تداوم امید

چهارشنبه ۲۰ اردیبهشت ۹۶ شماره ۵۸۲
محمد موسیوند. فعال سیاسی
چهار سال از خرداد ۹۲ گذشت سالی که مردم ایران با انگیزه‌ی برداشتن سایه شوم جنگ و تحریم‌های همه جانبه و همچنین گشایش در عرصه‌های اقتصادی و سیاسی به پای صندوق‌های رای آمدند و اجازه ندادند تفکری که بر مارش جنگ می‌کوبید و داعیه مدیریت جهان را در سر داشت تداوم یابد. روزهایی که کشور با شتابی دهشتناک به‌ سوی فــــروپاشی اقتصادی می‌رفت چیزی که امروز می‌توان از آن تحت عنوان ونزوئلایی‌شدن اقتصاد یاد کرد. دولت تدبیر و امید در حالی سکان هدایت کشتی به گل نشسته را به دست گرفت که احمدی‌نژاد و حامیانش طلایی‌ترین و تاریخی‌ترین فرصت‌های اقتصادی را به تهــــــدیدی بزرگ برای موجودیت کشور تبدیل کرده بودند. دولتی که عدم شفافیت و قانون گریزی از مشخصه‌های آن بود مشکلات عدیده‌ای را برای کشور ایجاد کرد. و اینک نفس‌ها در سینه حبس شده دولت یازدهم به پایان راه ۴ ساله‌ی خود رسیده است.
خطر بازگشت پوپولیسم این‌بار در قامتی دیگر سایه ترس از بازگشت به وضعیت چهارسال قبل را بر سر جامعه افکنده است. اقتدارگرایان تمام توان خود را برای شکست دولت تدبیر و امید بسیج کرده‌اند و با سر دادن شعار اشتغال چهار میلیونی، سه برابر کردن یارانه‌ها و ساخت مسکن ارزان سعی در فریب اذهان عمومی به خصوص طبقات فرودست را دارند. شعارهایی که ۸ سال تمام مردی را به کشور تحمیل کرد که دست‌کم برای جبران خسارت‌های ناشی از آن باید سال‌ها آواربرداری کرد و زیرساخت‌های نابود شده را احیا نمود. شعارهای پوپولیستی دولت سابق در کنار سیاست‌های غلط اقتصادی و سوء مدیریت‌ها نه تنها در توانمندسازی اقشار کم درآمد موثر واقع نشد بلکه آن‌ها را بیشتر در فقر و فلاکت فرو برد. در حالی رقبای حسن روحانی با سر دادن «شعارهای نجومی» مشیی پوپولیستی را در پیش گرفته‌اند که دولت تدبیر و امید توانست در عرصه اقتصادی به طرز چشم‌گیری تورم افسارگسیخته را مهار کرده و برای اولین بار در طول یک دهه اخیر آن را تک رقمی کند. افزایش ظرفیت تولید در بخش‌ صنعت، جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی، ایجاد اشتغال در بخش تولید، تحول در بخش کشاورزی و خودکفایی گندم از جمله اقدامات مهم دولت در بخش اقتصادی بود. در عرصه سیاست خارجی نیز دولت توانست با راهبردی عقلانی به سال‌ها تحریم فلج کننده پایان دهد. برجام نه تنها امید فراوانی در جهت گشایش در عرصه اقتصادی و رونق کسب و کار ایجاد کرد بلکه ایران را از انزوا خارج نمود.
پر واضح است که این مشکلات به عرصه اقتصادی محدود نمی‌شد. در عرصه سیاست داخلی و فرهنگ نیز مشکلات فراوانی از قبیل محدودیت‌های موجود بر سر راه فعالیت‌های احزاب، مطبوعات، تشکل‌های صنفی و دانشجویی، سازمان‌های مردم‌نهاد و همچنین نابسامانی‌های فراوان در صنعت نشر کتاب و صنعت سینما وجود داشت. دولت روحانی سرزندگی و نشاط را به دانشگاه‌ها بازگرداند و روحیه انتقادپذیری جای فضای امنیتی را گرفت. انجمن‌ها و تشکل‌های دانشجویی پس از ۸ سال اختناق جانی تازه گرفتند. مطبوعات و رسانه‌ها که با محدودیت‌های فراوانی مواجه بودند اکنون می‌توانستند آزادانه به بیان دیدگاه‌های خود بپردازند. با توجه به رویکرد دولت یازدهم در حوزه مشارکت‌های مردمی فعالیت‌های سازمان‌های مردم نهاد به ویژه در حوزه محیط زیست به طرز قابل توجهی افزایش یافت. همچنین دولت اهتمام ویژه‌ای جهت برگزاری فعالیت‌های فرهنگی و هنری از جمله رفع موانع برگزاری کنسرت‌ها داشت. اگر بپذیریم که توسعه سیاسی و تقویت جامعه مدنی پیشرط توسعه اقتصادی پایدار است آن‌گاه می‌توان گفت دولت تدبیر و امید گام بلندی در راستای اعتلای ایران برداشته است. امروز دوباره مردم ایران با مشارکت حداکثری و رای به تدبیر و عقلانیت در برابر دروغ و عوام‌فریبی تداوم دستاورد‌های دولت تدبیر و امید را تضمین خواهد کرد.