یکشنبه ۲۹ دی ۱۳۹۸  شماره ۱۲۱۷

وقایع استان به مناسبت درگذشت «مهناز سبزیچی» بازیگر تئاتر اراکی به معرفی وی از نگاه اهالی تئاتر استان مرکزی می پردازد

سفر به مقصد رویا

کوروش دیباج

روزهای سخت در ابتدا گاهی بد به نظر میرسد
ولی
در انتها معلوم می شود برایتان سودمند بوده.
پس اجازه دهید شما را به آدم بهتری تبدیل کند.
پ.ن: چقدر دلم برات تنگ شده صحنه…
این آخرین پستی که از او در پیج شخصی اینستایش به همراه عکس ایستاده در کنار ایمان ملکی پور در نمایش «رنج قالی» مشاهده می کنم. او را خوب به یاد می آورم نمایش هایش با شخصیت زن ایرانی هیچ فاصله ای نداشت. اکثر نقش هایی که بازی می کرد در آن زنی را نشان می داد که عاشق زیارت امام رضا(ع) است. خوب به یاد دارم در سال ۹۶ پس از اجرای نمایش «رنج قالی» از او پرسیدم چرا فصل مشترک نقش هایی که قبول می کند بـه نوعی به زیارت امام رضا (ع) ختم می شود، وی جا خورد و در حالی کـه نمی توانست جلوی گریستن خود را بگیرد پاسخ داد: من عاشق زیارت امام رضا(ع) است و همین امر باعث شده در انتخاب نقش هایم هم تاثیر بگذارد.
مهناز سبزیچی بازیگر تئاتر دیگر در میان نیست، بازیگری که همه از او به عنوان بانوی با اخلاق و صبور تئاتر استان مرکزی یاد می کنند، خبر درگذشت وی در اثر سرطان درد بزرگی را به جامعه هنری بالاخص اهالی تئاتر شهر اراک و استان مرکزی وارد کرد، هر چند وی نزدیک به دو سال درگیر این بیماری بود و همین بیماری وی باعث شد که نتواند دو سال بر روی صحنه نقش ایفا کند ولی به گفته دوستان و اهالی تئاتر شهر اراک این بیماری ذره ای از علاقه وی به این هنر کم نکرد. به همین جهت وقایع استان در راستای انجام رسالت فرهنگی اش که همان پرداختن به شخصیت ها و اهالی فرهنگ و هنر شهر اراک است گفتگویی را با عده ای از دوستان، اهالی تئاتر شهر اراک که مهناز سبزیچی را می شناخته انجام داده که در ذیل از نظر می گذرانید.
سوسن پرور، بازیگر سینما و تئاتر با اشاره به اینکه حضور ذهن نداشته که اولین بار مهناز سبزیچی را کجا و چگونه ملاقات کرده است، گفت: با توجه به اینکه بنده پیگر تئاتر استان مرکزی همیشه بوده و هستم، وی را از آنجایکه که در جشنواره های متعدد شرکت کرده و جایزه های متعدد دریافت کرده است، به یاد دارم و جدا از آن با توجه به اینکه خانم سبزیچی همسر خلیل خسرو بیگی مسئول واحد هنرهای نمایشی حوزه هنری استان مرکزی بوده و بنده در دورانی که در اراک کار تئاتر می کردم با آقای خسروبیگی آشنایی نزدیک داشتم، وی را به یاد دارم.
وی ادامه داد: واقعیت این است که هم اکنون چه فایده دارد کسی چون بنده مهناز سبزیچی را می شناخت یا خیر، بلکه نکته ای که خیلی برای بنده واقعا آزار دهنده و سنگین است، این است که چرا هوای اراک به این مقدار زیاد سرطان برای شهروندان خود به ارمغان آورده؟ چرا باید سهم مردم اراک از این همه کارخانه و واحدهای صنعتی، ورشکستگی، حقوق های بلوکه شده، کارگران معترض، این همه فرزند بیمار و غول سرطان که در هر خانواده ای دو الی سه بچه گذاشته است، باشد؟
این بازیگر سینما و تئاتر تاکید کرد: مهناز سبزیچی قربانی هوای آلوده اراک شد. بنده احساس می کنم هر کدام از ما در زندگی واقعی خود نقش هایی داریم و وقتی این نقش ها ناتمام می ماند، خیلی دردناک است. مهناز سبزیچی مادر بود و نقش مادر بودنش نیمه تمام ماند.وقتی بنده به خودم می کنم هر موقع از دنیا بروم شاید نقش پر رنگی در زندگی واقعی خودم ندارم، شاید در حد اینکه یک نمایشنامه ای نیمه تمام بماند، شاید یک کار نمایشی، رفاقتی نیمه تمام بماند ولی مسئولیت مادر بودن مسئولیت بزرگی است و واقعا خداوند به همسر و پسر کوچک خانم سبزیچی صبر اعطا فرماید.
