روزنامه وقایع استان مرکزی پایگاه رسمی اطلاع رسانی نشریه
سه شنبه ۳۱ مرداد ۹۶ شماره ۶۶۱
***
وقایع استان
عباس لعل بار
***
با آغاز بکار دور جدید مجلس شورای اسلامی در سال ۹۵ همه انتظار معجزه داشتند، اعتماد بسیاری از هموطنان به لیست های اصـلاح طلـبان و حامیـــان دولـت ملقـب به « لیست امید» بویژه در تهران باعث شد که فعالان سیاسی و اصلاح طلبان کارکشته نیز از همراهی تمام و کمال مجلس جدید با دولت حسن روحانی سخن بگویند. البته از انصاف نگذریم حضور نمایندگان جدید و عدم ورود تندروهای نزدیک به جبهه پایداری به مجلس گام مثبتی به شمـــار می رفت، اما بی شک بعد از این گام مهم انتظارات دیگری در انتظار لیست امید بود که متاسفانه هر روز کمرنگ تر شد. پس از آنکه فراکسیون امید مجلس شورای اسلامی حتی نتوانست در انتخاب رئیس مجلس عارف را به کرسی ریاست بنشاند مشخص شد که نمی توان آنگونه که تصور می شد انتظار هر کاری را از این فراکسیون داشت.
آخرین نقد به عملکرد فراکسیون امید مجلس به جلسه رای اعتماد به وزرای پیشنهادی حسن روحانی برای دولت دوازدهم بر می گردد که وزیر اصلاح طلب کابینه رای نیاورد و وزیر دیگر اصلاح طلب هم با ریزش شدید رای مواجه شد. این روز، روزی برای قدرت نمایی علی لاریجانی بود و به اصلاح طلبان نشان داده شد که متاسفانه حساب کردن روی فراکسیون امید و شخص محمدرضا عارف کار اشتباهی است، مردم هم البته در فضای مجازی واکنش های تندی به فراکسیون امید نشان دادند و از قطع شدن امیدشان به این فراکسیون گفتند. اما واکنش چهره های مطرح اصلاح طلب و رسانه ها به این اتفاق نشان می دهد که مدتهاست بابت عملکرد ضعیف فراکسیون و بویژه رئیس آن، محمدرضا عارف نارضایتی هایی وجود دارد. رضا سیدی در سایت انتخاب می نویسد: «نتیجه ی آرا نمایندگان مجلس به وزرای پیشنهادی باعث موجی از واکنش های منفی در فضای سیاسی و همچنین مجازی شده است، امری که بسیاری را نسبت به عملکرد نمایندگان بدبین کرده است، علی الخصوص فراکسیون «امید»، نمایندگان به تمامی وزرای پیشنهادی به جز حبیب الله بیطرف رای اعتماد دادند. نتیجه آرا را می توان حیرت آور توصیف کرد. بسیاری از وزرای مورد نقد و اصولگرا که چهره های اصلی فراکسیون مستقلین و فراکسیون امید دائما به آنها حمله می کردند و کارنامه آن ها را زیر سئوال می بردند، در جای خود با رای حداکثری باقی ماندند.
در این میان، عملکرد فراکسیون امید موجب بروز انتقادات و گلایه های زیادی شده است. جدا از نحوه مدیریت فراکسیون، بسیاری از انتقادات «زد و بندها»ی احتمالی را نشانه گرفته است، معاملاتی که باعث شد بیطرفِ اصلاح طلب که رای اش تضمین شده بود و ۱۴۴ نفر، برای ادای نطق در موافقت با او ثبت نام کرده بودند رای نیاورد و برخی وزرایی که همواره مورد نقد فراکسیون بودند، آرا بی سابقه ای از آن خود کنند که در مجلس اصولگرای قبل موفق به کسب آن نشده بودند. عجیب آنکه وقتی لیست نمایندگانی که در موافقت این دست از وزرا صحبت کردند را برانداز می کنیم، به تعداد قابل توجهی از چهره های لیست امید برمی خوریم.
