دور باطل/تمرکز بر روی پروژه «۵۵ متری» باعث تاخیر در اتمام پروژه های ناتمام شده است

سه شنبه ۱۶ آبان ۹۶  شماره ۷۱۷

***

وقایع استان

سحر یاری

***

تمرکز بر یک موضوع همیشه ما را از توجه به موضوعات دیگر باز می دارد و باعث می شود تا موارد با اهمیت دیگر به حاشیه رانده شوند. این مسئله به راحتی قابل تعمیم به تمامی ابعاد زندگی چه فردی و چه اجتماعی است و تاثیر مستقیم در مدیریت امور دارد.
وقتی مدیریت مجموعه ای بزرگ را بر عهده داریم با چالش های مختلفی در آن رو به رو خواهیم شد که برای رسیدگی به آن ها باید برنامه ای مدون داشت که در آن اهم مسائل و اولویت ها دیده شود و باید مراقب بود تا چیزی از قلم نیفتد یا تمرکز بر یک مورد اهمیت سایر موارد را کمرنگ نکند.
در خصوص شهر اراک اما به نظر می رسد که نگاه تک بعدی مدیران و مسئولان و توجه به یک یا دو موضوع باقی چالش ها و مشکلات شهر را به حاشیه برده است و باعث شده برای برخی چالش ها همچنان راهکاری اتخاذ نشود و حتی کم کم فراموش نیز شوند. این مسئله را می توان در زمینه های مختلف فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و شهری در شهر به وضوح دید. از پروژه های عمرانی نیمه تمام فرهنگ شهر تا تمرکز بر اجرای یک یا دو بند از طرح جامع کاهش آلودگی هوا و غافل شدن از موارد دیگر و … البته این بدان معنا نیست که اگر مسئله ای نیز مورد توجه است قطعا ثمربخش بوده و نتیجه داده است زیرا اگر اینطور بود بعد از آن شاید امیدی به بررسی و چاره اندیشی در مورد مسائل دیگر بود.
نمونه بارزی از این نوع تمرکز را این روزها می توان در یکی از مسائل شهری اراک دید و آن هم پروژه ۵۵ متری است. ۱۵ سال پیش صحبت از این طرح شد و دو سال گذشته این طرح در شورای شهر تصویب شد؛ ولی با این وجود همچنان تصمیم گیری ها در خصوص آن در هاله ای از ابهام قرار دارد. دو هفته گذشته بود که بعد از جلسات در مورد این پروژه تصمیم قطعی این شد که این پروژه هر چه سریعتر اجرا شود ولی کمتر از دو هفته باز صحبت از لغو این پروژه شد.
سردرگمی در خصوص اجرای این پروژه باعث سردرگمی ساکنین و مالکان درگیر با این پروژه شده است که گاه شاهد اعتراض های مختلف از سوی آن ها نیز بوده ایم و در میان پلاک های درگیر پلاک های مسکونی، تجاری، آموزشی، درمانی و مذهبی نیز وجود دارد.
جدای از بحث اجرا یا عدم اجرای آن ها سال هاست که این پروژه مهم ترین پروژه شهری اراک قلمـــداد می شود و جلسات مسئولین مختلف و تیترهای روزنامه ها را به خود اختصاص داده اند.
شاید همین توجه و اتلاف وقت برای تعیین تکلیف در خصوص این طرح بزرگ باعث شده تا خیـــلی از پروژه هایی که اهدافی مشترک با ۵۵ متری دارند در سایه جلسات و هیاهوهای آن مسکوت مانده و مسئولین در جلسات شهری و تعیین بودجه هایشان همچنان یادی از آن ها نکنند و در مقابل این مردم باشند که هزینه و دردسرهای پروژه های نیمه کاره از بهم ریختگی و بی نظمی در ظاهر شهر تا تصادفات و سختی های تردد و عبور و مرور را به جان بخرند.
مقطعی بود که تب ساخت روگذر و زیرگذر در شهر اراک بالا گرفته بود. روگذرها و زیرگذرهایی که برای تسهیل عبور و مرور و کم کردن بار ترافیک کلید می خوردند و برخی از آن ها بعد از افتتاح خیلی هم کارآمد نبودند.
شاید اگر به جای صرف اعتبار برای این پروژه ها به مواردی چون توسعه حمل و نقل ریلی در شهر توجه شده بود نتایج بهتری بدست می آمد؛ اما مسئله تنها موثر بودن این تقاطع های غیرهم سطح نیست بلکه بسیاری از این پروژه ها سال هاست که نیمه تمام رها شده اند. نمونه های چون روگذری که قرار است انتهای خیابان قائم مقام ( میدان مقاومت) را به شهرک هایی چون بعثت و قائم وصل کند که بیش از چهار سال است که در همان مرحله از ساخت و ساز مانده است. عملیات احداث پل روگذر انتهای خیابان هپکو ( میدان ورزش)، پل رو گذر میدان شریعتی که مدت ها به حال خود رها شده بود و حالا دوباره کارگاه عمرانی اش راه افتاده است و … به این لیست احداث خیابان شهید فردین پور را نیز باید اضافه کرد.
پروژه هایی که در زمان اجرای عملیات عمرانی آن ها شهروندان را با انواع ترافیک ها، تصادفات، طولانی شدن مسیرها و دوربرگردان ها بی شمار و اتلاف وقت رو به رو می کند و همچنین باید مدت ها ماشین آلات و مصالح استفاده نشده که در زمان رکود چند ماه و چند ساله پروژه ها با تمام آلودگی محیطی و آلودگی تصویری توسط ساکنان آن منطقه تحمل شود.
جالب تر اینکه هنوز این پروژه ها تمام نشده و به بهره برداری نرسیده باز تقاطع های غیرهمسطح دیگر در نقاط دیگر شهر با توجیه باز شدن گره های ترافیکی و ممانعت از تصادفات کلنگ می خورند که نگرانی از زمانبر بــودن آن ها و البته برخی عدم تعــاملات دستگاه های خدمت رسان در تسریع روند اجرای آن ها همچنان باقی است.
در سال ها اخیر اما آنچه از دغدغه های مدیران شهری و سایرمسئولان اجرایی می بینیم گویا تنها در پروژه ۵۵ متری خلاصه شده است و تمام توجه ها به آن معطوف است. پروژه ای که با وجود صرف وقت زیاد و جلسات بی شمار همچنان بلاتکلیف مانده است. این روزها شهردار جدید تصمیم دارد که بالاخره این طرح را به ثمر برساند یک روز خبر از اجرای آن است و روز دیگر خبر لغو آن. ساکنین که در مسیر این طرح قرار دارند اما ترجیحشان این است که این پروژه اجرایی نشود زیرا معتقدند که تمام سرمایه زندگی شان را از دست خواهند داد.
قطعا پروژه ۵۵ متری یکی از پروژه های مهم شهری است اما نباید این مسئله را انکار کرد که توجه مطلق به آن باعث شده تا موارد دیگر اهمیت و اولویت خود را از دست دهند البته همانطور که گفته شد این نگاه تک بعدی در سایرحوزه ها دیده می شود و تنها در طرح های عمرانی شهری خلاصه نمی شود.