاکتیک و نفرات نسبت به بازی های گذشته وارد میدان شد و بازی را با ترکیب ۲-۴-۴ با آرایش لوزی هافبک ها آغاز کرد اما ضعف های تیم از همان دقایق ابتدایی به چشم آمد به ویژه فاصله فراوانی که بازیکن ها از هم داشتند حتی چهار مدافع آلومینیوم نیز چنان از یکدیگر فاصله گرفته بودند که گاهی مدافعین کناری از تصویر تلویزیونی هم خارج می شدند از طرفی فاصله میان خطوط نیز بسیار زیاد بود هم خط دفاع و هافبک و هم خط هافبک و حمله نمی توانستند ارتباط مناسبی با یکدیگر بگیرند در کنار این دو نقص، بی دقتی بازیکن ها در پاس دادن و دفع توپ نیز باعث شده بود آلومینیوم به طور کلی بازی را از دست بدهد و حتی نتواند یک بازی معمولی ارائه دهد از طرفی ضعف تیم در بازگشت سریع از فاز تهاجمی به دفاع باعث می شد که اطراف محوطه جریمه آلومینیوم پر از فضاهای خالی باشد. در طرف مقابل نساجی نیز با آنالیز مناسب آلومینیوم می دانست که این تیم بالا بازی می کند و پشت سر مدافعین این تیم فضای مناسبی برای ایجاد موقعیت به وجود می آید در نتیجه برنامه نساجی ارسال پاس های بلند و استفاده از فضای پشت مدافعین آلومینیوم بود اشتباهات و مشکلات آلومینیوم نیز باعث شد نساجی در نیمه اول بتواند چند موقعیت مناسب بسازد ولی از آنجا تیم مازندرانی توانایی استفاده مناسب از موقعیت های به وجود آمده را نداشت در بیشتر مواقع خطری روی دروازه آلومینیوم ایجـــاد نمی شد. در صحنه گل تیم نساجی شاهد اشتباهات پشت سر هم خط دفاع و دروازه و هافبک بودیم وضعیتی که در طول فصل کمتر رخ داده بود در ابتدا واکنش امیرمحمد هوشمند در دفع توپ به شدت ضعیف بود او نه توانست با ضربه سر توپ را در اختیار دروازبان خودی قرار دهد و نه اینکه با یک ضربه محکم توپ را تا میانه های میدان دور کند او با یک ضربه آرام توپ را از درون محوطه جریمه به پشت آن فرستاد همزمان پورحمیدی نیز خروج بسیار اشتباهی داشت و نتوانست تاثیر مثبتی در خطر به وجود آمده داشته باشد یا مدافعین تیمش را برای دفع هر چه بهتر توپ راهنمایی کند همچنین تاخیر فراوان دیگر مدافعین و هافبک ها برای دفع توپ دوم باعث شد که مهاجم نساجی به سادگی صاحب توپ شده، تا نزدیکی دروازه پیش آمده و با یک ضربه مناسب دروازه آلومینیوم را باز کند در این صحنه اگر رامتین سلیمان زاده به عنوان هافبک دفاعی ارتباط خود با خط دفاعی را حفظ و فاصله کمتر می کرد، می توانست اشتباه هوشمند و پورحمیدی را جبران کند. فراری که کمندانی در دقیقه ۴۷ داشت باز هم ضعف های فراوان آلومینیوم در فاز تدافعی را آشکار کرد اما خوشبختانه باز هم او و هم تیمی هایش نتوانستند از موقعیت به دست آمده استفاده کنند. در نیمه نخست در بعضی دقایق بازی دیده شد هنگامی که توپ در اختیار مدافعین آلومینیوم است مدافعین کناری این تیم تا جایی پیش می کشیدند که فاصله اندکی با خط هافبک داشتند اما هیچکس برای حمایت از دو مدافع تیم کاری انجـام نمی داد در حالی که باید رامتین سلیمان زاده به خط دفاع اضافه شده و یکی از هافبک ها نیز برای کمک به گردش توپ در خط دفاع، جای سلیمان زاده را پر می کرد و در ادامه با بردن توپ به کناره ها مدافعینِ کناریِ پیش کشیده را صاحب توپ می کرد. این فاصله زیاد، کم تحرکی و کم دقتی در پاس دادن باعث شد آلومینیوم به طور کلی میانه میدان را از بدهد تقریبا تمامی تقابل ها در میانه میدان را هافبک های نساجی برنده شدند و توانستند کنترل بازی را در دست بگیرند. به طور کلی آلومینیوم در هر منطقه از بازی کم تعداد و بازیکن ها در هر خط تنها بودند در نهایت این گسستگی و تنهایی باعث شد تیم در نیمه نخست حتی نتواند یک موقعیت مناسب گلزنی هم خلق کند. در این نیمه نساجی به خوبی می دانست از بازی چه می خواهد در حالی که آلومینیوم تیمی سردرگم و آشفته بود که شانس آورد گل هلی بیشتری دریافت نکرد.
اما بازی در نیمه دوم قصه دیگری داشت و تیم با صحبت هایی که کادر فنی انجام داد توانست خود را پیدا و نقایصش را جبران کند اول اینکه فاصله خط دفاعی با دروازه کمتر شد تا فضای کمتری پشت سر مدافعین وجود داشته باشد و فرصت کمتری در اختیار حریف قرار بگیرد دوم فاصله خط هافبک و دفاعی نیز کمتر شد تا هم در زمین خودی فضای کمتری در اختیار حریف قرار گیرد و هم با ایجاد برتری عددی مهاجمین حریف راحت تر کنترل شوند. در نیمه دوم دقت بازیکن ها در پاس دهی نیز بالا رفت و باعث شد تیم بتواند توپ را بیشتر در اختیار داشته باشد و با کیفیت بیشتری دست به حمله بزند این تغییرات همچنین باعث شد خط هافبک جان بگیرد و بازی خوب مصطفی احمدی به چشم بیاید اما متاسفانه تیم نتوانست همچون نیم فصل اول منظم و هماهنگ کار کند و از توانایی های دیگر هافبک ها به ویژه سید مهدی حسینی استفاده کند. در صحنه گل ارسال خوب مصطفی احمدی با تلاش، جنگندگی و ضربه سر باقرپسند همراه شد در ادامه مهدی حسینی نیز از شلوغی و تعلل بیش از حد مدافعین نساجی استفاده کرده و توانست گل تساوی بازی را به ثمر برساند هر چند که این گل تاکتیکی نبود و بیشتر با خلاقیت فردی حاصل شد. آلومینیوم در انتهای بازی و با ورود بازیکن های تعویضی مانند سینک و انصاری در فاز تهاجمی نیز پیشرفت هایی داشت و چند باری با ارسال پاس هایی در عمق خط دفاعی نساجی قصد داشت مهاجم های سریع خود را که از چنگ مدافعین نساجی گریخته بودند را صاحب توپ کند بلاخره در دقیقه ۸۶ پاس خوب انصاری در بهترین زمان به پاکدل رسید او نیز با سرعت بالایی که دارد توانست خود را به محوطه جریمه برساند ولی ضربه آخر او کیفیت لازم را نداشت و نتوانست آلومینیوم را به سه امتیاز بازی برساند.