در ادامه این گزارش آمده است که صادق زیباکلام تحلیلگر سیاسی از نحوه عملکرد فراکسیون امید در جریان رای اعتماد به وزرای پیشنهادی انتقاد کرده و می گوید: «این ۱۱۰ تا ۱۵۰ نماینده ای که بعنوان فراکسیون امید و نزدیک به اصلاح طلبان در مجلس دهم جمع شده اند، ظرف این دو سال گذشته به هیچ وجه کارنامه خوبی به جا نگذاشتند، البته به جز چند نفر انگشت شمار. عملکرد فراکسیون امید را از بسیار جهات می توان ناامید کننده خواند. البته باید این موضوع مورد بررسی قرار گیرد که عملکرد ناامید کننده ی فراکسیون به اعضایی که بعنوان لیست امید به مجلس راه یافته برمی گردد یا رهبری فراکسیون امید یعنی دکتر عارف یا در یک سطح کلانتر یعنی رهبری اصلاحات و اصلاح طلبان. زیباکلام تاکید کرد: از این مسئله نمی توان غافل شد که در این مجلس با حضور پرشمار اصلاح طلبان که نماینده ملت هستند، وزیر اصلاح طلب رای نیاورد و در مقابل وزرای اصولگرا رای بیاورند.»زیباکلام البته پیش تر هم انتقاداتی به عارف نموده از جمله آنکه وی در تیرماه گفته بود: «آقای عارف نشان داد از نظر مدیریت سیاسی خیلی توانمند نیست.
۱۰۰ نماینده در فراکسیون امید عضویت دارند اما آقای عارف نتوانست از این مجموعه که با تلاش بسیار زیاد انتخاب شدند یک جریان سیاسی نیرومندی را به وجود بیاورد که پای یکسری مسائل بایستند و یکسری خواسته ها را مطرح و اسباب توسعه سیاسی را فراهم کنند، انگار نه انگار که چنین فراکسیون در مجلس است. قبول دارم که تعدادی از اعضای فراکسیون امید به آن معنا اصلاح طلب نیستند اما قطعا ۵۰ نفرشان پای کار هستند و آقای عارف با اتکا به آنها می توانست اهداف توسعه سیاسی را جلو ببرد.»
روزنامه وقایع استان نظر چند تن از فعالان سیاسی استان را درباره عملکرد فراکسیون امید و محمدرضا عارف به عنوان لیدر این فراکسیون را در جریان رای اعتماد به وزرای دولت دوازدهم جویا شد که در ادامه می خوانید.
علی یوسفی رئیس سابق شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان معتقد است: «درباره رای اعتماد به وزرای دولت دوازدهم می توان گفت سرجمع مجلس، رویکرد مناسبی داشت و این امر امیدواری را بالا می برد که هماهنگی و همکاری بین دولت و مجلس ادامه خواهد یافت که این خود نکته مثبتی است ولی فراکسیون امید نشان داد که مثل گذشته تأثیر گذاری مورد انتظار را نخواهد داشت. علت اصلی این امر قبل از این که به رئیس یا هیات رییسه ی آن برگردد، به ماهیت اعضای آن بر خواهد گشت که اکثریت آن ها فاقد عمل کرد اصلاح طلبانه در گذشته بوده و هم اکنون هم نگاه اصلاح گرایانه ندارند. »
یوسفی می افزاید: « تعداد زیادی از آن ها از اصلاح طلبی فقط لیست امیدش را می شناسند.
از سوی دیگر باید توجه کرد که اعضای فراکسیون، حاصل تلاش شورای اصلاح طلبان در سطح کشور بوده و نباید فراموش کرد که روزگاری برای رفتن این افراد به مجلس, تعدادی از فعالان سیاسی سر از پا نمی شناختند و چه بسا به قیمت شکاف بین فعالین هم سو، نردبان بالا رفتن آن ها شدند. بنابراین واقعاً خود کرده را چگونه باید تدبیر کرد؟! جدا اگر تعداد اندکی اصلاح طلب واقعی به مجلس می فرستادیم، وضعیت بهتری نداشتیم؟ چرا به همین آسانی از اصلاح طلبی اصیل عدول کردیم؟ از همه مهم تر، آیا از این تجربه ی تلخ برای آینده درس خواهیم گرفت؟ یا دوباره سر بزنگاه تعدادی اصلاح طلب نما، سرنوشت اصلاحات را رقم خواهند زد.
این فعال اصلاح طلب ادامه می دهد: «نکته آخر این که عیب ها، انحراف ها و نارسایی ها را در درون خود جستجو کنیم. شعار این که عارف چنین و چنان است، یک کد انحرافی است که منشاْ آن همین اصلاح طلب نماهایی هستند که همیشه مترصد فرصت برای کسب منافع خویش اند و هیچ گاه رضایت ندادند آسیب شناسی جریان انجام پذیرد و برای رد گم کردن، آدرس اشتباهی می دهند! عارف هم اکنون نقطه ی اتصال تفکر اصلاح طلبی به نظام است، تضعیف ایشان به دست هم سویانش، ضربه ی مهلک و جبران ناپذیر به جریان اصیل اصلاح طلبی، و نا امید کردن جوانان و فعالان سیاسی دلسوز می باشد.»
