روزنامه وقایع استان مرکزی پایگاه رسمی اطلاع رسانی نشریه
سه شنبه ۱۶ آذر ۹۵ شماره ۴۷۶
سید نوید کلهرودی
فعال دانشجویی
پرده اول :
خرداد ۱۳۹۲ است و حسن روحانی رییس جمهوری جدید ایران شده است پوستری در فضای مجازی دست به دست می شود که روی آن نوشته شده است: «محمود رفت» چندی بعد وزیر امورخارجه ی دولت جدید که از محبوبیتی بالا برخوردار شده است در توییترش می نویسد:«آن مردی که هلوکاست را انکار می کرد رفته است.» هر دو نوشته نشانه هایی از امیدواری و خبری از تغییر فضا می دهند.دانشجویان امیدوار نیز ایضا مشغول به فعالیت می شوند و دست به احیا و بازگشایی تشکل هایی می زنند که از تابستان داغ ۸۸ بسته و منحل شده بودند. برخی تشکل ها باز می شوند و امید در فضا موج می زند حسن روحانی در سخنرانی هایش تاکید می کند که بر وعده هایش به مردم آگاه است و آن ها را فراموش نمی کند.
پرده دوم :
چندی از حضور جعفر توفیقی و رضا فرجی دانا و تیمی که اصولگرایان و مخالفان دولت آن را حلقه ی معین در وزارت علوم می دانند نگذشته است که سر و صدای اصولگرایان و جهبه پایداری در روزنامه هایشان و در مجلس بلند می شود آنها نسبت به فضای دانشگاه ها حساس شده اند و کم کم کار به استیضاح فرجی دانا می کشد .روند مثبتی که در دانشگاه ها آغاز شده است تا حد زیادی مورد قبول دانشجویان است و از رضا فرجی دانا حمایت می شود . در نهایت اما این مجلس اصولگرایان است که وزارت علوم را همچنان اتاق خلوت نیروهای خودش می خواهد و دانا را از وزارت علوم برکنار می کند و این آغازی است بر چالش حسن روحانی با مجلسی مخالف دولت و در نهایت این محمد فرهادی است که به عنوان وزیر علوم انتخاب می شود و حسن روحانی صریح می گوید که راه فرهادی همان راه نیلی و دانا و توفیقی خواهد بود جمله ای که در سالن دانشگاه علوم پزشکی ایران و در ۱۶ آذر از زبان حسن روحانی دانشجویان را به وجد می آورد.
پرده سوم :
سه سال از دولت حسن روحانی گذشته است محمد فرهادی نه تنها راه فرجی دانا را طی نکرده است بلکه هر چه می گذرد برحجم نارضایتی های دانشجویان از روند اداره امور در وزارت علوم افزوده می گردد.شایعه هایی به گوش می رسد مبنی بر اینکه همان نمایندگانی که در ماجرای بورسیه های غیرقانونی پایشان در میان بود امروز به وزارت علوم رفت و آمد دارند . همزمان دانشجویان در تشکل های مختلف نسبت به زد و بندهای گسترده ای که برای انتخاب روسای دانشگاه ها و معاونین فرهنگی جریان دارد اعتراض می کنند . بخشی از دانشجویان معتقد هستند دولت برای آنکه گزینه های مورد نظر خودش را بر کرسی ریاست دانشگاه ها بنشاند عملا پذیرفته است که جز رئیس دانشگاه دیگر اعضای مدیریتی دانشگاه ها از دولت قبل باقی بمانند و این اتفاق عملا کار را به بن بست می کشاند . هر چه می گذرد دانشجویان تشکل های اصلاح طلب خودشان را در تنگنای بیشتری می بینند . نهادهای امنیتی از بیرون دانشگاه در امور دانشگاه دخالت می کنند و روسای دانشگاه ها ظاهرا فراموش کرده اند که قرار است رئیس دانشگاهی در دولت حسن روحانی باشند نه دولت محمود احمدی نژاد.دانشجویان در دیدارهای متعدد با مسئولان مختلف کشور از شرایط دانشگاه ها گله می کنند و به عدم تخصیص بودجه به تشکل ها و عدم صدور مجوز برای برنامه هایشان و همچنین برخوردهای فراقانونی و کاملا سلیقه ای شدیدا اعتراض می کنند.
پرده آخر:
۱۶ آذر امسال نیز فرا رسید . حسن روحانی در طول ۳ سال گذشته استدلالش در سخنرانی های روز دانشجو تنها این بوده است که در دولت گذشته دانشجویان نمی توانستند در روز ۱۶ آذر از رئیس جمهور انتقاد کنند و امروز می توانند ! برنامه های مبتذل ماست خوری و پانتومیم و جشن های فراوان در دانشگاه های مختلف کشور ماهیت برنامه های امسال ۱۶ آذر را تشکیل می دهند.رئیس جمهور اساسا در این زمینه خود را پاسخگو نمی داند و لحظه ای فکرش از دو مساله برجام و اقتصاد بیرون نمی آید . انگار نه انگار که همین دانشجویان بودند که برای روی کار آمدنش تلاش کردند . بدیهی است که وقتی راس دولت در این زمینه در نهایت بی تفاوتی عمل می کند روسای دانشگاه ها نیز تنها به فکر میزشان خواهند بود .