سید محمد محمدی، بازیگر، نویسنده و کارگردان تئاتر با اشاره به اینکه خانم سبزیچی اصالتا کرهرودی است، گفت: آشنایی بنده با خانم سبزیچی به زمانی بر می گردد که بنده قصد اجرای نمایشی با عنوان «سکوت» در جشنواره دانشجویی در سال ۱۳۸۸ داشتم، در واقع «سکوت» اولین نمایشی بود که خانم سبزیچی به عنوان بازیگر با بنده همکاری داشتند. و آخرین کار بنده با خانم سبزیچی به سال ۹۶ مجدد همان نمایش «سکوت» بود با این تفاوت که این نمایش اینبار برای عموم اجرا می شد.
وی ادامه داد: وی با بنده در نمایش های متعددی همچون «هتل بی ستاره»، «طاعون»، «قطاری به مقصد رویا»، «هزار پیراهن از هزار یوسف» و… همکاری داشتند. خانم سبزیچی از دو منظر شخصیت هنری و شخصیت واقعی خود قابل بررسی است. یکی از بهترین ویژگی هایی که خانم سبزیچی در بازیگری داشت این بود که به شدت به کاری که برای ایفای نقش قبــول می کرد متعهد بود حتی اگر در نمایشی شخصیت اصلی نبود و اجرای آن در نمایش بسیار اندک بود با این حال زمان زیادی برای تمرین می گذاشت تا آن شخصیت را به بهترین شکل ممکن اجرا کند، در واقع برای کارگردان حس اعتماد و اطمینان را برای اجرای درست نقش ایجاد می کرد.
خاطره مسلمی، مدرس و بازیگر تئاتر با بیان اینکه سبزیچی در هنرستان «صانع» رشته بازیگری تئاتر شاگرد وی بوده است، گفت: سبزیچی یکی از شاگردانی بود که از شروع به آموزش در هنرستان بسیار مستعد به کار بازیگری تئاتر بود و وقتی قدرت الله فتحی کارگردان تئاتر بازیگر زن برای تئاتر خود می خواست ما بدون هیچگونه شک در توانایی انجام بازیگری تئاتر خانم سبزیچی را به فتحی معرفی کردیم و بخاطر اینکه به خوبی از نقش هایی که در تئاتر به او داده می شد بر می آمد از وی برای انجام بازیگری تئاتر آقای فتحی تستی از او گرفته نشد.
وی ادامه داد: ویژگی مثبتی که می توان در بازی تئاتر وی نام برد، این بود که وی بسیار متعهد به کار خود بودند و نقش هایی که به او سپرده می شد به خوبی آن نقش در صحنه تئاتر ایفا می کرد.یکی از خصوصیت بارزی که بنده در مهناز سبزیچی مشاهده کردم این بود که وی بسنده به آنچه که کارگردان تئاتر می گفت، نمی کرد و کاملا در آن زمینه مطالعه می کرد به عنوان مثال وقتی نقش و متنی را برای بازیگری تئاتر به او واگذار می کردند درباره شخصیت آن نقش مطالعه و نظرات صاحبنظران تئاتر را درباره آن نقش و چگونگی بهتر اجرا کردن آن نقش جویا می شد.
بهمن پارسا آرا بازیگر و کارگردان تئاتر با اشاره به اینکه اولین کاری که وی با سبزیچی کار کرد به سال ۸۵ بر می گردد، گفت: زمانی که بنده دانشجوی نمایش بودم برای پایان نامه ام یک نمایش نامه خارجی «گاوچران، سرخ‌پوست و فمینیست دوآتشه» انتخاب کرده بودم که اجرای نقش مقابلم را خانم سبزیچی قبول کرد اجرا کند.
وی ادامه داد: بعد از اجرای کار پایان نامه بنده، همکاری بنده با خانم سبزیچی ادامه پیدا کرد و دلیل اینکه بنده تمایل فراوانی برای همکاری با خانم سبزیچی داشتم بدین خاطر بود جدا از اخلاق خوب بسیار در کار متعهد بوده و از پس نقش هایی که به او سپرده می شد بر می آمد و حتی در تمرین های قبل اجرای نمایش به یاد ندارم وی دیالوگ های خود را تپق زده باشد و هر موقع روی صحنه چه برای تمرین و چه برای اجرا حاضر می شد نقش خود را به خوبی اجرا می کرد.
