یکشنبه ۳۰ آذر ۱۳۹۹  شماره ۱۳۵۹

تحلیل فنی بازی آلومینیوم اراک و صنعت نفت آبادان در هفته هفتم رقابت های لیگ برتر فوتبال ایران جام خلیج فارس

طعم شیرین بلوغ

مهرداد یاری

باز هم یک نمایش خوب و دور از انتظار از تیم آلومینیوم کام هواداران این تیم را شیرین کرد و درهای امیدواری را به روی هواداران این تیم گشود. شاگردان خطیبی با نمایش جذاب و کم نقصی که در بازی ظهر آخر هفته گذشته ارائه دادند ظاهر یک تیم واقعی و لیگ برتری را به خود گرفتند و گویی خاطرات لیگ یک و دو را پس از این بازی شسته و در اذهان مردم کمرنگ کردند. در این بازی آلومینیوم باز هم تغییر تاکتیک و نفرات داشت تا کادر فنی این تیم نشان دهد برای هر بازی فکری تازه در سر دارد نوع بازی آلومینیوم در مقابل صنعت نفت این موضوع را ثابت می کند که رسول خطیبی یک مربی تاکتیک باز است و میل زیادی دارد که تیمی با انعطاف تاکتیکی بالا داشته باشد. از طرفی بازیکنان آلومینیوم نیز اثبات کردند تیمی تاکتیک‌ پذیر، آماده و همگون هستند به گونه ای که اگر قرار باشد در زمین بازی کاری را انجام دهند متحد و هماهنگ با هم آن کار را انجام خواهند داد حتی به غلط! از طرفی تیم صنعت نفت آبادان که طی شش هفته گذشته با ارائه بازی های زیبا توانسته بود به رده دوم جدول نیز برسد انتظار داشت در بازی با آلومینیوم بتواند ۳ امتیاز را به دست آورده و به صدر جدول برسد اما اراک مکانی برای بلند پروازی های پورموسوی و تیم خوبش نبود و تقریبا در تمام دقایق بازی و در تمام بخش های زمین گرفتار بازیکنان آلومینیوم شده و نتوانستند بازی دلخواه شان را ارائه دهند اما این اتفاق چگونه رخ داد و آلومینیوم چگونه توانست حدود ۷۵ دقیقه رقیب آبادانی خود را خلع سلاح کند؟
در این بازی کادر فنی آلومینیوم باز هم با چهار مدافع ترکیب خط دفاعی خود را چیدند آنها احتمالا ترکیب دلخواه خود را پیدا کرده و دیگر سراغ ترکیبی با پنج مدافع نمی روند آنها در دو سه بازی اخیر با چهار مدافع وارد میدان شده اند البته در این بازی به علت مصدومیت ربیع خواه، رامتین سلیمان زاده یک خط جلوتر رفته و در پست هافبک دفاعی به بازی گرفته شد و جای او در قلب خط دفاعی را میر مهدی قریشی پر کرد شاهین توکلی، اسماعیل شریفات و پوریا آریا کیا نیز مانند چند بازی قبلی دیگر بازیکنان خط دفاع را تشکیل داده و باز هم نمایش قابل قبولی از خود ارائه دادند. دیگر تفاوت آلومینیوم در خط دفاعی ایستا بودن مدافعین کناری این تیم بود آریا کیا و شریفات بر خلاف بازی های گذشته که هنگام حمله به سرعت پیش کشیده و به خط حمله اضافه می شدند در بازی با صنعت نفت کمتر نفوذ کرده و در بیشتر مواقع ارتباط و هماهنگی خود با دو مدافع مرکزی را حفظ می کردند. جلوتر از این چهار مدافع، چهار هافبک به صورت یک دو یک یا لوزی به کار گرفته شدند سلیمان زاده که وظیفه داشت جای خالی محسن ربیع خواه را پر کند در تمام طول بازی سعی کرد نزدیک مدافعین مرکزی بماند و اجازه ندهد که پشت محوطه جریمه فضای مناسبی برای هافبک های شوتزن صنعت نفت ایجاد