علی فرهمندپور دبیر انجمن اسلامی مهندسان استان نیز در این باره معتقد است: «عملکرد فراکسیون مجلس به هیچ وجه در راستای اهداف تعریف شده نیست و عمدتا علت این موضوع ناشی از ضعف عملکرد آقای عارف است.»
روح اله هاشمی عضو شورای حزب اعتمادملی استان و دبیر شورای اصلاح طلبان استان نیز گفت: «بدیهی است قبل از بررسی عملکرد فراکسیون امید در مجلس دهم باید درک درستی از موقعیت و میزان اثرگذاری این فراکسیون داشته باشیم برخلاف تصور عمومی و علی رغم اینکه اکثریت نمایندگان راه یافته به مجلس منتسب به لیست امید بودند اما فراکسیون امید فراکسیون اکثریت نمی باشد و این تناقض البته محصول سیاست اتخاذ شده در سال ۹۴ توسط شورای سیاستگذاری اصلاح طلبان که جلوگیری از ورود افراطیون و تندروهای جناح مقابل خصوصا منسوبین به طیف پایداری و نه لزوما حضور نیروهای اصلاح طلب که البته به دلیل شرایط وقت در صحنه رقابت حاضر نبودند، می باشد . بنابراین توقع عملکرد فراکسیون اکثریت از فراکسیون امید نابجا بوده و متاسفانه امروز شاهد آن هستیم که اعتدالیون و اصولگرایان در یک پیمان نانوشته همصدا با هم با بالابردن سطح توقع و خواسته ها از فراکسیون امید که بزرگترین دست آورد شورای سیاستگذاری اصلاح طلبان می باشد سعی در ناامید کردن و در نتیجه جداکردن بدنه اجتماعی اصلاح طلبان از این جریان اصیل دارند تا در انتخابات آتی به زعم خود پیروز میدان باشند متاسفانه برخی بزرگان اصلاح طلب نیز ناخواسته با این سیاست همراهی می کنند که بسیار خطرناک است و لازم است همه دوستان در نظر داشته باشند به شورای سیاستگذاری یا شورای عالی اصلاح طلبان نقدهای بسیاری وجود دارد هم از نظر ساختار و هم از نظر عملکرد اما همه اینها مسائل داخلی بوده و باید با گفتگوی درون جناحی به آنها رسیدگی و با اصلاح اشکالات وارده زمینه را برای تکرار پیروزی ها در انتخابات آتی هموار کرد . اما در شرایط موجود و با در نظر گرفتن شرایط گفته شده به نظر فراکسیون امید دارای کارنامه قابل قبولی می باشد در همین موضوع رای اعتماد به وزرا نیز آیا جز آن است که خواسته ۲۴ میلیون رای دهنده به آقای روحانی ، حمایت از ایشان و تیم مورد تاییدش می باشد آیا کسب رای اعتماد حداکثر وزرا نشانه همراهی با دولت منتخب اکثریت قاطع مردم نیست ، بدیهی است در مواردی انتقاداتی به لیست وزرا وجود دارد اما متاسفانه برخی با دادن آدرس غلط سعی دارند تا هزینه نارضایتی اجتماعی از این انتخابها را از حساب اصلاح طلبان پرداخت نمایند درحالیکه واضح است که مسئولیت آنها مستقیما برعهده تیم اعتدالیون در دولت و اصولگرایان مجلس می باشد و البته مسئولیت بخش رسانه ای اصلاح طلبان در تبین این موارد برای جامعه ، سنگین و از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است .»
هاشمی افزود:« درخصوص شخص دکتر عارف البته نقدهایی به وی وارد است از جمله آرامش و سکوت بیش از حد و یا نداشتن کاریزمای رهبری جریان اصلاحات که البته وی هم هرگز چنین ادعایی نداشته و در شرایطی که محدودیتهای قانونی و فراقانونی برای رهبر اصلاحات ایجاد کرده اند. به نظر بنده کماکان نقش معاون اولی رئیس دولت اصلاحات را ایفا نموده و با وجود همه انتقادات عملکرد قابل دفاعی داشته اند.».
بنظر می آید که جریان اصلاحات باید دست به بررسی دقیق عملکرد فراکسیون امید و دکتر عارف زده و با اصلاح نواقص و برطرف کردن ترمزهای مسیر امید مانع از کمرنگ شدن آن میان مردمی شود که جریان اصلاحات به همراهی آنها نیازمند است.
