روزنامه وقایع استان مرکزی پایگاه رسمی اطلاع رسانی نشریه
چهارشنبه ۲۶ خرداد ۹۵ شماره ۳۴۵
سرمقاله- حمید اخوان
پویش ها یا کارزارها و یا کمپین های ابزار اجتماعی هدفمندی هستند که هریک به منظوری خاص طراحی و اجرا میشوند. اخیرا گروههای اجتماعی در کشور ما به وفور از این ابزار و این امکان برای تحقق خواسته های مدنی خود استفاده میکنند، گاهی برای اعتراض به یک معضل، گاه برای مشارکت گیری از مردم برای حل یک مشکل، گاه برای ترویج یک رفتار خاص و …. سه شنبه های بدون خودرو یکی از نمونه های موفق و نسبتا فراگیر پویشهای اجتماعی اخیر بوده است که هرچند از شهر اراک و فعالین محیط زیست آن شروع به کار کرد ولی در ادامه حمایتها و مشارکت فعال بسیاری چهره های ملی و دستگاههای اجرایی مختلف را به همراه خود دید که تحلیل این موفقیت و چرایی آن مطلبی جداگانه می طلبد ولیکن پیام و هدف اصلی این پویش دعوت مردم به استفاده نکردن از خودروی شخصی در یک روز خاص از هفته و نشان دادن نتایج این رفتار و همکاری جمعی بر افزایش سلامت جامعه و خدمت به محیط زیست است که در نتیجه آن انتظار میرود پس از انتقال این پیام به جامعه تاثیر اش را در استفاده حداقلی از خودروی شخصی در باقی روزهای هفته نیز شاهد باشیم. از آنجا که یکی از ویژگی های پویشهای اجتماعی زمانمند بودن آنها و داشتن نقطه شروع و پایان است، لذا قرار نیست سه شنبه های بدون خودرو تا ابد ادامه دار باشد ولی انتظار میرود نتیجه و ثمره دائم برای جامعه به همراه داشته باشد و این مهم محقق نخواهد شد جز اینکه علی رغم پرداختن به وجه سلبی استفاده نکردن از خودروی شخصی به وجه ایجابی آن نیز پرداخته شود و آن چیزی نیست جز براورده کردن نیاز حمل نقل از راههای جایگزین.
در جامعه مدرن امروز باید پذیرفت که حمل و نقل یک نیاز است و به مانند تمام نیازهای دیگر انسان باید برای پاسخگوی به آن چاره ای اندیشید. اگر این صورت مسئله را فراموش کنیم راه را به خطا رفته ایم و در دراز مدت موفقیتی حاصل نخواهد شد. این پویش و بدنه اجتماعی قوی پشت سر آن بستر خوبی فراهم می آورد برای پرداختن به این نکته که چه میزان از استفاده از خودروی شخصی مرتبط است با رفتارها و عادات نادرست و چه میزان از آن وابسته است به نبود زیرساختهای لازم برای رفع نیاز حمل نقل؟ پاسخ به این گونه پرسشها خصوصا از آنجا که با عامل انسانی سروکار دارد با قطعیت امکان پذیر نیست ولیکن این پویش میتواند در این زمینه نیز تا حدودی چاره ساز باشد لذا امید آن میرود که طراحان مردمی و حامیان دولتی سه شنبه های بدون خودرو بستری فراهم آورند تا از ظرفیت اجتماعی این پویش به عنوان ناظران و کاشفان و گزارشگران کاستی ها و مشکلات و تخلفات و … در حوزه توانایی زیرساختهای شهری ما در رفع نیاز حمل و نقل استفاده شود تا بدین ترتیب هم به مدیران و تصمیم سازان کمک شود و هم در جهت رشد فرهنگ مشارکت و مطالبه گری اجتماعی قدم برداشته شود.