شود البته سلیمان زاده دقت و پا به توپی ربیع خواه را ندارد اما با تلاش فراوان و تعهد مثال زدنی که این بازیکن دارد باعث شد در طول مسابقه بدون اشتباه و کارآمد بازی کند. جلوتر از سلیمان زاده، مهدی حسینی و مصطفی احمدی دو هافبک پر تلاش، تکنیکی و پر تحرک توانستند با ارائه بهترین بازی خود طی هفت بازی قبل، مهم ترین نقش را در برتری آلومینیوم در این بازی سخت و مهم داشته باشند این دو بازیکن در هنگام دفاع گاهی به همراه سلیمان زاده فضاهای موجود در زمین خودی را پوشش می دادند و گاهی بر خلاف سلیمان زاده با تحرک زیاد دست به پرس زده و اجازه بازیسازی را به هافبک های صنعت نفت نمی دادند هنگامی هم که صاحب توپ می شدند به سرعت پاس های دقیقی را پشت مدافعین صنعت ارسال می کردند. در بازی امروز محمد علینژاد کلیدی ترین مهره هجومی در ترکیب تیم بود چرا که علینژاد در جریان بازی به عنوان تک هافبک هجومی تیم پشت سر دو مهاجم بازی می کرد اما هر گاه آلومینیوم در فاز حمله قرار می گرفت علینژاد به یکباره به جمع مهاجمین این تیم می پیوست و باعث سردرگمی مدافعین صنعت نفت می شد و نظم آن ها را به هم می ریخت در بیشتر موقعیت ها پاکدل و باقرپسند که به عنوان دو مهاجم تیم می بایست به عمق زده و گل بزنند عملی بر عکس انجام می دادند آن ها از هم دور شده و به کناره های محوطه جریمه متمایل می شدند در این حین علینژاد خط هافبک را رها کرده و مانند یک مهاجم به عمق خط دفاعی رقیب می زد. البته این سه نفر جابجایی های زیادی داشتند و گاهی نیز علینژاد از کناره ها اضافه می شد و یکی دیگر از مهاجم ها داخل می زد هماهنگی و جابجایی و حمل توپ عالی این سه نفر جذابیت خاصی به بازی آلومینیوم افزود. این اضافه شدن علینژاد موجب می شد که دو مدافع صنعت نفت در هر حالت نتوانند یکی از مهاجمین را پوشش دهند و در میان سه مهاجم آلومینیوم ناتوان به نظر برسند. در صحنه گل نیز چنین وضعیتی پیش آمد و پس از ارسال آریا کیا دو مدافع صنعت نفت در یارگیری با سه مهاجم آلومینیوم به مشکل خورده و نتوانستند پاکدل را یارگیری کنند به این ترتیب آلومینیوم توانست تاکتیکی ترین گل لیگ برتری خود را به ثمر برساند. البته اگر زمین وضعیت بهتری داشت و روز، روز مهاجم های آلومینیوم بود آنها می توانستند یکی دو گل دیگر نیز به ثمر برسانند.
لذتبخش ترین نکته بازی آلومینیوم با برنامه بودن این تیم روی ضد حملات بود آن ها برخلاف بازی های گذشته که پس از به دست آوردن توپ دست به بازی تاخیری می زدند و یا با بازی مستقیم قصد صاحب توپ کردن مهاجم های خود را داشتند در بازی با صنعت نفت، به محض به دست آوردن توپ ضد حمله های خطرناکی ترتیب می دادند آنها به واسطه پاس های سریع و تک ضرب به سرعت توپ را انتقال داده و آن را به نزدیکی های محوطه جریمه می رساندند. نکته مثبت بعدی پیشرفت قابل توجه آلومینیوم در زدن ضربات سر اول بود که چه در دفاع و چه در حمله موجب برتری و مالکیت بیشتر آلومینیوم در بازی می شد و کمتر پیش آمد که صنعت نفت بتواند روی هوا موقعیت مناسبی خلق کند.
