مالکین زمین های معروف به منطقه جهرم اراک:

در مسیر قانون از حق و حقوق مان دفاع کنیم

حاضر به صلح و سازش با تمام کسانی که صداقت در گفتار و کردار دارند، هستیم

مالکین زمین های معروف به منطقه جهرم اراک در بیانیه ای که یک نسخه از آن به دفتر روزنامه وقایع استان ارسال شده است نسبت به حواشی ایجاد شده درباره زمین های منطقه جهرم در هفته های اخیر روشن سازی کردند. در متن این بیانیه آمده است:
ای اهل کتاب چرا دیده و دانسته حق را به بــاطلی می آمیزید و حق را کتمان می کنید؟ (سوره آل عمران آیه ۷۱)
اینجانبان علیرضامحمدی، سهیلا محمدی، سودابه محمدی، احدی از وراث مرحوم غلامعباس محمدی و سید ابراهیم موافقی احدی از وراث مرحومه بانو زهرا سلطان محمدی این رنج نامه را جهت روشن سازی اذهان عمومی درباره زمین های معروف به جهرم پلاک ۴۳۵۳ که نسبت به چهار دانگ و دو دانگ در سهم مرحوم غلامعباس محمدی و مرحومه حاجیه خانم زهرا سلطان محمدی به شرح ذیل را تقدیم می کنیم:
ابتدا عرض می کنم تمامی پلاک ۴۳۵۳ شـــامل کوره های فخاری و اراضی اطراف آن که مزروعی بوده در زمان های بین سال ۱۳۱۹ هجری به بعد الی سال ۱۳۴۸ هجری جد ما از همسایگان و مجاورین که همگی یا کشاورز و دامدار و فخار و یا از ورثه آنان متدرجا خریداری و به زمین های کشاورزی اضافه نموده و باید توجه داشته باشید که اجداد وراث نه فئودال و نه زمین خوار و نه زمین باز، بلکه همگی کشاورز و دامدار و فخار و به شغل کوره آجر پزی در شهر در حال توسعه سلطان آباد اراک مشغول بوده اند و همه این املاک را با اسناد قدیمی که به قدمت یک تاریخ است خریداری نموده اند.
در سال ۱۳۲۰ پلاک توسط جد ما به ثبت می رسد و به علت کم سوادی ایشان و اطاله وقت در اخذ سند سرانجام در سال ۱۳۴۹ سند مالکیت رسمی یعنی سندی که از اعتبار مواد ۲۲-۲۴-۷۱-۷۳ قانون ثبت اسناد و املاک کشور برخوردار است در قالب زمین مزروعی آری زمین مزروعی کوره آجرپزی و ملزومات آن و اراضی متصل به آن صادر گردیده است.
در سال ۱۳۵۵ یعنی حدود ۴۵ سال پیش به ۱۸۴ قطعه تفکیک و تقسیم نامه آن به شماره ۵۶۳۵۰ در تاریخ ۱۳۵۵ در دفتر اسناد رسمی شماره ۴۷ اراک تنظیم گردیده است. پس از ۱۳۵۵ و در زمان حیات مورثین حاج غلامعباس محمدی و بانو زهرا سلطان محمدی قسمت اعظم پلاک با رعایت کامل قانون و مقررات کسب مجوزهای لازم از شهرداری ثبت اسناد و املاک و زمین شهـــری و افراد مختلف انتقال قطعی می یابد. آنان نیز اقدام به احداث بناهای گوناگون نموده اند و تقریبا می توان گفت درحال حاضر زمین در قالب پلاک ۴۳۵۳ وجود ندارد و آنچه هست در تصرف ظالمانه و غاصبانه افراد است و در حقیقت ما سند ششدانگ رسمی داریم ولی زمین نداریم.
چه شد که سند داریم ولی زمین نداریم؟؟ در ابتدای انقلاب اسلامی و بحران جنگ تحمیلی با توجه به ضعف فتور نیروی عظیم انتظامی و قوه قضائیه عده ای شبانه قسمت قابل توجهی از این پلاک را به تصرف خود درآورده و مورث ما به دنبال آن وراث از همان ابتدای سال های این اتفاق از راه های قانونی در حال مقابله با این بی عدالتی بوده و هستیم و پرونده های گوناگون قضایی موید این مدعاست. چرا مالکین نتوانستند با تعدادی از آنها به سازش برسند؟ هرچند تمایل فراوان به این کار داشتند.
عرض کامل، برخی افراد در سال ۱۳۶۶ دادخواست بدون دلیل و ناحقی برعلیه وراث در قوه قضائیه مطرح و پلاک را با ادعای واهی و کاذب، موات اعلام و به دنبال آن چندین دادخواست گوناگون دیگر در محاکم دادگستری مطرح نمودند. البته بدون استثنا کلیه دادخواست ها با جراحی و بررسی ماهیتی جلب نظر تعداد زیادی از کارشناسان خبره و آگاه نقشه برداری رشته کشاورزی و امور ثبتی با درایت و کاردانی و صداقت و حق جویی و حق گویی عده زیادی از قضات توانا با شرف استان مرکزی اراک و دیوان عالی کشور و همگی ابطال گردید. حاصل کار این شد که بیش از ۳۰ ورثه و بیش از ۳۵ سال در محاکم گوناگون برای حفظ حق و حقوق مسلم خود سرگردان و از صلح و سازشی که می شد با افرادی که این زمین ها را از قاصبین ابتدایی به صورت قولنامه خریداری کرده اند، جلوگیری به عمل آید، چرا که اکثر آنان با امید دولتی شدن زمین پلاک به دنبال مفت خوری بودند.
حال به دلیل حقانیت موضوع و محاکم گوناگون، پرونده و اسناد مالکیت این پلاک چندین بار جراحی و مورد بررسی موشکافانه قرار گرفته و خوشبختـانه کوچک ترین اما و اگری در درستی و اصالت آن وجود ندارد. آخر یکی نیست بپرسد که این اجداد، این وراث که همگی افرادی بی سواد و کشاورز بودند، چه قدرت و نفوذی و توانایی در ادارات دولتی داشتند که اینطور مورد توهین و افترا و دروغ قرار می گیرند؟ هرچند درحال حاضر نه پلاکی هست و نه زمینی…
ضمنا ما هم اکنون بیشتر درصدد هستیم از حق و حقوق خودمان از راه قانون دفاع کنیم و حاضر به صلح و سازش با تمام کسانی که صداقت در گفتار و کردار دارند هستیم.

احدی از وراث مرحوم حاج غلامعباس محمدی