پارساآرا گفت: استعداد و قوی بودن فنی مهناز سبزیچی در بازیگری تئاتر باعث شد که وی در جشنواره ها متعدد تئاتر جایزه بازیگری برتر را از آن خود کند، این امر حاکی از آن است که مهناز سبزیچی همیشه در کار خود دقت، ظرافت و تعهد را دارا بود و انجام کار مشترک با وی برای بنده باعث افتخار بود و به عنوان کارگردان تئاتر وقتی وی بازیگر بنده بود خیالم راحت بود که از نقش سپرده به وی به بهترین شکل ممکن اجرا می شود. سبزیچی بسیار روی انتخاب نقش که می خواست قبول کند، دقت داشت و نقشی را که برای بازگیری قبول می کرد بسیار تمرین و کار می کرد.
این کارگردان و بازیگر تئاتر ادامه داد: همکاری بنده با خانم سبزیچی تا ۳۱ شهریورماه ۹۶ مصادف با هفته دفاع مقدس برای نمایش «می شنوی داره من را صدا می زند؟» ادامه داشت و همین آخرین اجرای وی بر روی صحنه بود که وی در جشنواره متعددی همچون جشنواره«مهر کاشان»، «لاله های سرخ» و… به واسطه ایفای این نقش جایزه زیاد دریافت کرد.
وی ادامه داد: اهمیت اصلی مهناز سبزیچی برای اجرای بازیگری تئاتر این بود که کاری را انجام دهند که تاثیر گذار باشد به همین خاطـر هر متنی را قبــول نمی کردند، هر نمایشی را بازی نمی کردند و نقشی را می پذیرفتند که ماندگار باشد. همیشه این جمله خانم سبزیچی در گوش بنده است که می گفت: بنده نقشی را قبول نمی کنم، مگر اینکه دوست داشته باشم.
سهیلا میرزاخانی بازیگر تئاتر و دوست نزدیک مهناز سبزیچی با اشاره به اینکه آشنایی بنده با وی به زمانی بر می گردد که در کار تئاتر همسرشان به ایفای نقش می پرداختم، اظهار کرد: به واسطه اجراهای متعدد و شرکت در جشنواره های متعدد تئاتر مهناز همچون خواهر برای بنده شد. اولین کار مشترک بنده با خانم سبزیچی در نمایش«غروب سرد مشدی» به کارگردانی خلیل‌الله خسروبیگی و نویسندگی سیدمحمد محمدی بود وی در حالی که نمی تواند جلوی گریستن خود را بگیرد، عنوان کرد: مهناز نه تنها در اخلاق بلکه در بازیگری، ایفای نقش و… بسیار خوب بود و برای بنده در بازیگری تئاتر یک الگوی موفق بود. نکته ای که باعث شده همه از درگذشت خانم سبزیچی اندوهگین شود اخلاق و برخورد خوب با تمامی همکاران بود و هیچکس از او گله و ناراحتی نداشت و واقعا مفهوم کار تیمی و تعهد به کار را می فهمید.
این بازیگر تئاتر تصریح کرد: مهناز همیشه در کارهایش به دنبال این بود که به نقش برسد و همان شخصیتی که در متن نمایش آمده به آن رسیده و آن را اجرا کند.
ایمان ملکی پور بازیگر و کارگردان تئاتر اظهار کرد: بنده از سال ۸۳ که فعالیتم را در حوزه تئاتر شروع کردم در کلاس های بازیگری تئاتر با خانم سبزیچی آشنا شدم. اولین همکاری بنده با وی در نمایش«رنج قالی» به کارگردانی و بازیگری خودم بود و علاوه بر آن در نمایش آقای محمدی در جشنواره لاله های سرخ با یکدیگر هم بازی شدیم.
وی ادامه داد: سبزیچی یکی از بازیگران حسی شهر اراک و استان مرکزی بودند و به خاطر همین ویژگی مثبت نقش هایی را که برای بازیگری به وی سپـرده می شد به بهترین شکل ممکن اجرا کرده و مخاطب تئاتر به هیچ عنوان حس نمی کرد که دارد نقش را مصنوعی بازی می کند. علاوه بر این ویژگی وی بر روی متن های نمایش تسلط داشته و حتی جلوتر از متن بوده و متن های نمایش را بدون طبق اجرا می کردند.
این بازیگر و کارگردان تئاتر عنوان کرد: بیشترین علاقه مندی خانم سبزیچی در انتخابات موضوعات تئاتر کارهای ارزشی و موضوعاتی که مسائل به روز اجتماعی جامعه را بیان می کرد، بود و در این فضا که تئاترهای با موضوع ارزشی دچار کلیشه شده است وی طوری نقش را ایفا می کرد که مخاطب بیشترین ارتباط را با نقش و موضوع گرفته و به نوعی حس همزاد پنداری برای مخاطب ایجاد می کرد.