بازی تا پیش از یک ربع پایانی به همین منوال پیش رفت و صنعت نفت با وجود تعویض هایی که ابتدای نیمه دوم انجام داد باز هم نتوانست تغییری در روند بازی به وجود بیاورد آنها گرفتار بازی تاکتیکی آلومینیوم شده بودند و نمی توانستند از چنگ هافبک ها و مدافعین پرتلاش و پر تحرک آلومینیوم در بروند. هچمنین چمن ورزشگاه نیز به علت بارش باران لغزنده شده و بازی کردن در چنین زمینی سخت شده بود چرا که دویدن در زمین خیس هم از نظر جسمی و هم از نظر ذهنی بازیکن را خسته می کند و تمرکز را از او می گیرد. به هر حال شرایط به گونه ای پیش رفت که صنعت نفت حدودا تا دقیقه ۷۵ نتوانست بازی خود را ارائه دهد اما از این لحظه به بعد دو اشتباه کادر فنی آلومینیوم موجب شد تا صنعت نفت در ۱۵ دقیقه پایانی و به ویژه در وقت های اضافه بازی صاحب چند موقعیت گل نیز شود. اولین اشتباه بیرون کشیدن محمد علینژاد و بازی دادن به نیما درودی در آن پست بود چرا که نیما درودی ویژگی های بازی در پست هافبک پشت مهاجم را نداشته و نتوانست جای علینژاد را تمام و کمال پر کند اما اگر درودی یک خط جلوتر و در خط حمله به بازی گرفته می شد به احتمال فراوان بازی به مراتب بهتری به نمایش می گذاشت. دومین اشتباه نیز استفاده نکردن از تعویض ها بود توان بدنی بازیکنان آلومینیوم در خط دفاع و هافبک پس از ۷۵ دقیقه بازی پرفشار تحلیل رفته و دیگر قادر به حفظ بازی نبودند. این دو عامل باعث شد که هم فشار از روی خط دفاع صنعت نفت کم شود و هم اینکه خط حمله این تیم بتواند در فضاهای به وجود آمده حرکت کرده و خلق موقعیت کند تا آنجا که اگر خروج شجاعانه حسین پورحمیدی، ستاره این روزهای آلومینیوم، نبود قطعا رضا خالقی فر گل تساوی را برای صنعت نفت به ثمر می رساند و گل خوردن در دقیقه ۹۲ ضربه بسیار بدی به روحیه تیم وارد می کرد.
گذشته از این، اعتراض های کادر فنی به تیم داوری نیز زمانی رخ داد که بازی هنوز دست آلومینیوم بود و روند خوبی داشت اما آن هیجانات و وقفه ها باعث شد شوکی منفی به بازی وارد شود. قطعا اشتباهات داوری اعصاب همه را به هم میریزد و تحمل آن سخت است اما جای اعتراض به داور در کنفرانس خبری پس از بازی و نامه نگاری و ارسال شکایت به کمیته داوران است آنجا می شود با انتخاب جملات مناسب اعتراض های موثرتر و مفصل تری را به قضاوت بازی داشت اما امروز متاسفانه بازیکنان و کادر فنی آلومینیوم به خاطر اعتراض به داور بازی، ۳ کارت زرد دریافت کردند در حالی که می شد جلوی رخ دادن چنین اتفاقی را گرفت. در مجموع آلومینیوم پس از پشت سر گذاشتن ناکامی هایی که در هفته های ابتدایی گریبان گیرش شد به مرور توانست خود را پیدا کند و شرایط را تغییر دهد آن ها طی چهار بازی گذشته توانسته اند به موفقیت های زیادی دست پیدا کنند و خود را به نیمه بالای جدول برسانند آن ها در بازی با صنعت نفت در نوع تفکرات، تاکتیک ها و آمادگی ذهنی و بدنی به نوعی به بلوغ رسیده و از حالا به بعد می تواند جلوی هر تیمی نمایش خوبی داشته باشند و نتایج درخشانی کسب کنند.